Χρήστος Δασκαλόπουλος : Συνέντευξη στο Ποπ & Ροκ [1988]

23 Χρόνια πριν, το Ποπ & Ροκ που κυκλοφορούσε τότε, του Νοεμβρίου, φιλοξενούσε στην στήλη του "Ελληνικό Rock" μια συνέντευξη του Χρήστου Δασκαλόπουλου, που αναφέρεται στα πεπραγμένα της εποχής για την ανεξάρτητη σκηνή και τα συγκροτήματα της. Η συνέντευξη παρουσιάζει ενδιαφέρον ακόμα και σήμερα πιστεύω, διαβάστε την λοιπόν και μεταφερθείτε νοερά στο 1988.
Η συνέντευξη στον Χρήστο Θλιβέρη (ΠΟΠ & ΡΟΚ No 125 – Νοέμβριος 1988)
Σημ.: όποιος θέλει, μπορεί να την κατεβάσει σε μορφή ενός αρχείου text εδώ

Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ:

Όταν ο αρχισυντάκτης ο Κώστας Ζουγρής μου πρότεινε να γράφω κάθε μήνα για την ελληνική σκηνή ένιωσα έκπληξη και ικανοποίηση ταυτόχρονα. Το ίδιο πιστεύω και εσείς. Οι λόγοι είναι γνωστοί... Συνεπώς, οι έπαινοι για την αρχική ιδέα δεν ανήκουν σε μένα. Δεν ξέρω αν όντως υπάρχει ύφεση στη σημερινή ελληνική σκηνή ή ίσως να μη θέλω να το πιστεύω, αυτό θα προσπαθήσουμε να το διαλευκάνουμε. Από αυτή εδώ τη στήλη θα προσπαθήσουμε κάθε μήνα να παρουσιάζουμε τις συναυλίες από τους "Έλληνες καλλιτέχνες, τις νέες αξιόλογες κυκλοφορίες, τα τελευταία νέα καθώς και επαφές με τα μέλη από τα συγκροτήματα. Η πρώτη μας συζήτηση θα είναι με τους Villa 21 στο επόμενο  τεύχος και θα είμαστε σε θέση να συνεχίσουμε τους επόμενους μήνες με τους No Man's Land, τους Next To Nothing, τους Last Drive και τους South Of No North σε πρώτη φάση. Επίσης, αν τύχει θα επιδιώξουμε τη συνάντηση με τους Θεσσαλονικείς Mushrooms και Τρύπες. Η βιωσιμότητα της στήλης να γνωρίζετε ότι θα εξαρτηθεί και από τις δικές σας απόψεις και προτάσεις. Η σημερινή μας συζήτηση γίνεται με τον καταλληλότερο άνθρωπο ίσως που θα μπορούσε να μας εκθέσει μια πλήρη περιγραφή της ελληνικής σκηνής. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα να συναντήσω με την αφορμή αυτής της στήλης. Πρόκειται για το Χρήστο Δασκαλόπουλο. Το Χρήστο συνάντησα το απόγευμα της Κυριακής 25 Σεπτεμβρίου και συζητήσαμε για πάρα πολλά, αλλά εσείς το μόνο που θα πληροφορηθείτε είναι το αντικείμενο μας, η ελληνική σύγχρονη σκηνή. Στη συζήτηση παραβρέθηκε και ο φίλος μου Σπύρος Αλεξόπουλος.


Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ:
- Ποια η άποψη σου για την τωρινή κατάσταση στην ελληνική ροκ σκηνή;
Χ.Δ.: Η ελληνική σκηνή δεν έχει αλλάξει, εγώ έχω αλλάξει όμως. Τα πράγματα είναι διαφορετικά από ότι τα έβλεπα το 1980 ή το 1982. Η ελληνική σκηνή ήταν ανέκαθεν σε άσχημες συνθήκες και παραμένει μόνο που άργησα να το συνειδητοποιήσω, γιατί δεν ήθελα να το πιστέψω. Τα άτομα που αξίζουν να ασχοληθείς μαζί τους είναι πολύ λίγα. Αυτό όμως μου πήρε χρόνια να το καταλάβω και δεν είμαι χαζός! Κάποια στιγμή ερχόταν η μια απογοήτευση πίσω από την άλλη. Όχι μόνο σαν συγκροτήματα, αλλά και σαν άνθρωποι, σαν άτομα, γιατί τους περισσότερους τους γνωρίζω προσωπικά.
