ua

ua

Sunday, April 29, 2012

Romeo Void : Benefactor 1982 Flac & MP3


Romeo  Void was started at the San Francisco Art Institute by Debora Iyall and Frank Zincavage.

The band primarily consisted of saxophonist Benjamin Bossi, vocalist Debora Iyall, guitarist Peter Woods, and bassist Frank Zincavage. The band went through four drummers, starting with Jay Derrah and ending with Aaron Smith.
They released three albums, It's a Condition, Benefactor, and Instincts, along with one EP and singles.

Benefactor is the second studio album  released in 1982.

It was released on CD in 2006 by Wounded Bird Records, with their Never Say Never EP as four bonus tracks. The first version of the song "Never Say Never" is a shorter, "clean" edit suitable for general radio broadcast.

Saxophonist Benjamin Bossi was added to the lineup as an "accident" when Debora Iyall met him while he worked in a deli.

The band's music was generally associated with the New Wave and post-punk movements of the early 1980s, but also experimented with danceable song structures and a saxophonist. Iyall garnered acclaim as a skilled lyricist who explored themes like sexuality and alienation from a female perspective with "dark intelligence" and "searing imagery".

The unforgettable chorus of their best-known song, 1981's "Never Say Never," the phrase on its own makes the song sound like some kind of shock-value novelty, and indeed, that's probably how many people remember it.

Yet a careful listen to the verses, with their intimations of incest, murder, homelessness, and other dark subjects, makes plain that singer/lyricist Debora Iyall has more on her mind than simple salaciousness.


         NEVER  SAY  NEVER

If time itself was his demeanor
There’d be no sunlight or a glimmer
Of sunlight landin on the street
Sunsuit girls must be discreet
Sunsuit girls must be discreet
Nursing their fathers locked inside
They masqueraded as his bride

I might like you better
If we slept together
But there’s somethin
In your eyes that says
Maybe that’s never
Never say never

The slump by the courthouse
With windburn skin
That man could give a fuck
About the grin on your face
As you walk by, randy as a goat
He's sleepin on papers
When he'd be warm in your coat

I might like you better
If we slept together
But there’s somethin
In your eyes that says
Maybe that’s never
Never say never

There’s no easy way to lose your sight
On the street, on the stairs
Who's on your flight
Old couple walks by, as ugly as sin
But he’s got her and she’s got him

Never say never



               Tracks

   
    01. Never Say Never : 3:27
    02.Wrap It Up (Isaac Hayes, David Porter) : 3:15
    03. Flashflood : 4:55
    04, Undercover Kept : 6:05
    05. Ventilation : 3:55
    06. Chinatown : 3:18
    07. Orange : 4:15
    08. Shake the Hands of Time : 3:19
    09. S.O.S. : 5:30

     Bonus tracks :

    10. Never Say Never ( 12" Single Version ) : 6:06
    11, In the Dark ( 12" Single Version ) : 4:33
    12. Present Tense ( 12" Single Version ) : 5:47
    13. Not Safe ( 12" Single Version ) : 3:57

    The Band

    Debora Iyall – vocals
    Peter Woods – guitar
    Benjamin Bossi – saxophone
    Frank Zincavage – bass
    Larry Carter – drums, percussion

    And

    Walter Turbitt – guitar on 9
    Marybeth O'Hara – backing vocals on 7
    Norman Salant – saxophone on 7

 TAKE  IT FLAC HERE




Thursday, April 26, 2012

Dirty Fuse 4 May 'The Tribe Bar"


Dirty Fuse : Η μπάντα από την Αθήνα με τις καταιγιστικές Live εμφανίσεις,
πιστή σε όλους εκείνους που έκαναν ανάρπαστο το 7" βινύλιο «Lost Riders», κυκλοφορεί το ομότιτλο παρθενικό της άλμπουμ στην Green Cookie Records. 12 θανατηφόρα instro κομμάτια ... to surf for !!!
Σας προσκαλούν σ`ένα μεταμεσονύκτιο πάρτυ στο γνωστό Rock`n`Roll Garage Surf μέρος "The Tribe bar" Ορφέως 48 Γκάζι.
Στα πλατώ ο Titto Mongrel !!!

