ΑΚΟΜΗ

 

ΑΚΟΜΗ

Σπρώξε με πιο πέρα από το νταμάρι της νόησης
θάψε με στο μνήμα μιας μισαλλόδοξης ημέρας
κάνε μου εγκεφαλικό μασάζ για το πόσο όμορφος είναι ο κόσμος μας
τρύπησε με με εμβόλια ευφάνταστων χλευαστών του Τίποτα

...Αλλά άσε με σε παρακαλώ
Να ονειρεύομαι γυμνές παραλίες
Ακόμη.
Καφάσια μπίρες σε άδεια Σούπερ-Μάρκετ.
Ακόμη.
Φυλακές δίχως κάγκελα
Ακόμη.
... Και ογκολογικές μονάδες δίχως πελάτες.
Ακόμη.

Ο Θάνατος μου χαμογελά , και σ' αντάλλαγμα του δείχνω τα δόντια μου.
Ακόμη.

Αιχμηρά σαν τις σκέψεις μου.
Ακόμη.

Θα μακρύνω το κορμί μου
θα γίνω λυγερός καπνός, δραπέτης μιας καμινάδας
και θα γευθώ τον θεατρικό εφήμερο θρίαμβο ενός υπέροχου Τίποτα.
Ακόμη.

Ορκίζομαι.
Θα ξεπουλήσω τη φθηνή πολυτέλεια της ζωής μου
σε κομμάτια
και επίδοξοι αγοραστές θα διαλέξουν τις ωραιότερες μνήμες μου.
Ακόμη.

Η δική μου Μέκκα αγνοεί την ύπαρξή μου
Η δική σου ζωή αγνοεί εμένα
Ακόμη.

Μια ατέλειωτη λιτανεία από άσεμνες θαλπωρές
πληγώνει τα μάτια μου.
Σε τι κόσμο ζούμε;
Ακόμη.

Θα γίνω επαίτης μιας αυγής δίχως ξημέρωμα.
θα βυθιστώ, θα λουστώ τη γύμνια της εποχής μου
και θα αφήσω εμένα να λησμονηθεί στο νησί του λυρισμού
Εκείνο το όμορφο
με πλάσματα να με χαϊδεύουν, αυτά που θα δώσουν αλήθεια στην τρέλα μου.

... Και θα γεμίσω τις φλέβες μου με μελάνι για να μπορώ να γράφω.

ΑΚΌΜΗ. 

(στίχοι-Κώστας)