Creatures - Feast [1983]

Label:Wonderland – SHELP 1, Polydor – 811 823-1
Format:Vinyl, LP, Album
Country:Greece
Released:1983
Genre:Electronic, Rock
Style:New Wave, Tribal  [discogs]

Tracklist
A1 Morning Dawning
A2 Inoa 'Ole
A3 Ice House
A4 Dancing On Glass
A5 Gecko
B1 Sky Train
B2 Festival Of Colours
B3 Miss The Girl        
B4 A Strutting Rooster
B5 Flesh
A1,A2,B2 : Voice – The Lamalani Hula Academy Hawaiian Chanters
B4 :Arranged By [Arr.] – The Creatures. Trad.

No inner sleeve in this edition.

  Take It Flac Here

From allmusic :

Recorded in Hawaii between Banshees activities, Feast lives up to its surroundings -- at least the way most people want to imagine it -- as a lush, tropical experience. Almost a tribute to the exotica of acts like Martin Denny but well before the cloying rush of mid-'90s hype around such items, Feast is just that, a chance for the duo to marry Sioux's often cutting lyrics to a different musical brew. Waves crashing on beaches, found-sound effects from nature, and on three cuts the backing vocals of a hula academy's chanters add to the dreamy, mysterious flow of the album.Longtime Banshees producer Mike Hedges assists once again with the proceedings, helping to carry over the dark undertow of the main group to the duo's work here. Budgie varies the more frenetic drum assaults found on Wild Things in favor of a variety of speeds and tempos, but always with a crackling energy, whether low-key and tense or more outwardly rollicking. Sioux's singing succeeds as well as her work in the Banshees, her strong, instantly recognizable voice and lyrics often draped with a gentle reverb that increases the hazy, narcotic feeling of the album. "Miss the Girl," the concise number chosen as a single from the album, has a brisk, catchy feeling to it that avoids straightforward pop for the Creatures' own stripped-down, unexpected approach. Other strong cuts are "Dancing on Glass," a shuddering combination of drum and handclaps that achieves an almost ritualistic groove; the playful, gentler "Gecko"; and "A Strutting Rooster," a strong, rumbling number with one of Sioux's best performances. The backing choir gets an individual chance to shine on "Inoa'Ole," their interwoven voices blending into evocative drones and whines as well as Budgie's slow, forceful percussion and Sioux's own wordless chants.

review by Ned Raggett

wikipedia

Η Παρέλαση 28 Οκτωβρίου 2012

Αχ πως βαριέμαι σήμερα και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα .'Εχω και μιά λιγούρα μωρέ .
Μήπως να παραγγείλω το κάτι τις σε ντελίβρι ; Ax ναι ! Αυτό θα κάνω .
Ας πάρω λοιπόν τηλέφωνο .

Μπλιπ . Μπλιπ . Μπλιπ . (Το νούμερο είναι το 100)
Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.
Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.Ντρννν.
Ντρνννν .

- 'Επειτα απο μία ώρα αναμονής .-

Ναι παρακαλώ,Αστυνομία εκεί ;
Μία ώρα περιμένω στο τηλέφωνο .
Πωωωωως ; Είσασταν απασχολημένοι ; Δέρνατε κάτι διαδηλωτές ;
Μπράααααβο σας ! Το καθήκον πάνω απ' όλα !

Εδώ κυρία Αναρχίδου .
Οχι . Οχι Ναρχίδου . Αν-Αρχίδου . Μάλιστα ! Η γνωστή πελάτισσά σας .
Βεβαίως ! Απο τα Εξαρχεια .

Να σας πω . Μπορώ να σας δώσω μιά παραγγελία ; Ευχαριστώ κύριε Αστυνόμε μου .
Θα ήθελα λοιπόν να παραγγείλω μία Παρέλαση .
Πως ; Με απ' όλα ; Α όχι , όχι . Στρατιωτική θα την ήθελα . Ναι .
Τι ; Να βάλετε και μία Μαθητική ; 'Αααπαπα ! Οχι μαθητική κύριε Ενωμοτάρχa μου .
Αυτά τα νεαρά ρεμάλια των σχολείων μουτζώνουν άσχημα πολιτικούς και επισήμους .

Τι άλλο θα ήθελα ; Λίγη Σως "Αννα Διαμαντοπούλου" ; Μπα . Αυτή καλέ είναι πιά ληγμένη .
Δεν μου αρέσουν τα ληγμένα σαν αυτά που πουλάνε φτηνά στα Σούπερ Μάρκετ .
Α! Τώρα που το θυμήθηκα , βάλτε μου και ένα πακέτο απο ναυτάκια ζουμπουρλούδικα .

Για ορεκτικό ; Να σκεφθώ λιγάκι .
Α ναι ! Θα ήθελα Μπάτσους . Πολλούς Μπάτσους . Και Ματατζήδες . Πολλούς Ματατζήδες .
Και κάγκελα . Πολλά κάγκελα .
Ναι . Ναι . Ναι . Σα κι αυτά τα ωραία της Πλατείας Συντάγματος .

Ορίστε κύριε Ενωμοτάρχa μου ; Τι ; Ποτά ;
Μα βεβαίως . Στείλτε μου μπόλικα λίτρα ληγμένα χημικά και πολλά σφηνάκια δακρυγόνα
για την περίπτωση που πλησιάσουν τίποτα κοινοί αστοί την παραγγελία μου .

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε Αστυνόμε μου . Πότε θα παραλάβω την παραγγελία μου ;
Την 28η Οκτωβρίου ;
Σας ευχαριστώ και πάλι . Είστε άκρως εξυπηρετικοί .
Πάντα εσείς εκεί στην Αστυνομία Γαμάτε και Δέρνετε .
Καλό σας βράδυ λοιπόν και Thank you very grazie .