Οι Dirty Fuse σχηματίστηκαν το 2008 από τον κιθαρίστα Duda Victor και τον ντράμερ Χρήστο Κόγιο, με σκοπό να εξερευνήσουν τον μανιασμένο κόσμο της Surf Rock. Με σημερινή σύνθεσή τους: Duda (κιθάρα), Κώστα (κιθάρα), Μανώλη (σαξόφωνο), Γιάννη (μπάσο) και Χρήστο (τύμπανα), η μουσική τους είναι βασισμένη στην old school surf μουσική των 60's, αποδιδόμενη με την ενέργεια του garage και του punk rock. Οι Dirty Fuse εξελίσσουν αυτούς τους ήχους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο και φέρνουν το instrumental surf rock στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.

Έχοντας πίσω τους το 7" βινύλιο "Lost Riders", κυκλοφόρησαν πρόσφατα το ομώνυμο full length album "Dirty Fuse" με την Green Cookie Records ενώ σερφάρουν ανελλειπώς στις μουσικές σκηνές της Αθήνας!




Monday, April 23, 2012

Saturday, April 21, 2012

The Blue Jeans - Blue Jeans EP [1986]












The Blue Jeans

Blue Jeans EP



Label: Wipe Out! Records
Catalog#: WOR 002
Format: Vinyl, 12", 45 RPM, Maxi-Single
Country: Greece
Released: 1986
Genre: Rock
Style: Rock'n'Roll, Rockabilly

Tracklist
A1 Wipe Out[Surfaris]   
A2 Η Γυναίκα Με Τα Κόκκινα Μαλλιά
B1 Πάολα
B2 Medley
Recorded At – 111 Studio

The Band:
Bass – Στάθης Τηλκιαρίδης
Drums – Πέτρος Παναγιωτόπουλος
Guitar – Αλέξης Μπερέκος, Νίκος Χριστοδούλου
Vocals, Piano – Γιώργος "Lee" Κοντραφούρης


Take It HERE

















Το πρώτο θρυλικό EP από τους Blue Jeans, από το 1986.
Δυο δικές τους συνθέσεις, συν μια διασκευή στο Wipe Out που είναι ζόρικη...[και για χρόνια σήμα της εκπομπής μου για το Ελληνικό ροκ].
Το πρώτο συγκρότημα που έπαιξε rockabilly στην Ελλάδα.
Για περισσότερα, δες προηγούμενο post [Hard Time] εδώ



Monday, April 16, 2012

Romeo Void : Instincts 1984 Flac & MP3


Instincts is the third and final studio album by American new wave band Romeo Void, released in 1984. The single, "A Girl in Trouble (Is a Temporary Thing)", reached #35 in the US.
Instincts was released in October 1984, debuted at No. 68 on the Billboard 2000 and proved to be the band's best-selling album.
It also launched their most successful single, "A Girl in Trouble (Is a Temporary Thing)," which broke the Billboard Top 40 and peaked at No. 35. Critical reactions were positive.

Despite being the band's most successful effort to date, Columbia pulled the band's promotional support while on a nationwide tour.
"The very next town we got to after they made that decision, there wasn't an A&R person there," said Debora Iyall.
There were no interviews and in-stores arranged as they had been.



All that just ground to a halt." The band returned to San Francisco and soon broke up. Constant touring has been cited by Iyall as the primary reason for the break-up.

"You get tired of each other, and you get intolerant of being uncomfortable and away from your family and your friends."

According to a VH1 reunion episode, the issue of Iyall's weight was the reason for the label dropping them.
In 2003,Debora Iyall agreed with this claim:
"Howie sold us to Columbia Records, and they were like 'Who's this fat chick?'
They decided that was as far as it was going to get, and pulled their support."

The combination of Iyall's powerful vocals and searing imagery with the band's muscular blend of Joy Division's atmospherics and the Gang of Four's rattling momentum,
with Benjamin Bossi's splattering free jazz saxophone coloring everything, made Romeo Void one of the strongest of the American post-punk bands.



Personnel

Debora Iyall – vocals
Peter Woods – guitar
Benjamin Bossi – saxophone
Frank Zincavage – bass
Aaron Smith – drums, percussion

Additional personnel

Larry Carter – drums on bonus track
Randy Jackson – bass
Vicki Randle – backing vocals
Tish Lorenzo – narration


Tracks

1 Out On My Own
2 Just Too Easy
3 Billy's Birthday
4 Going To Neon
5 Six Days And One
6 A Girl In Trouble (Is A Temporary Thing)
7 Say No
8 Your Life Is A Lie
9 Instincts
10 In The Dark (Single Version)

"In a palace of lights that dim on command
the wind machine works to cool me again
From the top of the building, six flights up
I watched an impotent city, go up and you

But you, you're always fallin' apart
It was just too easy to break your heart"

Take it Flac HERE



Thursday, April 12, 2012

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012


Η Πασχαλιά , κακή χρονιά
Κι αρχή κακός σας χρόνος
με όλα τα λαμόγια σας
να σας βρει ο εκλογικός σας πόνος.