- Γιατί ενώ υπάρχουν αξιόλογα σύνολα, λίγα έχουν το κουράγιο να συνεχίσουν;
Χ.Δ.; «Το ελληνικό φιλότιμο». Αυτό τους κάνει και συνεχίζουν. Ισχύει κυρίως για τους Villa 21. Εγώ πάντως ενδιαφέρομαι και για ανθρώπους που «ψάχνουν» τη μουσική τους και είναι απρόβλεπτοι όπως ο Feel των Yell-0-Yell. Ο κυριότερος λόγος είναι η αθλιότητα που υπάρχει στην ελληνική σκηνή, γεγονός για το οποίο τα συγκροτήματα μάλλον δε φταίνε. (Σ.Σ.: Εδώ η συζήτηση εκτροχιάζεται. γεγονός που έγινε άλλωστε πολλές φορές, αλλά αυτό το σημείο σας ενδιαφέρει. Ειπώθηκε αυτό που είχε πει ο Γιάννης Μαλαθρώνας (τον θυμάστε;) ότι τα μέλη των συγκροτημάτων πάνε φαντάροι, γι' αυτό ακριβώς λιγοστά συνεχίζουν. Ο Χρήστος που έχει νέα από τον Μαλαθρώνα, μας είπε ότι είναι επιστήμονας στο Λονδίνο σε μια πολύ μεγάλη εταιρία computers και ότι ασχολείται όσο μπορεί με τη μουσική. Διαβάζει το ΝΜΕ και προχτές είχε δει τη Siouxsie στο Λονδίνο...)

- Ποιες είναι οι προσωπικές σου εκτιμήσεις (αν θέλεις να τις αναφέρεις φυσικά);
Χ.Δ.: Οι Mushrooms είναι το πιο αγαπημένο μου group στην Ελλάδα, ακριβώς γιατί είναι τελείως απρόβλεπτοι και ναι έχουν σκληρύνει τον ήχο τους συνειδητά. Ποτέ δεν έχω ασχοληθεί τόσο πολύ με group όσο με τους Mushrooms αλλά πρέπει να τους κυνηγάς, για να δουλέψουν. Εκτιμώ πολύ τους Yell-0-Yell και τον Feel που πιστεύω ότι είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης που θα μπορούσε να συγκριθεί και με αναγνωρισμένους ξένους κάτω από άλλες προϋποθέσεις. Μου αρέσουν πολύ οι South Of No North, που δεν έχουν βρει εταιρία ακόμα δυστυχώς για το τρίτο τους album (Σ.Σ.: Οι εδώ ανεξάρτητες τι κάνουν;) Μου αρέσουν πολύ, γιατί αυτό που κάνουν το πιστεύουν. Το γνωρίζω επειδή τους ξέρω και αυτούς προσωπικά. Οι Last Drive δεν είναι το καλύτερο ελληνικό group για μένα αλλά ξέρω γιατί είναι το καλύτερο για πολύ κόσμο. Πάντως και αυτοί μου αρέσουν πολύ. Ακόμα, ο δίσκος των Next To Nothing με ενθουσίασε. Οι Villa 21 μου αρέσουν πολύ κυρίως στα lives. Το μειονέκτημα τους είναι ότι δεν είναι απρόβλεπτοι σαν άτομα, γεγονός που με ενδιαφέρει. Το στιλ τους μου αρέσει πολύ και σίγουρα έχουν προοδεύσει πολύ. Οι Τρύπες με ικανοποιούν απόλυτα όχι μόνο σαν ελληνόφωνο group.