Yell - O - Yell : Helo Hell 1984

They formed in 1982 in Athens, Greece. One of the darkest band of the greek post punk scene . Later the bassist of Headleaders (and also member of Rehearsed Dreams) participated at the band.

They made a lot of appearances along with Headleaders and Villa 21.

They were the first group that signed at the legendary Creep Records. Between 1982 and 1983 they released the 7" "Shoot The Truth" with three tracks and a mini lp titled "Funtime".

In 1984 they released the lp "Hello Hell" again on Creep Records, and in ' 86 the lp ΧΙΙ-13 from Smash Records. (The other greek post punk label which released only 3 Lp's).

The drummer of the band on lp ΧΙΙ-13 was Andreas Ferdianakis. Ex member of punk band "ex humans" and later member of "south of no north" and be bop jungle (The other greek post punk label which released only 3 Lp's).

Unfortunately the singer / guitarist Fill Scars died in early 90's from drugs overdose.

The birthday party's influenced is obvious in this band.
Between 1982 and 1983 they released the 7" "Shoot The Truth" with three tracks and a mini lp titled "Funtime".

1rst Recording LP :

    Recorded At – Mastersound Studio, Athens
    Mixed At – Mastersound Studio, Athens
    Remixed At – Mastersound Studio, Athens
    Distributed By – FM Records

    Bass – Hurry Low
    Drums, Performer [Wimp] – Baby. S. Bang
    Engineer – Χρήστος Μανωλίτσης (Chris Snake)
    Lyrics By, Music By – Yell-O-Yell
    Performer [Yell-O-Yell] – Ευαγ. Καζιλιέρης, Φιλώτας Βασκαλής, Χαράλαμπος Κυρκιλής
    Producer [Επιμέλεια Παραγωγής: Creep Records 1983 / 84] – Μπάμπης Δαλίδης
    Saxophone – C. Hotass
    Voice, Guitar, Piano, Organ [Farfisa], Cover – Fill Scars

Mixed & remixed at Mastersound Studio.

+ 4 bonus tracks (8 to 11) from the EP "Funtime".

  Ανεβάζω αυτό το αλμουμάκι έπειτα από τα σχόλια γιά το Live στη Γκράβα το 1984

Το αλμπουμάκι αυτό μου το έστειλε από την Αυστραλία

ο τότε συγκάτοικός μου στην Ιταλία  - Μέναμε στο ίδιο σπίτι , κάνοντας ένα σωρό μαλακίες , -

δεν είχαμε αφήσει  κανένα καφάσι μπίρας να πάει χαμένο ,

και τώρα  αυτό το Ρεμάλι μένει  στην Αυστραλία .

Πρωτοάκουσα τους Yello- Yell στην Ιταλία στις αρχές της δεκαετείας του 80 , όταν ο συγκάτοικός μου έφερε το LP τους από την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Ηξερα ήδη τους Birthday Party, αλλά να ακούσω κάτι τέτοιο , και μάλλιστα από την Ελλάδα
ήταν Σοκαριστικό.

Οι Sex Pistols έμοιαζαν σχολιαρόπαιδα στα φτωχά αυτιά μου.

Βρόμικη,σκοτεινή,και συνάμμα λάγνα Dark "Απέχθεια".
Οι ήχοι και οι στίχοι τριβούλισαν το μυαλό μου,στέλνοντας ένα ζωντανό έρεβος να πράξει κατάληψη σε τόπους αρρύπαντους .

Tην εποχή εκείνη κάποιος γνωστός μου πέθανε απο Overdose έξω από το μπαλκόνι του σπιτιού
μου .Το γεγονός με χαράκωσε βαθύτατα .
Η φωνή του τραγουδιστή καρφώθηκε σα λεπίδι στο μυαλό μου
η μουσική της μπάντας έγινε Vampir
που εισέβαλε στο κορμί μου
μεταμορφώθηκα μαζί τους
πόνεσα μαζί τους
Πέθανα μαζί τους .

Το ¨Stychnine Blues " έγινε ύμνος ,
βλέποντας φίλους να πεθαίνουν δίπλα σε σίρυγγες .
Κι έκλαψα πολλές φορές για να μάθω το ¨"Γιατί" !

Κι έμαθα το Τίποτα .

Ενα χρόνο μετά , ένας απο τους καλύτερούς μου φίλους,
υπηρετώντας τη Στρατιωτική θητεία του 
σκοτώθηκε ,παρασέρνοντας άλλους 4 φαντάρους στο Θάνατο
οδηγώντας ένα τζιπ .
Είχε μαζί του την κασσέτα των Yell-O-Yell που του είχα γράψει .

( Δε συμβαίνει κάτι , και μην το πάρετε  σαν εξωπραγματικό μύθο )

TRAKS


1 .        Ex     4:43    
2 .        The Jaw     4:47    
3 .        S.S. Movie     8:26    
4 .        Strychnine Blues     5:01    
5 .        Hello, Hell! Saxophone – C. Hotass 5:09    
6 .        Death Pirouettes     5:32    
7 .        Kiss  Bass – Fill Scars Guitar – Hurry Low  3:39    
8 .        Froggy     5:18    
9 .        Alice (In Sufferland)     5:20    
10 .        Fun-Flag     5:59    
11 .        Sunk Drunk     7:46    

MP3  #  320  Size  :  176 MB

Live στο Σχολικό Συγκρότημα Γκράβας 1984 - Παρουσίαση

Στο ποστ με το άλμπουμ των Villa 21 υπήρχαν κάποια σχόλια που αφορούσαν live του παρελθόντος, και ιδιαίτερα το live στο σχολικό Συγκρότημα Γκράβας, τις 23 Μαρτίου 1984.
Αποφάσισα λοιπόν να δημοσιεύω εδώ την παρουσίαση από το περιοδικό "Ήχος & Hi Fi " της περιβόητης συναυλίας, που έγινε γνωστή αργότερα σαν "Creep's Live".
Ακολουθεί η παρουσίαση από τον Σάκη Μαντζάνα και τον Αιμίλιο Κατσούρη, από το τεύχος 133, Απρίλη '84, του Ήχου:

Σημ. Η αφίσα είναι μια προσφορά του φίλου μας Κωνσταντίνου που για καλή μας τύχη βρισκόταν εκεί...