Ο χρόνος έχει Πασχαλιά
δίχως Κότσο και ελιά
Να χαίρεστε τα σκάνδαλα
στη Μύκονο τα σάνδαλα .

Γουστάρω το Μνημόνιο
λιτότητας αιώνιο
Μ 'αρέσει το τσιμπούκι σας
κράτος και Τουρλουμπούκι σας .

Τι λες καλέ !
Ο Τσοχατζόπουλος ?
Τσουκάτος
ατιμώρητος ?

Τι λες καλέ !
Βατοπαίδιο ?
γαργάρα ήταν
όλα μέσα στο σχέδιο .




Στον έχωνα πατόκορφα
την ψήφο σου να πάρω
σε ψέκαζα με χημικά
για να' ρθω να ρεφάρω .


Σε πήγαινα , με πήγαινες
περνάγαμε ωραία !
Με έγλυφες , σε ψήφιζα
τι όμορφη παρέα !

Ρουσφέτια δε σου ζήτησα
κι όμως μου τα ΄χεις κάνει
ένα σκατό όλα ήτανε
μεσ΄της Βουλής την κουραδολεκάνη .

Βρε πότε πήγα απ' δώ ?
Βρε πότε παραδίπλα ?
Πότε πήγα πηγαίνοντας
ψηφίζοντας στην τύφλα ?

Πηγαίνοντας δεν πρόκειται
να πάω παραπέρα
Να ρίξω ψήφο στα ΣΚΑΤΑ
δεν ξημερώνει μέρα .

Δεν σε πηγαίνω , δεν με πας
αρχίδια ταραμάς
Δεν με πας , δεν σε πηγαίνω

ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ ! ΒΓΑΙΝΩ !!!

Who is he — do you know ?
This man of power but a fool.
They said he was so high and pure,
They also said that he was cruel.

(Marianne Faithfull)

Tuesday, April 10, 2012

The Three Johns – Death Of The European EP






The Three Johns


Death Of The European









Label:Abstract Sounds – 12 ABS 034
Format:Vinyl, 12", EP
Country:France
Released:1985
Genre:Rock
Style:Alternative Rock, New Wave (discogs)


Tracklist

 
A1.  Death Of The European   
B1. Heads Like Convicts
B2. Rabies
B3. Twentieth Century Boy

From Leeds
Jon Langford - guitar
John Hyatt - vocals
John Brennan - bass
Hugo the drum machine

Death Of The European  flac & scans 135 MB
Listen  HERE (Flac)

(FROM SLEEVE NOTES TO DOJO 'BEST OF')
    One of the classic mid-80s underground bands - seemingly every fanzine of the day carried an interview with them - The Three Johns opted for humour and political belligerence at a time when all around them were intent on making their guitars jangle and handing out jelly babies to audiences dressed in anoraks.
 Imaginatively enough, The Three Johns were So called because they comprised three Johns - Messrs Hyatt (vocals), Langford (guitar) and Brennan (bass). Formed on Royal Wedding Day in 1981 as a collective of Leeds-based students, their career began With a run of fine 7-inch singles, two of which '- AWOL' and 'Brain Box' ...

. . . . .    'Death Of The European' was actually a vicious attack on the American destruction of European culture while 'Sold Down The River' summed up the mood of resignation which followed Thatcherism's triumphs of the mid-80s. Both confirmed The Three Johns had musical deftness which belied their perceived on-stage daftness.
...  How good were The Three Johns? In their early days Alan McGhee of Creation Records was desperate to book them for his club (believe it or not) the Three Johns pub in Islington. Think what he could have done with Three Johns instead of just two Gallaghers.

http://www.threejohns.co.uk/
http://www.allmusic.com/artist/p5649
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Three_Johns

DEATH OF THE EUROPEAN
---------------------

Big mouth, open wide, open up those pearly gates of freedom

He's got a snapshot
Flash-light at Checkpoint Charlie
Among the searchlights
A balloon idea floats from his brain
The bubble bursts on his face

DEATH OF THE EUROPEAN

He's in the back seat Multiplication sex drive
he's the receiver he's in credit, he's alive
He is happy. He's alive.