Έχουν καταπληκτικό κιθαρίστα και εξαιρετικό τραγουδιστή. Συμπαθώ πολύ και τους No Man's Land. Η τραγουδίστρια τους είναι πάρα πολύ καλή. Οι Libido Blume όπως και οι Blue Light μου αρέσουν κυρίως στο χώρο που κινούνται. Ο Σωκράτης (των Blue Light) είναι ολοκληρωμένος συνθέτης και είναι ικανός να γράφει μελωδίες αριστουργήματα. Είμαι σίγουρος πως, αν οι Blue Light είχαν ελληνικό στίχο θα ήσαν σε μεγάλη εταιρία. Το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι αυτή ακριβώς η «συμβατικότητα» στην εμπορικότητα που διατηρούν. Ο Σωκράτης είναι ο μοναδικός «singer song writer» στη σκηνή που μιλάμε. Ο Σωκράτης είναι αυτό που λέμε, άνθρωπος «εκτός πόλης, εκτός χώρας». Τον εκτιμώ πολύ και σαν μουσικό και σαν άνθρωπο. Αλλά οι Blue Light δεν έχουν φτάσει στο σημείο που θα έπρεπε να έχουν φτάσει και μπορούσαν.
- Ποια η γνώμη σου για τις ελληνικές ανεξάρτητες;
Χ.Δ.: Η Pegasus είναι μεγάλη απάτη! Η Wipe Out δεν ξέρω ακριβώς, πάντως τα συγκροτήματα της δε μου αρέσουν καθόλου. Εξαιρούνται φυσικά οι Next To Nothing και οι Villa 21. Το Δικαίωμα Διάβασης και η Hitch Hyke είναι οι μόνες που δουλεύουν έτσι, όπως θα έπρεπε να δουλεύουν οι ανεξάρτητες στην Ελλάδα. Από τη συλλογή της Wipe Out R. μου αρέσουν και οι Melting Ashes, οι Dream Runners και οι Hip-t-Wah.
- Δε θα έπρεπε η Hitch Hyke να κυκλοφορεί περισσότερα ελληνικά σύνολα;
Χ.Δ.: Όχι, δε θα έπρεπε, γιατί από την αρχή είχε ειπωθεί ότι θα κυκλοφορεί ξένες δισκογραφικές απόπειρες. Οι Last Drive ανήκουν στη Hitch Hyke μόνο εξαιτίας προσωπικής σχέσης τους με τους υπεύθυνους της εταιρίας.
- Σύνολα, όπως οι Last Drive, οι Mushrooms, οι Villa 21, ή οι Yell-O-Yell αναγνωρίζονται στο εξωτερικό και πουλούν ένα «ικανοποιητικό» αριθμό αντιτύπων. Στην Ελλάδα επικρατεί όμως μια τάση σνομπισμού από τους κριτικούς, τα μέσα ενημέρωσης, το μουσικό Τύπο και το κοινό. Ποιος πιστεύεις είναι ο λόγος για αυτό το φαινόμενο;
Χ.Δ.: Αυτό που λες είναι πολύ σωστό. Παράλληλα όμως είναι απλό να το εξηγήσει κανείς. Γενικά στο εξωτερικό οι άνθρωποι που είναι μέσα στα κυκλώματα τα μουσικά είτε είναι εταιρίες, είτε συγκροτήματα, είτε εταιρίες διανομής ή οτιδήποτε τέλος πάντων είναι πιο ανοιχτόμυαλοι από ό,τι είναι οι αντίστοιχοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Είναι θέμα μυαλού και fun κιόλας (διασκέδασης δηλαδή). Αυτό είναι όλο.
- Από τα νέα ελληνικά σύνολα ποια βλέπεις να έχουν μέλλον στη μουσική τους;
Χ.Δ.: Νομίζω όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα σήμερα το μόνο group που έχει μέλλον είναι οι Last Drive. Κανένα άλλο. Γιατί: Γιατί έχουν πάρα πολύ καλό manager.
- Εννοούσα πάντως νέα, άγνωστα groups, Εκτός αν δε θέλεις να πούμε.
Χ.Δ.: Όχι, θέλω να αναφέρουμε. Τουλάχιστον από όσα έχω ακούσει εγώ κανένα! Ίσως αν έβγαινε κάποιο γυναικείο σύνολο, έτσι τετραμελές, που θα τραγουδούσε σωστά στα αγγλικά θα είχε μέλλον πιστεύω. Αν κάποιος έπαιρνε τέσσερις κοπέλες και σχημάτιζε ένα γυναικείο group όπως ο Kim Fowley έφτιαξε τις Runaways, αυτό το σύνολο θα ήταν πιστεύω ενδιαφέρον και ξεχωριστό.