ΣΤΡΥΧΝΙΝΕΣ

GHETTO

METRO DECAY

ART OF PARTIES
SOUTH OF NO NORTH
CAPTAIN ΝΕΦΟΣ

VILLA 21

YELL-O-YELL

Σχολικό Συγκρότημα Γκράβας. Παρασκευή 23 Μαρτίου
 

Πώς αλλάζουν τα πράγματα... Στα δικά μας σχολικά χρόνια, ήταν αδύνατο να διανοηθούμε ροκ συναυλία στο σχολικό κτίριο. Όπως και νάχει επρόκειτο για μια εκδήλωση του 22ου Λυκείου (όλα τα γκρουπ έπαιξαν αφιλοκερδώς) με σκοπό να μαζευτούν χρήματα για κάποια εκδήλωση, κάποια εκδρομή - ή κάτι παρόμοιο. Και όσο κι αν η αυλή ενός σχολείου δεν είναι ο καλύτερος χώρος για συναυλία, την προτιμώ σαφώς από θέατρα και κινηματογράφους. Και οι μαθητές, αν και υποθέτω ότι πολλοί (οι περισσότεροι;) ενδιαφέρονταν περισσότερο για την επιτυχία της εκδήλωσης τους και για το πόσα χρήματα θα συγκεντρώνονταν, ήταν αρκετά ζεστοί ακροατές, έστω κι από περιέργεια και μόνο - πράγμα που φαινόταν καθαρά στα πρόσωπα των περισσοτέρων.
Ενώ στο «πρόγραμμα» υπήρχαν μόνο πέντε γκρουπ, παρουσιάστηκαν και τρία «απρόοπτα». Η πρώτη έκπληξη ήταν ο γνωστός Λάμπρος. υπό τη «σκέπη» ενός γκρουπ με όνομα Στρυχνίνες. Συνοδευόταν για την περίπτωση από ντράμς και δύο κιθάρες που έπαιζαν ένα βαρύ και γρήγορο πανκ και, τις περισσότερες φορές, ένα αγχωτικό και βρόμικο ροκεμπίλι. Ειδικά ο δεξιός κιθαρίστας (όπως βλέπαμε τη σκηνή), έδειχνε να έχει πολλές επαφές με το πνεύμα των Cramps και ιδίως των Gun Club. Κρίμα που τα σχήματα του Λάμπρου παραμένουν τόσο εφήμερα...
Το μόνο γκρουπ που προερχόταν από την περιοχή και το περιβάλλον του σχολείου και που εγώ τουλάχιστον έβλεπα για πρώτη φορά ήταν οι Ghetto. Ντραμς, μπάσο και ένας κιθαρίστας και τραγουδιστής. Περίεργη περίπτωση πραγματικά.. Εξωφρενικά παλιομοδίτικος προσανατολισμός, κάπου ανάμεσα στο ροκ εν' ρολ του ' 50 και το μπλουζ, που παιζόντουσαν με τρόπους που παρέπεμπαν στο νότιο «μπούγκι» τύπου Allman Brothers και περισσότερο ΖΖ Top. Το πιο ενδιαφέρον και ευρηματικό στοιχείο τους ήταν το αρκετά πρωτότυπο παίξιμο του κιθαρίστα, που το χάλαγε όμως η ρυθμική βάση, που έχει πιθανότατα «μεταλλικές» καταβολές - και ειδικά ο αρκούντως κινητικός μπασίστας Παίξανε κύρια διασκευές. Τα ελάχιστα δικά τους κομμάτια ήταν οργανικά τα περισσότερα. Η δεύτερη «έκπληξη» ήταν οι Metro Decay. Ήρθαν μόνο με δύο πρόβες, αφού ο κιμπορντίστας τους Κώστας Μάστορης υπηρετεί τη «μαμά Ελλάδα». Εμφανίστηκαν - για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό -με μπασίστα, αυτόν των Ανυπόφορων, ενώ μετά από τρία - τέσσερα κομμάτια ο Κώστας Μάστορης αποχώρησε γιατί δεν είχε προβάρει τα υπόλοιπα. Το χαρακτηριστικό της εμφάνισης τους ήταν ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Αντώνης Μανιάτης σε έντονα «αλκοολική» κατάσταση, να ανοίγει διάλογους με το κοινό και να παρατάει την κιθάρα για τις δεύτερες «Σκιές» της συναυλίας.
Την ίδια ώρα, στο δεύτερο όροφο γινόντουσαν πράγματα που πολύ μου άρεσαν και δώσανε ζωή στη συναυλία: ξύλο, μπουκαλομαχίες, και μερικά ιπτάμενα θρανία. Και σίγουρα η πιο ανθρώπινη στιγμή, ήταν ο Αντώνης, να αρνιέται να εγκαταλείψει τη σκηνή και να συνεχίζει μόνος με την κιθάρα του... Το «ξενέρωμα» όμως ήρθε απότομα με τους Art Of Parties. Για να εξηγούμαστε: έχουμε να κάνουμε με το πρώτο και μοναδικό ίσως ελληνικό σύνολο πεντακάθαρης ποπ. Ντραμς. μπάσο και δύο κιθαρίστες, από τους οποίους ο ένας τραγουδούσε. Το άσχημο είναι ότι τα παιδιά έχουν πέσει στη λάθος πλευρά της ποπ.  Όλα τα κομμάτια σχεδόν άρχιζαν με τον ίδιο τρόπο, η μια κιθάρα σε «σεμνά» σολάκια, η άλλη σε «πεταχτά» ακόρντα, πολύ «τραλαλά» ερωτικοί στίχοι, όλα χιλιοακουσμένα πράγματα, ενώ το αποκορύφωμα ήταν η φωνή και κύρια ο τρόπος ερμηνείας του τραγουδιστή. Είναι το πρώτο ελληνικό γκρουπ που διακρίνω να έχει επιρροές από τους Knack. Δεν με εκφράζει το σώνει και καλά ψυχοπλάκωμα, το αντίθετο μάλιστα, αλλά αυτή η «εξεζητημένη ανεμελιά» κάπου ενοχλεί Όμως το "Take Me To The River» που έπαιξαν στο τέλος, απόλυτα πιστό στη διασκευή των Talking Heads, έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες. South Of No North. Δεν ξέρω αν η επιλογή σαν όνομα του τίτλου ενός βιβλίου του Μπουκόβσκι («Στα Νότια Του Ανύπαρχτου Βορρά» ή «Ιστορίες της Θαμμένης Ζωής») έγινε εσκεμμένα. Οι SONN αποτελούνται από ντραμς, μπάσο, κιθάρα και έναν τραγουδιστή, ενώ από ένα σημείο και μετά τους βοήθησε στα κίμπορντς και ο μπασίστας των Ανυπόφορων. Έχουν σαν βασική ψύχωση τους Bauhaus και διάφορους άλλους «σκοτεινούς» του αγγλικού «μεταπάνκ» - και ακριβώς έτσι ακουγόντουσαν, μόνο που οι χρόνοι τους είναι αρκετά πιο γρήγοροι. Βέβαια αντικειμενικά ο Μέρφι είναι καλός τραγουδιστής και το να προσπαθείς να «πιάσεις» τη φωνή του (ούτε κατά διάνοια όμως την κίνηση του - να εξηγούμαστε) ίσως σου βγει σε καλό - και ο Ας είναι πολύ ενδιαφέρων κιθαρίστας. ' Όμως, όλα αυτά δεν έσωσαν τους Bauhaus και αυτή η μανιέρα του «ποζαρίσματος» δεν βγάζει πουθενά. Και συμπάθησα πολύ περισσότερο την κιθάρα όταν θυμόταν το πανκ (ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με τους πρώην Psycho-mafia) παρά όταν προσηλωνόταν στις «σοφιστικέ» κόντρες. Και είδα καθαρά τη βαριεστημάρα στα πρόσωπα πολλών, στο ατέλειωτο τελευταίο κομμάτι. Παρόλα αυτά, όπως έδειξε ο δεμένος ήχος τους μπορούν αν προσπαθήσουν να κάνουν πράγματα πολύ πιο ενδιαφέροντα. από πολλούς άλλους. Ήταν μια τυπική εμφάνιση των Captain Νέφος Αυτό σημαίνει ότι, για μένα τουλάχιστον - αλλά και για πολλούς ακόμα, αν κρίνουμε απ' την ένταση της προσοχής - ήταν η καλύτερη στιγμή της βραδιάς. Και επωφελούμαι της ευκαιρίας να πω δυο λόγια γενικά για τους Captain Νέφος. Έχουμε ένα σύνολο που γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες του και, αν και είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι φαίνονται, αποφεύγει όχι μόνο να τις ξεπεράσει αλλά και, απλά να τις ζορίσει. Πολύ πιο σημαντικό, έχουμε ένα γκρουπ που ξέρει πολύ καλά το πεδίο του: μια τίμια και ανόθευτη ποπ, με κάποιες φανκ και - λιγότερο - ρέγκε επιρροές. Όμως αυτά και μόνο δεν κάνουν ένα γκρουπ σπουδαίο και στις ζωντανές του εμφανίσεις. Δεν ξέρω λοιπόν αν οι Captain Νέφος είναι το καλύτερο ελληνικό γκρουπ, ξέρω όμως σίγουρα ότι είναι το καλύτερο live ελληνικό γκρουπ. Προσθέστε λοιπόν στα προηγούμενα μια ωριμότητα που συνδυάζεται με ένα αφάνταστο κέφι. Προσθέστε ακόμα, στο πρόσωπο του Άκη Μπογιατζή, έναν τραγουδιστή που μπορεί να μην διαθέτει την «πρώτη» φωνή, αλλά τον προτιμώ χίλιες φορές στη σεμνή σκηνική του παρουσία από το άσκοπο και επιδειξιομανές αλώνισμα στο οποίο επιδίδονται διάφοροι άλλοι στο όνομα του «σόου». Και μέσα και μετά απ' όλα αυτά. οι Captain Νέφος είναι ένα με την καλύτερη σημασία της λέξης χορευτικό γκρουπ, με το χορό να βγαίνει σαν αβίαστη λειτουργία μέσα απ' τη μουσική τους. Κι αν αυτά δεν φτιάχνουν το σπουδαίο ροκ εν ρολ, τότε τι στην ευχή το φτιάχνει; Η τρίτη και μεγαλύτερη έκπληξη της βραδιάς ήταν οι Villa 21. Η εμφάνιση τους έγινε απ' το μηδέν, εντελώς απρόβλεπτα, αφού ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Κώστας Ποθουλάκης, που εκτελεί κι αυτός τη στρατιωτική θητεία του ήρθε κατευθείαν απ' την υπηρεσία του. Υπήρξε και εδώ μετά από λίγο μια αποχώρηση, της Αντας Λαβαρά -πράγμα λογικό, αφού οι Villa έχουν να κάνουν πρόβα πάνω από τέσσερις μήνες. Έτσι συνέχισαν οι άλλοι τρεις, ντραμς, μπάσο και κιθάρα / φωνή, σε πολύ καλή φόρμα. Όμως ο κόσμος, μετά τους Captain Νέφος, είχε αρχίσει να φεύγει. Ταυτόχρονα, η προσοχή εντεινόταν στους υπόλοιπους που παρέμεναν. Και η εμφάνιση των Yell-0-Yell ήταν τυπική για τα δεδομένα τους. Εδώ λοιπόν έχουμε το καλύτερο ελληνικό πανκ γκρουπ. Γιατί πανκ; Εσείς τι θεωρείτε ότι έπαιζαν οι Birthday Party; Και μιλώντας για τους τελευταίους σίγουρα οι αναφορές των Yell-0-Yell σ' αυτούς είναι αρκετές, εκτός όμως απ' το ότι περιορίζονται όλο και περισσότερο όσο περνούν οι μήνες, πιστεύω ότι η άντληση έμπνευσης από ένα τόσο προσωπικό και σημαντικό σύνολο, μάλλον τιμάει κάποιον παρά τον μειώνει.
Άφησαν τη σκηνή λίγο πριν τις 12, παραπάνω από πέντε ώρες απ' τη στιγμή που άρχισαν να παίζουν οι Στρυχνίνες. Δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να περνάμε τόσες ώρες με καλή ζωντανή μουσική. Άρα η βραδιά μπαίνει στα «συν».
Σάκης Μαντζάνας

ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ:

«ΙΔΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ
ΦΙΛΟΣ !»

Ο Γκρέιλ Μάρκους γράφει ότι το κοινό ενός ροκ-εν-ρολ κονσέρτου θα μπορούσε να συνθέτει την ιδανική κοινωνία. Στις 23 Μαρτίου στο κονσέρτο του 22ου Λυκείου στο Γαλάτσι είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε για μια ακόμη φορά το πόσο μακριά βρισκόμαστε από τη ρήση του.
Τα μέλη της ιδανικής κοινωνίας δέρνονταν ή τέλος πάντων καμώνονταν ότι δέρνονται, κυνηγώντας ο ένας τον άλλο σ όλη την αυλή και τους διαδρόμους με τις καρέκλες και κρατώντας μάλιστα και λοστούς - τόσο ζόρικοι έχουν γίνει οι  Έλληνες ρόκερς. Οι άλλοι ήθελαν να κάνουν ντου στην πόρτα για να μην πληρώσουν... 150 δρχ. για ένα κονσέρτο 5 ωρών!!! ( Ήταν για να κρατήσουν λεφτά για το εισιτήριο του Έρικ Μπάρντον φαίνεται..) Και η ιδανική κοινωνία μετά τις πολεμικές ασκήσεις ελιγμού βρέθηκε στην κορυφή της δημιουργικής της λειτουργίας: Την ίδια την επαφή με τα γκρουπ, αυτούς που παίζουν τη μουσική που δίνει μια ταυτότητα στη νεανική κοινωνία μας: Κουτιά από μπίρες, καυγάδες, κράξιμο, απάθεια, συνωμοσίες, πηγαδάκια... Δεν είχες το κουράγιο ούτε να ρωτήσεις τον από πίσω σου τι ώρα είναι...  Όλοι αυτοί οι «ροκ-εν-ρόλερς» που έχουν ταυτίσει τη μαγκιά, τον κυνισμό και τον εξυπνάκικο ωφελιμισμό με το ροκ-εν-ρολ. Στο Γούντστοκ, όταν άρχισε να βρέχει, εκατοντάδες χιλιάδες άτομα τραγουδούσαν για να ξορκίσουν τη βροχή. Στο Γαλάτσι μόλις έπεσαν δυο ψιχάλες οι μισοί από τους πεντακόσιους τουλάχιστον σκέφτονταν πως να την κάνουν γρήγορα πριν πέσει ουρά στον ηλεκτρικό. (Κι είχαν κι απεργία και τα τρόλεϊ...). Μετά τις 10 το βράδυ, η ιδανική μας κοινωνία ξαφνικά έχασε τη μαζικότητα της. τη συνοχή της και τις συνωμοσίες της, τα περισσότερα μέλη της, εκτός από τις γνωστές φάτσες που ήξεραν ίσως γιατί βρίσκονταν εκεί εξαφανίστηκαν. Έπρεπε να προλάβουν ανοιχτό το Μακ-τάδε για ένα βιαστικό χάμπουργκερ πριν φτάσουν δέκα και μισή σπίτι για να γνωρίσουν τον προϊστάμενο του μπαμπά που θα κοιτάξει να τους βρει μια καλή θεσούλα του χρόνου που τελειώνουν το σχολείο.
Αιμίλιος Κατσούρης.

Σημ.2 : Το set των South of No North εκείνης της βραδιάς, το βρίσκετε εδώ

Jimi Hendrix : Rare Hendrix Vol 4 1973

Not much is known about this album. Produced in 1973,

It's not an official album .

Was produced by the Italian Label : "Joker" and I feel glad to have it .

Not available on CD .

The other musicians on this album are unknown .

Notice : On the back cover of the album the tracks are in a wrong way .

So are the titles on the vinyl LP .

Editore : W.Gurtler

Direttore Editoriale : Sergio Balloni

" Let the good times Roll

Let the beat goes on ."