DEATH OF THE EUROPEAN

He is the dead-beat walkman
Of Rock and Roll on the frontier
Listen out for something
American Forces Radio
He's on the late, late Alimony show

DEATH OF THE EUROPEAN

And now here's twelve year old Tracy With her poem about George Washington:
George Washington was the first
Great American President
And we honour him
And respect him
And we follow in the true American way

DEATH OF THE EUROPEAN

He rides the lightning
is snoring drowns the thunder
Finds his dreams frightening
He won't go under he's alive
Wake up tomorrow he'll be fine

DEATH OF THE EUROPEAN

Strange figure standing like a monument
in robes of old graffiti barbed wire halo
pushed down on his brow

Temple of pain shaved his head into the euro U.S.crop
tatoo (potsdam strasse mad stop)
stands like a stone like a statue like a monument
kiss the skull

DEATH OF THE EUROPEAN

Who am I working for?
I don't know which one to think.
Who am I working for these days?

Sunday, April 08, 2012

ΠΑΣΧΑ 2012


Επειδή ζούμε σε ένα κράτος ΒΙΑΣ και ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

φέτος το Πάσχα

ΜΗ ΣΟΥΒΛΙΣΕΤΕ ΑΡΝΙΑ .

ΣΟΥΒΛΙΣΤΕ ...







ΣΟΥΒΛΙΣΤΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ !!!

Friday, April 06, 2012

Stiff Little Fingers – Inflammable Material



















Label: Rough Trade – ROUGH 1
Format: Vinyl, LP, Album
Country: UK
Released: Feb 1979
Genre: Rock
Style: Punk

Tracklist
A1 Suspect Device 
A2 State Of Emergency
A3 Here We Are Nowhere
A4 Wasted Life 3:03    
A5 No More Of That
A6 Barbed Wire Love
A7 White Noise
A8 Breakout
B1 Law And Order
B2 Rough Trade
B3 Johnny Was
B4 Alternative Ulster
B5 Closed Groove

http://www.slf.com/homebase.cfm

allmusic review
Originally released in 1979, Stiff Little Fingers were Ireland's answer to both the Clash and the Sex Pistols. They had the personal and political stance of the former, and the noisy, pissed off, slash-and-burn musical aesthetic as the latter. Fronted by guitarist and songwriter Jake Burns (he collaborated with journalist Gordon Ogilvie), SLF took off with their two singles "Alternative Ulster," and, for that time, the utterly out of control screaming that was "Suspect Device." These two singles make the purchase price of the album a priority. They represent barely contained youthful anger at social and political mores as righteous, utterly devoid of posturing or falsity and raging to break out. "Alternative Ulster" decries the Irish political sides in the Northern Ireland controversy -- the Royal Ulster Constabulary and the Irish Republican Army -- holding them both accountable for bloodshed and social and economic stasis furthering nothing but their own interests. "Suspect Device" which opens the set, screams at the heart of the conflict, that neither side can be believed as both reduce freedom to a buzzword while wielding guns. Both tracks are calls to arms, but of a different sort -- the arms of dialogue and intelligence in the midst of idiocy and murder. Punk rock never sounded so brutal or positive in one band. There are other fine cuts here as well, such as the Bob Marley cover "Johnny Was," reinvented for the times in Northern Ireland; "Wasted Life," another paean to drop out of a society that breeds death and acquiescence for its own sake, and the scathing indictment of the record company that released the album, "Rough Trade."

Inflammable Material vinyl rip
flac & scans 452 MB 
 
Να πω ότι αυτό το άλμπουμ είναι για μένα ένα από τα κορυφαία όλων των εποχών.Η ανάρτηση αφιερώνεται σε όλα τα παιδιά στο Blue. Το Blue είναι το μόνο μαγαζί που έχω ακούσει το Johnny Was και μάλιστα ολόκληρο. Γεια σου Αναστάση.
Μέσα στον δίσκο βρήκα και ένα δισέλιδο μάλλον από το περιοδικό ''Μουσική'' ή είναι από το ''Ποπ & Ροκ'' δεν θυμάμαι ακριβώς, που παρουσιάζει δίσκο και συγκρότημα, και με εκφράζει απόλυτα, οπότε το παρουσιάζω αυτούσιο εδώ:

STIFF LITTLE FINGERS 
Μια ακόμη «Έκρηξη» στο Μπέλφαστ

«Εύφλεκτο υλικό έχει μεταφυτευτεί στο κεφάλι μου
είναι ένα ύποπτο μηχάνημα πού έχει
θανατώσει 2000
Οι λύσεις τους είναι τα προβλήματα μας
Παίζουν το παιγνίδι τής δύναμης και της εξουσίας
Μας φέρονται με τον πιο απαίσιο τρόπο
Μη τους πιστεύετε, μη τους πιστεύατε
Μη την ξαναπάθετε πάλι,
Πρέπει να σταματήσετε αυτό το ύποπτο μηχάνημα».
(Άπό τό «Suspect Device)

