Friday, May 07, 2010

Γκρεμισμένα τείχη






ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΑ ΤΕΙΧΗ


Κι όταν ξυπνήσω
σαν φευγαλέα ματιά
στηs θάλασσαs το χάδι,

Κι όταν θα νιώσω γύρω μου
βαθύ καρδιάs σημάδι,
θα βρέξει λόγια η σιωπή
στα γκρεμισμένα τείχη,
Θα πλημμυρίσει φωs η φυλακή .

Τα χρόνια παίζουν
ζητώνταs πληροφορίεs
γιά την ηλικία μαs .




Ψιθυρίζουν τιs στιγμέs μαs
και ξεφαντώνουν
στο άκουσμα τηs φωνήs μαs .




ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

Κλειστέs ακίνητεs σιωπέs
από σφιγμένεs αποφάσειs
περνούν αυστηρά
μπροστά από τιs διαμαρτυρίεs του νου
σέρνονταs εθελοντικέs συνταγέs
τηs πηγαίαs ΜΑΛΑΚΙΑΣ μαs .

Λόγια : Kostas
( Σχέδια : Viktor Koen )

2 comments:

  1. "το μουνι και το δελφινι
    να ησυχασω δε μ αφηνει"

    ReplyDelete
  2. To anonymous :
    Θα το δώσω το ρολόι , για να πάρω κομπολόι .
    Θα το δώσω το τηγάνι γιά να πάρω γιαταγάνι .
    Θα το δώσω το τασάκι γιά να πάρω Καβασάκι .

    ReplyDelete