Jimi Hendrix : Rare Hendrix Vol. 4

Label : Joker  – SM 3535

Format : Vinyl, LP

Country : Italy

Released : 1973

Genre : Rock

Style : Blues Rock, Psychedelic Rock

Tracklist

Side One

A1         Good Feeling        

A2         Voice In The Wind        

A3         Hot Trigger        

A4         Suspicious

Side Two

B1         Good Times        

B2         Bring My Baby Back        

B3         Go Go Shoes (Part1)        

B4         Go Go Shoes (Part2)

Take it Here: Wav Size: 348 MB

Villa 21 - Hellucinations [1990]

Villa 21 – Hellucinations
Label: Penguin – 30061
Format: Vinyl, LP, Album
Country: Greece
Released: 1990
Genre: Rock
Style: Garage Rock, Hard Rock, New Wave  [discogs]
Tracklist
A1 Blood On My Axe
A2 I Need More
A3 Voodoo Baby
A4 Feel So Sad
B1 Hot Blooded R'N'R
B2 Moonwhited Room   
B3 Sick Brain
B4 Gone Too Far   
B5 Golden Girl
   
Credits
Lead Guitar, Acoustic Guitar & vocals – Fever
Rhythm Guitar – Adda Labara
Bass, Backing Vocals – Andreas Papadopoulos
Drums, Backing Vocals – Babis Dallidis

Take it HERE  [wav & scans, 566 mb]


Info about the band here

Από το site www.anexartisi.gr

Το γκρουπ δημιούργησε ο Κώστας Ποθουλάκης μαζί με την 'Αντα Λαμπάρα, στην αρχή ως ντουέτο, στα τέλη του 1981 στην Αθήνα. O Ποθουλάκης ήταν παλιότερα μέλος στους "Παρθενογένεσις", από τα τέλη του '77 μέχρι το καλοκαίρι του '80. Μετέπειτα σχημάτισε το βραχύβιο new wave σχήμα "Homicide". Οι punk καταβολές του Ποθουλάκη από τη συμμετοχή του στο γκρουπ "Παρθενογένεσις" και τα new wave στοιχεία που κληρονόμησε από τη θητεία του στους "Reporters", μαζί με τις μουσικές επιρροές των υπόλοιπων μελών, δημιούργησαν το τελικό άκουσμα τον Villa 21. Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στις 11 Νοεμβρίου '82 στο κλαμπ "Σοφίτα". Μαζί τους έπαιζε και ο Σόλωνας Σταθόπουλος. Στα τέλη του '82 έρχεται στο συγκρότημα ο Αντρέας Παπαδόπουλος στο μπάσο και στις αρχές του '83, ο Μπάμπης Δαλλίδης (αργότερα ιδιοκτήτης της "Creep Records") στα τύμπανα. Το '84 έπαιξαν support στη συναυλία του Nick Cave και των "Bad Seeds" στο Club "Χύμα". Το '87 support στους "Membranes" στο club "Κύτταρο" και στους "Wipers" στο club "22". Το πρώτο τους single βγήκε το '82 από την "Creep Records" με τίτλο "Villa 21". Από την ίδια εταιρεία κυκλοφόρησαν και οι τρεις επόμενες δουλειές τους. Το Single "Move" το '83 (το οποίο ξαναηχογραφήθηκε αργότερα με αληθινά τύμπανα από τον Δαλλίδη, ο οποίος μέχρι τότε έπαιζε κρουστά πάνω σε ήχους rhythm box). Την ίδια χρονιά βγάζουν το LP "A Ghost On The Move" και συμμετέχουν στην κασετοσυλλογή "World Class Punk" της αμερικάνικης εταιρίας "Roir" με ένα τραγούδι (In The Darkened Night). Το '85 το LP "Men Of Clay". To '86 η "Creep" κλείνει και το επόμενο LP των Villa "Electric Poison", κυκλοφορεί από την "Wipe Out Rec" το '87. Συνοδευτικά μαζί με αυτό το δίσκο, υπήρχε και ένα single με δύο τραγούδια (τα Right Answers,Wrong Questions και Need Nobody Around). Το '88 από την ίδια εταιρεία κυκλοφορούν το EP "House Of The Damned" με 4 τραγούδια. Και η τελευταία τους δουλειά κυκλοφόρησε το '90 από την "Penguin Rec" με τίτλο "Hellucinations". Το γκρουπ διαλύθηκε το '91.
Μετά τη διαλύση τους ο Ποθουλάκης συμμετέχει στους "HeadQuace" και η Λαμπάρα στους "Nonmandol". Το '93 ο Ποθουλάκης σκοτώνεται σε τροχαίο στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης. Το '93 διοργανώνετε συναυλία από τους "HeadQuake" και τους "Nonmandol" στο πεδίο του 'Αρεως στη μνήμη του Κώστα Ποθουλάκη με τη συμμέτοχη πολλών συγκροτημάτων.

Δίσκοι :
1.Villa 21 [1982 - EP]
2.Move [1983 - EP]
3.Ghost on The Move [1983 - LP,CD]
4.Men Of Clay [1985 - EP]
5.Electric Poison [1987 - LP+EP]
6.House Of The Damned [1988 - EP]
7.Hellucinations [1990 - LP]
8. The Villa 21 Creep Records Complete Discography [2011 Box Set]
Συμμετοχές :
1.WORLD CLASS PUNK [1983 - TAPE]
2.CICADAS [1987 - LP]
3.12 RAW GREEK GROUPS [1988 - LP]
4.THE MONSTER DANCE HALL FAVORITE vol3 [1990 - LP,CD]
5.THE OPTICOACOUSTIC BOMB [1991 - VIDEO TAPE]
6.RETURN OF THE CREEPS-THE SINGLES [1995 - CD]
7.THE SYNTHPOP AVENUE CD COLLECTION VOL.3 [2004 - CD]
8.ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ #9 CREEPING MEMORIES [2006 - CD]


Villa 21 – Η τελευταία συνέντευξη   εδώ
tribe4mian  εδώ

Ted Nugent & The Amboy Dukes: Call Of The Wild 1973 + Ted Nugent's Amboy Dukes: Tooth, Fand & Claw 1974

Call of the Wild is the next to last album by Ted Nugent and The Amboy Dukes.