Πολιτικό και κοινωνικό, με θέματα πού θίγουν όλες τις πλευρές τής σύγχρονης ζωής, είναι το περιεχόμενο των τραγουδιών των Stiff Little Fingers. "Έχοντας υιοθετήσει το σκληρό, καυστικό και ειρωνικό ύφος των Sex Pistols, οι Fingers εξαπολύουν μια χωρίς προηγούμενο επίθεση, σε κάθε τι άδικο και στραβό της σημερινής κοινωνίας: Την αδικία του Νόμου και τής Τάξης, την κατάσταση στην Ιρλανδία, τα διάφορα πολιτικά συστήματα πού εξαπατούν τον κόσμο:
«Στο όνομα τής ελευθερίας,
μας στερούν την ελευθερία μας
Γιατί δεν φεύγουν όλοι τους
Μάς κάνουν να αισθανόμαστε υποχρεωμένοι
επειδή δήθεν μας έσωσαν απ’ την κόλαση
κι αμέσως μετά μάς βάζαν μέσα εκεί
Είναι καιρός πια να φύγουν οι μπάσταρδοι»
(Suspect Device)

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να γλυτώσουν απ' αυτή την επίθεση και οι μουσικές βιομηχανίες:
«Το αφεντικό μάς είπε ότι θα γινόμασταν αστέρες, ότι θα πηγαίναμε κατ' ευθείαν στο No 1.
Μάς μιλούσε για επιτυχίες, περιοδείες και πολλά χρήματα
Πίστευα κάθε λέξη του
Δεν καταλάβαινα τότε ότι εξαπατηθήκαμε
από τα ψέματα αυτού του αδυσώπητου εμπορίου.
Αφήσαμε τις δουλειές μας γιατί μας
υποσχέθηκαν ότι θα ανεβαίναμε ψηλά
Ανακαλύψαμε όμως ότι είναι ένα πολύ σκληρό εμπόριο»
«Μπορεί να συμφωνήσαμε, δεν έχουμε όμως
υπογράψει τίποτα
Λυπάμαι παιδιά πρέπει να σας διώξουμε
Οι δικηγόροι μας λένε ότι ούτε καν σας ξέρουμε»
(Rough Trade)

 

Λόγια πού μιλάνε μόνα τους. Ρεαλιστικοί και ιδιαίτερα καυστικοί στίχοι αποκαλύπτουν την τύχη ή ατυχία αν θέλετε, πολλών συγκροτημάτων και την ωμή πραγματικότητα πού κρύβεται με επιμέλεια κάτω από το γκλάμορ και τα φανταχτερά πάρτυς των μουσικών αστέρων. Και το επιμύθιο:
«Ή μουσική είναι λεφτά, το κοινό είναι χαζό και δεν έχει καμιά σημασία 
Μας εμπορευόσαστε και υστέρα μας εξαπατάτε»
(Rough Trade)

Όπως οι Sex Pistols και οι Clash καυτηρίασαν πολλές κοινωνικές - πολιτικές καταστάσεις οι Stiff Little Fingers επισημαίνουν την αδικία πού είναι σύμφυτη με το Νόμο:

«Βρισκόμαστε στο κέντρο τής πόλης   
Δεν κάνουμε τίποτα κακό, απλώς σουλατσάρουμε
Ξαφνικά σε στήνουν στον τοίχο
και λεν δυνατά αστεία για να σε ταπεινώσουν
Κοροϊδεύουν την εμφάνιση σου και τα ρούχα πού φοράς
Δεν είναι σωστό να το λες αυτό δικαιοσύνη
Δεν υπάρχει δικαιοσύνη στο Νόμο και στην Τάξη
. . . . .
Είχα ένα φίλο πού τον τσίμπησε ό Νόμος
Τον έριξαν στο πάτωμα και τον μεταχειρίστηκαν
σαν να ήταν τίποτα
Τον κλωτσούσαν στο κεφάλι και γελούσαν όταν έφτυνε αίμα
Χτυπούσαν το πρόσωπο του και τραβούσαν τα μαλλιά του
Δεν είναι σωστό να το λες αυτό Δικαιοσύνη»
(Law and Order)