- Πιστεύεις ότι οι ελληνικές ανεξάρτητες δισκογραφικές παραγωγές μειονεκτούν σε σύγκριση με τις ξένες στην ποιότητα της ηχογράφησης και στην τελική πιστότητα ήχου που ακούγεται στο βινύλιο;
Χ.Δ.: Βεβαίως, βεβαίως!... Καταρχάς χρησιμοποιείται βινύλιο χρησιμοποιημένο κατά κύριο λόγο. Second hand (δεύτερο χέρι) που λένε. Οι εταιρίες που «κόβουνε» δίσκους βάζουνε μέσα βινύλιο που έχει ξαναχρησιμοποιηθεί, φυσικό επακόλουθο να υστερούμε απελπιστικά στις συγκρίσεις με τις ξένες παραγωγές.
- Ποιες είναι πιστεύεις οι μελλοντικές άμεσες αξιόλογες δισκογραφικές απόπειρες στον ελληνικό χώρο;
Χ.Δ.: Από το mini LP ή ΕΡ των Villa21 μου άρεσαν πολύ δυο τραγούδια από τα τέσσερα ή πέντε. Αν βγει κάποιος δίσκος που θα «λέει» θα είναι, αν κάνει κάτι ο Feel είτε μόνος του είτε ως Yell-O-Yell που μάλλον βρίσκονται υπό διάλυση και αυτοί. Ακόμα, αν βγει ο δίσκος των Mushrooms όπως φαντάζομαι και με την παραγωγή όπως τη φαντάζομαι, γιατί σκέφτομαι να χρησιμοποιήσω κάποιον παραγωγό Αμερικάνο (Σ.Σ.: που τελικά ούτε σε εμάς είπε ποιος είναι. Υπομονή...) Ο δίσκος αυτός πιστεύω να είναι ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ.
- Πιστεύεις και εσύ ότι διανύουμε πραγματικά μια περίοδο ύφεσης στη σύγχρονη ελληνική μουσική πραγματικότητα, πλην εξαιρέσεων, και αν ναι ποιες είναι οι αιτίες του φαινομένου;
Χ.Δ.: Η ύφεση ίσχυε πάντα, απλώς εγώ δεν την παραδεχόμουνα, και την παραδέχομαι τα τελευταία δυο χρόνια. Εγώ δε θα το έλεγα ύφεση, θα το έλεγα μιζέρια. Δηλαδή η μιζέρια που εγώ πίστευα ότι δεν είναι μιζέρια ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει. Απλώς εγώ δεν είχα τις δυνατότητες να το αντιληφθώ!! Και τώρα είμαι συναισθηματικά δεμένος με τα groups αλλά το υποστηρίζω. Αν αυτή τη στιγμή μου στείλει ένα group μια κασέτα και συγκλονιστώ, μου φαίνεται απίθανο να γίνει αυτό ενώ πριν τέσσερα χρόνια δε θα μου φαινόταν απίθανο, θα ανέβει ξανά πάντως η ψυχολογία μου, η διάθεση μου και το πιστεύω μου για την ελληνική ροκ σκηνή. Γενικά, πάντως δε με ενδιαφέρουν τα συγκροτήματα μόνο μουσικά αλλά εξετάζω και την ανθρώπινη πλευρά των μελών τους και αυτή είναι που με έχει απογοητεύσει περισσότερο από όλα.
(Σ.Σ.: Κάπου εκεί η συζήτηση εκτροχιάζεται για τα καλά. Το αντικείμενο μας, το μόνο που δεν ήταν σε αυτά που μετά συζητούσαμε ήταν το ελληνικό ροκ. Συνεπώς, τα υπόλοιπα δε θα σας ενδιαφέρουν. Πάντως πιστεύω ότι όσα ανέφερε ο Χρήστος ήταν περιεκτικά και αντικατοπτρίζουν πλήρως την ελληνική ροκ πραγματικότητα. Όσο για τις υποκειμενικές κρίσεις παραμένουν υποκειμενικές κρίσεις του καθενός μας). Στο επόμενο τεύχος - εκτός απρόοπτου - θα έχουμε τον Κώστα Ποθουλάκη και ίσως και άλλα μέλη των Villa 21.