It's Ted Nugent going through another mutation, but shows him as more diverse and adventurous than he sometimes gets credit for. It's nice to see bassist/vocalist Rob Grange stay onboard the ever changing merry-go-round here that was the Amboy Dukes.

Not as blistering as his Cat Scratch Fever, but more metallic than the psychedelia/blues of the original Amboy Dukes, the riff-jamming opening track of side two is more Jeff Beck gone rock than the quasi-Ozzie persona Nugent gleefully would embrace.

It is interesting stuff that you wouldn't expect from either the original Amboy Dukes or the madman the world knows as Ted Nugent.

Highly creative stuff that the album cover of a tiger penetrating a sleeping city hardly hints at.
The mostly instrumental second side culminates in a heavy vocal progressive rocker, "Cannon Balls."
These Amboy Dukes sides are a long way from the manic, in-your-face metal that Nugent favored after going solo in 1974; however, this LP also points to the fact that the Amboy Dukes were among the tougher, grittier psychedelic bands of the late 1960s and early 1970s.

Traxs

A1.  Call Of The Wild     4:46    

A2.  Sweet Revenge     4:03    

A3. Pony Express     5:18    

A4.  Ain't It The Truth     4:54    

B1. Renegade     3:34    

B2. Rot Gut  2:42    

B3. Below The Belt     7:02    

B4. Cannon Balls     5:42    

    Rob Grange – Bass, vocals

    Vic Mastrianni – Drums, vocals

    Ted Nugent – Guitar, vocals, percussion

    Gabe Magno – Keyboards, flute

    Andy Jezowski – Vocals

Format: Vinyl LP

Label: Edsel Records

Year: 1973

Made in: UK

Genre:Rock

Style: Hard  Rock

WAV     Size : 383 MB

 

 TED NUGENT'S AMBOY DUKES - TOOTH, FAND & CLAW 1974

Ted Nugent's Amboy Dukes – Tooth, Fang & Claw
Label: Discreet – R2 70352, Rhino Records – R2 70352
Format: CD, Album, Reissue, Remastered 1989
Country: US
Released: 1974
Genre: Rock
Style: Hard Rock, Classic Rock

TRACKS

             

01. Lady Luck    5:57
02. Living In The Woods    3:54
03. Hibernation    9:19
04. Free Flight    4:03
05. Maybelline   3:28
(Written-By – A. Freed, C. Berry, R. Fratto)
06. The Great White Buffalo    4:57
07. Sasha    3:06
08. No Holds Barred    4:48

LINE - UP

 

Backing Vocals – Andy Jezowski, The Crusted Warblers
Bass – Rob Grange
Drums, Percussion – Vic Mastrianni
Guitar, Vocals, Percussion – Ted Nugent
Written-By – Ted Nugent (tracks: 1 to 4, 6 to 8)

Flac Size: 257 MB

Re-Ups

Afro Celt Sound System

 HERE

 
Beth  Gibbons

                                                                         HERE
                                                                        

Adrian   Belew

 

HERE

Παρείσακτοι

                                                                  
                                                                                 HERE
                                                                       

All  About  Eve

                                                                               
                                                                                HERE

                                                                  A C / D C             

HERE

Ειρκτή - Νέες Κυκλοφορίες

Τα περιμέναμε το καλοκαίρι, τελικά θα κυκλοφορήσουν σύμφωνα με την εταιρεία τον Οκτώβρη (τώρα δηλαδή καλέ)...
Από το site της εταιρείας http://www.eirkti.com/.
μεταφέρω εδώ :

Η Ειρκτή περήφανα παρουσιάζει:
Τέσσερις Νέες Κυκλοφορίες για τον Οκτώβριο του 2012

Not 2 Without 3: 7” single - End of the day / Under the flag (eirma 07)
Συγκρότημα με έντονη σκηνική παρουσία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 (περισσότερα από 80 gigs στο ενεργητικό του και σε πληθώρα μουσικών σκηνών της εποχής), οι N 2 W 3 πρόλαβαν να αφήσουν στο πέρασμά τους μονάχα δύο εκπληκτικά δείγματα της δουλειάς τους (Crocodiles και I Keep). Είκοσι-επτά χρόνια μετά η αξιόλογη ηχητική υπόσταση του συγκροτήματος επαναναδύεται για τα καλά με δύο πρωτοεκδιδόμενα κομμάτια που αποκαλύπτουν τη στιβαρότητα της τοτινής του παρουσίας. Τα End of the day και Under the flag ανήκουν χρονολογικά στη δεύτερη ηχητική περίοδο της μπάντας (1984-1985) όταν η ίδια κατά τρόπο συνεπή ευθυγραμμιζόταν με το σκοτεινό νεοκυματικό ήχο. Συναισθηματικά και στομφώδη φωνητικά, δυνατή κιθάρα, διεισδυτικές μπασογραμμές και εκρηκτικές κρούσεις όλα ενορχηστρώνουν δύο πραγματικά εξέχουσες συνθέσεις. Μάλιστα, αν και ο ακροατής θα είναι αυτός που έχει τον τελικό λόγο, αναγνωρίζεται πως το κομμάτι Under the flag αποτελεί ένα από τα κρυμμένα dark wave κομψοτεχνήματα του εγχώριου αλλά και γιατί όχι διεθνούς μουσικού χώρου. Το παρόν κυκλοφορεί σε 400 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου καθαρού διαφανούς χρώματος.
   