Σχηματίστηκαν «για πλάκα» προς το τέλος της δεκαετίας του ' 70 στο Μπέλφαστ, γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενα τους... «δεν είχαν τίποτα άλλο να κάνουν». Ακολούθησαν διάφορα γράμματα από μουσικές εταιρείες πού τούς απέρριπταν, ένα αποτυχημένο συμβόλαιο με την Island και μετά ήρθε το άλμπουμ που τους καθιέρωσε, το «Inflammable Material». Τότε άρχισε ουσιαστικά ή καριέρα τους. Το άλμπουμ αυτό γράφτηκε στην Ιρλανδία και το συγκρότημα ήταν τότε βαθιά επηρεασμένο από τον εκεί τρόπο ζωής.
«Ποτέ δεν μάς ρωτούν αν θέλουμε πόλεμο Ποτέ δεν μάς έδωσαν το δικαίωμα να πούμε όχι. Δεν θέλουμε πια πόλεμο. Μη κατηγορείτε αυτόν πού τραβάει τη σκανδάλη. Παίζει μόνο το θανατηφόρο παιγνίδι τους. Ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς γιατί τότε κάποιος άλλος θα τραβήξει την σκανδάλη πάνω του».
(Από το «Νο More Of  That»)

Τα τραγούδια τους είναι εμποτισμένα με το παράλογο χιούμορ του πολέμου. Είναι χαρακτηριστικοί οι παρακάτω στίχοι:
«Σε συνάντησα στη χώρα του πουθενά Πιαστήκαμε χέρι-χέρι μέσα από το σύρμα
Ήταν αγάπη μέσα από τις Βόμβες
Αυτό πού μου έδωσες ήταν έρωτας μέσα  απ' τα ηλεκτροφόρα σύρματα».
(Barbed Wire Love)

«Μ' αρέσουν ακόμα αυτά τα τραγούδια» λέει ο φρόντμαν τού συγκροτήματος Jake Burns. «Νιώθω ακόμα το ίδιο πάθος πού είχα όταν τα πρωτογράψαμε, εξακολουθούμε δε να τα παίζουμε στα κονσέρτα. Θα ήταν όμως υποκριτικό να συνεχίσουμε να γράφουμε τέτοια κομμάτια τη στιγμή πού δεν ζούμε πια εκεί (στο Μπέλφαστ)». «Τραγουδούσαμε μόνο για τη ζωή μας, όταν όμως τυχαίνει να ζεις στη Βόρειο ' Ιρλανδία, τότε θεωρείσαι αμέσως πολιτικό πρόσωπο. ' Ο κόσμος φοβάται να βγει έξω τη νύχτα. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από τον πόλεμο των νεύρων γιατί εάν, και όταν συμβεί κάτι, γίνεται εντελώς απροσδόκητα. Επειδή όμως είναι απροσδόκητο είναι και πιο τρομακτικό».
«Μια φορά, καθώς περπατούσα σ' ένα κεντρικό δρόμο τού Μπέλφαστ» συνεχίζει ό Burns, «είδα να καίγεται ένα κτίριο κι αμέσως σκέφτηκα «"Ω! μια βόμβα!». Μετά σταμάτησα και ξανασκέφτηκα: «Για στάσου, εδώ καίγεται ένα κτίριο κι αυτό μόνο σκέφτεσαι;».
Αυτός λοιπόν ήταν ο λόγος που έφυγαν απ' την Ιρλανδία; «Ναι» άπαντα  ο μπασίστας Ali McMordie, «σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το κάθε τι στην Ιρλανδία σε κρατά εκεί πέρα για πάντα, δηλαδή μεγαλώνεις, παντρεύεσαι, ζεις κοντά στους δικούς σου! Εμείς δεν θέλαμε να κάνουμε μια τέτοια ζωή...».
Ίσως όμως γι' αυτό ό κιθαρίστας Henry Cluney εξακολουθεί να μένει στο Μπέλφαστ. Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι Fingers εξακολουθούν να είναι κατά μεγάλο ποσοστό, οι μαριονέττες του δημοσιογράφου της Daily Express, Gordon Ogilvie. του οποίου ή τάση να δίνει στους στίχους μια πολιτική χροιά, άνοιξε το δρόμο στους Undertones για να γίνουν τα τελευταία ταλέντα τής Β. Ιρλανδίας. Στο δεύτερο τους LP όμως, «Νοbody's Heroes», ή πολιτική παίζει ένα περισσότερο δευτερεύοντα ρόλο.
Ο Burns μένει στο Earl's Court μαζί με τον μάνατζερ τους, συνθέτη και προσωπικότητα δημοσιογραφική Gordon Ogilvie πού ή συνεργασία του στην αρχή δεν ήταν και πολύ πετυχημένη. Λέει ό Bums:
«Στην αρχή είμαστε επιφυλακτικοί, κάπως καχύποπτοι, γιατί νομίζαμε ότι θα χρησιμοποιούσε στα τραγούδια φράσεις πολιτικές πού γράφονται στις εφημερίδες - δεν είμαστε πολιτικοί!».
Απαλλαγμένοι πια από το περιβάλλον του Ulster, την πολεμική ατμόσφαιρα και τα ηλεκτροφόρα σύρματα, οι Stiff Littie Fingers του «Nobody's Heroes» είναι περισσότερο «καθαροί», νοικοκυρεμένοι, αποκρυσταλλωμένοι και προσωπικοί.
«Τα τελευταία τραγούδια γράφτηκαν για πράγματα πού είναι πολύ κοντά σε μας», συνεχίζει ό Jake, όπως το «Wail And See» πού αναφέρεται στον τελευταίο μας ντράμερ και περιέχει ορισμένες παρατηρήσεις του πατέρα μου πάνω στο θέμα αυτό. Επίσης αναφέρεται στη μουσική κατάσταση της Βόρειας  Ιρλανδίας, όπου για να πετύχεις, πρέπει τουλάχιστον στην αρχή, να παίζεις country and western τραγούδια ή τα κομμάτια του top-30. «Το αστείο είναι, ότι κάπου στη Βόρειο Ιρλανδία υπάρχει ένα γκρουπ που παίζει το κομμάτι μας «At The Edge» κι ότι ο τύπος πού δεν μας άφηνε να εμφανιστούμε στο κέντρο του πριν δύο χρόνια, τώρα τούς πληρώνει εκατό λίρες τη βραδιά για να παίζουν αυτό το τραγούδι».
Δεν υπάρχει περίπτωση να πέσουν οι S.L.F. στην παγίδα να γράφουν τραγούδια με τα οποία δεν θα έχουν καμιά σχέση. Δίνουν μεγάλη έμφαση στην «πείρα» σαν το βασικό στοιχείο της δημιουργικής δραστηριότητας. Οι Fingers δεν μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά. Ο Jake Burns μιλά για το κομμάτι «Tin Soldier»: «Γράφτηκε για ένα φίλο μας, τον Alan, πού υπηρετεί στο στρατό. Οτιδήποτε λέγεται μέσα στο τραγούδι είναι πέρα για πέρα αληθινό. Καθίσαμε μαζί ως τις τρεις το πρωί σ’ ένα ξενοδοχείο και μου τα είπε όλα. Για το πώς κατατάχτηκε.( Σ.Σ.: Ή στράτευση στη Μ. Βρετανία δεν είναι υποχρεωτική), τι πράγματα έκανε για να φύγει - μέχρι ασημόχαρτο κατάπιε - για να φανεί σκιά στον πνεύμονα του. Προσποιήθηκε ότι είναι ομοφυλόφιλος και πολλά άλλα».
«Τενεκεδένιε στρατιώτη
Παραιτήθηκες απ' τ' όνομά σου
Τενεκεδένιε στρατιώτη
Δεν έχεις ευκαιρίες για χρήματα ή για δόξα
Τενεκεδένιε στρατιώτη Τώρα ξέρεις την αλήθεια
Τενεκεδένιε στρατιώτη Ξέγραψες τα νιάτα σου...»

Εξ αίτιας του περιεχομένου των τραγουδιών τους, οι Stiff Little Fingers θα μπορούσαν εύκολα να θεωρηθούν σαν πολιτικοκοινωνικοί σταυροφόροι, χάρη στα ακραία ξεσπάσματα τους.
Burns: «Στην πραγματικότητα ποτέ δεν κάναμε σταυροφορία για τίποτα. Αυτό πού κάναμε ήταν απλώς να δείχνουμε στον κόσμο το τι συμβαίνει γύρω του. Δεν έχουμε επηρεάσει ή αλλάξει τίποτα».
«Είμαστε ύποπτα μηχανήματα αν κάνουμε αυτό πού μάς έχουν πει
Ένα όμως ύποπτο μηχάνημα μπορεί να πετύχει κάτι μόνο του
Είμαι ένα ύποπτο μηχάνημα πού ό Στρατός
δεν μπορεί να αφοπλίσει
Θα τιναχτούμε όλοι στα μούτρα τους...» 
Μιχάλης Δελής

Chocolate Watch Band : No Way Out : 1967








The Chocolate Watchband got its start at Foothill College in Los Altos, California in 1965, when guitarists Mark Loomis and Ned Torney , both ex-members of the Chapparals , joined in a fledgling outfit that later included Danny Phay (vocals), Rich Young (bass), Jo Kemling (organ), and drummer Peter Curry (soon succeeded by Gary Andrijasevich).