 
Femmes Fatales: 7” single - Why David? / Hole between my eyes (eirma 08)
Είναι γεγονός πως πέρα από τα συγκροτήματα που κατόρθωσαν είτε να εκδόσουν ένα αυτοτελές έργο είτε να καταχωρήσουν την ύπαρξή τους στα κατάστιχα της εγχώριας μουσικής ιστορίας ή ακόμη έστω, να παραδώσουν την κληρονομιά μίας έντονης φήμης, υπήρξαν και αρκετά άλλα τα οποία δυστυχώς παρέμειναν στην αφάνεια παρά τις καταπληκτικές τους μουσικές επιδόσεις. Ίσως το πιο περίτρανο παράδειγμα είναι αυτό των Femmes Fatales σχήμα που ξεκίνησε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’80 και επιδόθηκε με απίστευτη μαεστρία σε ένα καθαρόαιμο Βρεττανικού χαρακτήρα μετα-πανκικό ήχο. Τα κομμάτια Why David? και Hole between my eyes ηχογραφημένα στην περίοδο έντονης δράσης της μπάντας (1984-1985) αποτελούν (πάλαι ποτέ πλέον) άγνωστα διαμάντια της υπόγειας Ελληνικής μουσικής σκηνής βασιζόμενα σε ωμή κιθάρα, έντονο μπάσο, δυνατά κρουστά, ντελιριώδη φωνητικά ενώ εξηγούν το γιατί οι Femmes Fatales θεωρούνταν ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της εποχής. Το παρόν κυκλοφορεί σε 400 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου κόκκινου διαφανούς χρώματος.
   
 

Clown: 7” single - Λευκά κελιά / Κλόουν (eirma 09)
Μπορεί οι Clown να διέθεσαν ελάχιστες εκδοτικές παρακαταθήκες των ηχητικών τους περιπλανήσεων κατά τη δεκαετία του ‘80 ωστόσο, το στίγμα τους παρέμεινε και παραμένει ανεξίτηλο στην υπόγεια μουσική Ελληνική σκηνή. Τετραμελής σύνθεση ευρύτερα καλλιτεχνικά (παρά αυστηρά μουσικά) ανήσυχων πνευμάτων  κατόρθωσαν μέσα από τις ευφυείς τους συνθέσεις, τις ιδιάζουσες στιχουργικές τους εμπνεύσεις και το συνολικότερο αισθητικό τους ήθος να καταλάβουν μία ξεχωριστή θέση στην εγχώρια αλλότροπη μουσική πραγματικότητα. Η παρούσα επανέκδοση του μοναδικού τους αυτοτελούς έργου επαναφέρει στο προσκήνιο τη γνήσια εναλλακτική δυναμική του συγκροτήματος. Με βάση πάντοτε τη συνειδητή έντεχνη εκφραστική παρέκκλιση και κινούμενα κύρια σε σκοτεινόχρωμες ατραπούς, τα Λευκά κελιά και ο Κλόουν αποτελούν δύο από τις εξαιρετικότερες ηχητικές στιγμές της εποχής παρουσιάζοντας συνάμα το κρίμα της έλλειψης πρόσθετου εκδοσμένου έργου της μπάντας. Ειδικότερα, τα κομμάτια αυτά προσαρτούν όλα εκείνα τα απαραίτητα συστατικά στοιχεία προκειμένου να αποτελούν δύο άρτια αμαλγάματα διανοούμενων μετα-πανκικών πλέον νεοκυματικών καταδηλώσεων. Το παρόν κυκλοφορεί σε 400 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου μαύρου χρώματος. 

Ausschwitts: 7” - single Απειλή / Χαμένο κορμί (eirma 10)
Ένα από τα πρώτα Αθηναϊκά πανκ συγκροτήματα, οι Ausschwitts συνέβαλλαν με τον ευρύτερο νεανικό τους αυθορμητισμό στο έντονο καλλιτεχνικό ξέσπασμα της εποχής. Από το 1981 και για δύο συνεχή χρόνια εν μέσω αλλαγών και εποχικών (ανα)ταραχών το συγκρότημα υπήρξε ανάλογα κινητικό σε όρους ζωντανών παραστάσεων δίχως να προλάβει ωστόσο να εκδόσει ούτε ένα δείγμα της δουλειάς του. Είναι ιδιαίτερα ευτυχές το ότι σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα πλάι στην έντονη φήμη του σχήματος στέκεται επιτέλους και ένα εκδοτικό ντοκουμέντο. Όπως θα διαπιστώσει και ο ακροατής, το ύφος αυτό πρεσβευόμενο από τα κομμάτια Απειλή και Χαμένο κορμί εδράζεται σε μία συνθετικά ορμώμενη πανκ αισθητική η οποία με ειλικρινή τρόπο παραπέμπει στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των αρχών της δεκαετίας. Άμεσοι νεανικοί ρυθμοί ανάλογου προβληματισμού οι οποίοι έμελλε στη συνέχεια να μεστώσουν σε πιο σκοτεινές ηχητικά ατμόσφαιρες καθώς η ύπαρξη των καταιγιστικών Ausschwitts θα έδινε τη σκυτάλη σε αυτή των Hands of Cain. Το παρόν κυκλοφορεί σε 400 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου μαύρου χρώματος.

Η ομάδα της Ειρκτή

eirkti mail : eirkti@yahoo.com

www.myspace.com/eirkti

Dirty Fuse Live : 6 - 10 - 12

Το Σαββατο 6 Οκτωβρίου στο " Ροδάνι " (Αγ.Γεωργίου 43, 15234 Χαλάνδρι).
Οι Dirty Fuse φέρνουν την παραλία στα Βόρεια προάστεια.
Ένα χορταστικό cocktail απο γνωστές μελωδίες (The Atlantics , Ventures ,Dick Dale) και κομμάτια απο το ολοκαίνουργιο CD της μπάντας σ` ένα Surf πάρτυ .
Οι μουσικές ξεκινάνε στις 21:30 και η είσοδος είναι ελεύθερη !!!