This early Los Gatos-based version of the Watchband emerged in 1965, just as the British Invasion was starting to crest, and, with their raw, lean sound built on British Invasion-style R&B and pop/rock, achieved great popularity at the college and the surrounding area.

They never made any official, commercial recordings, but a pair of demo tracks that surfaced in the '90s reveals a solid performing unit with some inspired playing especially on the lead guitar and an attractive if not necessarily bracing overall sound, and a lot of potential.

They were a unique phenomenon , based on their recordings, they were a world-class garage punk act, if that's possible, beating the Ramones to the punch by a decade, and showing more consistency than, say, the Litter, and more originality and range than the Shadows of Knight.

While American bands of the period usually either detoured into folk-rock on their way to more elusive flights of languid psychedelia, or fell back on gimmicks and dumbing down their image (à la Paul Revere & the Raiders) to sell records, the Watchband retained an amazing purity of purpose and intent , they owed a considerable (and undeniable) debt to the Rolling Stones for various elements of their sound, but they kept pushing the envelope, at least in intensity, and may even have matched the Stones in their psychedelic ventures when the time came to ante-up musically !

Label : Sundazed Music – LP 5306
Format : Vinyl, LP, Album
Country : USA
Made in USA
Tower ST 5096 (1967)


TRACKS


SIDE ONE


A1 Let's Talk About Girls (Written-By – M. Freiser)
A2 In The Midnight Hour ( Written-By – S. Cropper, W. Pickett)
A3 Come On ( Written-By – C. Berry)
A4 Dark Side Of The Mushroom (Written-By – B. Cooper, R. Podolor )
A5 Hot Dusty Road ( Written-By – S. Stills)

SIDE TWO



B1 Are You Gonna Be There (At The Love Inn) (Written-By – D. Bennett, E. McElroy)
B2 Gone And Passed By (Written-By – Dave Aguilar)
B3 No Way Out (Written-By – E. Cobb )
B4 Expo 2000 (Written-By – R. Podolor)
B5 Gossamer Wings (Written-By – D. Bennett, E. McElroy)


FLAC Size : 179 MB

This is dedicated to some friends :

Global Entropy
Pirate Industry
We Love punk

Tuesday, April 03, 2012

The Only Ones : Baby's Got a Gun : 1980 (Remaster )


The quality of the songwriting on " Baby's Got a Gun" , while still strong, is near to the level of the first two albums,(Or not?) and significantly, the Only Ones recorded their only cover for this LP ("Fools," a hit for country singer Johnny Duncan, with Perrett dueting quite wonderfully with Pauline Murray of Penetration).



And while Perrett was still singing and writing well, the drug addiction that would haunt him for years was catching up with him during these sessions, and Baby's Got a Gun lacks some of the focus and energy of their earlier work. Baby's Got a Gun is clearly the weakest of the Only Ones' three original albums, but for all its faults there's plenty here that testifies to the band's strengths .



"Why Don't You Kill Yourself," "Strange Mouth," and "The Big Sleep" are splendid songs that show the band still had the goods, and "Trouble in the World" and "The Happy Pilgrim" confirm they could reach for a poppier sound without losing their personality in the process.

The Only Ones broke up a year after Baby's Got a Gun came out, but if it captured the sound of a band in decline, you can barely tell unless you're looking for the seams.



Ironically, it was the posthumous release of the sessions for John Peel's BBC show that, more than any of the proper studio releases, accurately displayed the muscle and smarts of this fine band.



There have been many rumors surrounding Perrett's life after the Only Ones, many of them involving an alleged heroin addiction. Perrett did continue to record and release solo projects during the '80s, including a project known as the One in the mid-'90s.



TRACKS


1. The Happy Pilgrim 2:34
2. Why Don't You Kill Yourself 2:44
3. Me and My Shadow 5:42
4. Deadly Nightshade 3:10
5. Strange Mouth 2:32
6. The Big Sleep 4:58
7. Oh Lucinda (Love Becomes a Habit) 3:10
8. Re-union 2:59
9. Trouble in the World 3:05
10. Castle Built on Sand 1:50
11. Fools 2:25
12. My Way Out of Here

Bonus Tracks

13. Baby's Got A Gun
14. The Big Sleep
15. Your Chosen Life



Take it HERE

Flac Size : 332 MB