ua

ua

Thursday, November 29, 2012

VA – Business Unusual (The Other Record Collection)




















Various – Business Unusual (The Other Record Collection)
Label: Music-Box – SMB 40115, Music-Box – M. BOX 40115, Cherry Red – A. RED 2
Format: Vinyl, LP, Compilation
Country: Greece
Released: 1980?
Genre: Electronic, Rock
Style: Leftfield, Power Pop, Punk, Experimental [discogs]

Tracklist

UK Subs – C.I.D.
Leyton Buzzards – 19 And Mad
The Outcasts – Just Another Teenage Rebel
Dave Goodman And Friends – Justifiable Homicide
The Outsiders – Consequences
The Record Players – M.O.R.
Vice Creems – 01-01-212
The Dole – New Wave Love
The Tights – China's Eternal
Skunks – Good From The Bad
Thomas Leer – Private Plane
Robert Rental – A.C.C.
Throbbing Gristle – United
Cabaret Voltaire – Do The Mussolini (Headkick)
The Greek edition comes with no insert.
 

HERE  [wav & scans 592 MB]





















Sleeve notes
So what do you get for your money? Here we go then for the real News of the World stuff: From the ribald high energy lift-off with the U.K. SUBS and the LEYTON BUZZARDS we fly away To a taste of the excellent music coming out of Ireland, represented here by THE OUTCASTS. Dashing back to London we're confronted by DAVE GOODMAN and (PISTOLS packing) FRIENDS. Then sauntering over to Litter-free Wimbledon the ball is in the court for THE OUTSIDERS who contribute some pure front-room recordings. Then it's down to the Kent coast for a spin with THE RECORD PLAYERS taking the long way back via Aylesbury town to catch some VICE CREEMS licks. Heading off Eastward into the sunset (?) we sign off side one on THE DOLE in Peterborough,
Hey look, I can't keep this up. Basically if this side doesn't get you Jumping About you better look down at your feet 'cos you've stood in some Quick Drying Cement.
Now Side Two is more of a matter for the Grey matter (stop me someone). Opening with Worcester's THE TIGHTS in melodic mood and PETE TOWNSEND protege's THE SKUNKS. This side then moves on to explore some of the new electronic music that emerged in the last year as the New Wave became more introspective, represented by London based THOMAS LEER and ROBERT RENTAL. In a similar vein the ultimate cult band THROBBING GRISTLE render what they describe as their "Tesco Disco" hit which GENESIS P. ORRIDGE once told me, is about a four way love affair by transatlantic correspondance. Rounding off the album are CABARET VOLTAIRE representing the plethora of experimental bands active in the Sheffield area and pointing to future directions.
So there you are, plenty to get your teeth into, but consider this as Volume One and if your fave track isn't here write in and tell us. Or even record your own, '77 and '78 were the years when voices got heard.
NOW'S YOUR CHANCE TO CONTRIBUTE
DAVID MARLOW
ZIG ZAG Magazine

* * * * * * *
Πάντα με γοήτευε περισσότερο η 2η πλευρά, με τους ήχους από τα συνθεσάιζερς, όχι ότι και η 1η πλευρά δεν έχει - κάποια - δυνατά κομάτια.Οι ηχογραφήσεις είναι εκτός από μία του 1978.Κορυφαίο τρακ για μένα το United.

Monday, November 26, 2012

Screaming Trees : Sweet Oblivion : 1994

 Where many of their Seattle-based contemporaries dealt in reconstructed Black Sabbath and Stooges riffs, Screaming Trees fused '60s psychedelia and garage rock with '70s hard rock and '80s punk. Over the course of their career, their more abrasive punk roots eventually gave way to a hard-edged, rootsy psychedelia that drew from rock and folk equally.

"Sweet Oblivion" is Screaming Trees' 6th full length album that was released on September 8, 1992. The recording was the band's highest landmark in terms of album sales, and was the closest they would come to ever achieving mainstream success.



Although widely associated with grunge, the band's sound incorporated hard rock and psychedelic elements.

Sweet Oblivion's lead single, the jumpy hard rocker "Nearly Lost You," proved itself a highlight on the hugely successful, Seattle-themed Singles soundtrack. But even though The Screaming Trees stacked up quite well against their more famous peers in that particular showcase, the exposure didn't make them stars.

Perhaps it was because "Sweet Oblivion" had been released several months before Singles, and the band thus couldn't build a sense of anticipation for a new album release.

For whatever reason, Singles didn't push sales of "Sweet Oblivion", as the latter only scraped the lower reaches of the Billboard charts. And that's a shame, because the record is quite good ."Nearly Lost You" is a standout, of course, but "Dollar Bill","Shadow of the Season" and "Butterfly" are nearly as impressive.



Mark Lanegan's raspy voice conveys a weary wistfulness that adds an unexpected dimension to the group's otherwise macho garage-psych grunge. The Trees no longer sound all that punkish, trading in some of their early, noisy fury for a more '70s-indebted hard rock sound, but it's done with a graceful power that proves they were at least the equal of their more famous fellow scenesters.

Unfortunately, the four-year hiatus between "Sweet Oblivion" and its follow-up "Dust", ensured that the band would be forever relegated to cult status.


               TRACKS

     01. Shadow Of The Season  4:34    
    02. Nearly Lost You       4:07    
    03. Dollar Bill       4:35    
    04. More Or Less       3:11    
    05. Butterfly               3:22    
    06. For Celebrations Past 4:09    
    07. The Secret Kind       3:08    
    08. Winter Song       3:43    
    09. Troubled Times       5:20    
    10. No One Knows       5:13    
    11. Julie Paradise       5:05    

NO  ONE  KNOWS   LYRICS




Don't turn away, you haven't yet awakened
Why don't you stay, remember what you said
Ten thousand miles and everyone's mistaken


Look where you've been

Where every woman's wasted

All the while you've been sleeping
Drifting on a wind never blown
Tomorrow you'll wake up aching
Wondering how, when no one really knows


Don't speak a word of all that you've been saving
If there isn't time then you should let it go


Into the fire and bring back all you've taken
Once more alone you'll never let it show

All the while you've been sleeping




Drifting on a wind never blown
Tomorrow you'll wake up aching




Wondering how, when no one really knows


Now what have I done wrong
Can't you tell me what have I done wrong
Baby tell me what have I done wrong


Can't you tell me what have I done wrong
Baby tell me what have I done wrong
Tell me, tell me, tell me, tell me now


Monday, November 19, 2012

Aphrodite's Child : End Of The World 1968

Aphrodite's Child was a Greek progressive rock band formed in 1967, by Vangelis Papathanassiou (keyboards), Demis Roussos (bass guitar and vocals), Loukas Sideras (drums and vocals), and Anargyros "Silver" Koulouris (guitar).
This Greek band of the late '60s and early '70s , Aphrodite's Child scored an European hit, "Rain and Tears."

The band formed in Greece in the mid-'60s, and the title track from the second album "It's Five O'Clock " was a hit throughout Europe.

Vangelis scored the soundrack of a soft - Porn movie "Sex Power " released under the name "L'APOCALYPSE DES ANIMAUX " 1971 .The following year Aphrodite's Child surfaced from their Paris studio , delivering the double set "666" wich explored the Bible's book of Revelation against a Prog-Rock backdrop .Essentially, 666 was Vangelis' concept, created with an outside lyricist, Costas Ferris. The music that Vangelis was creating for 666 was much more psychedelic and progressive rock oriented than anything the band had done before.
The 1972 album "666" was generally agreed to be the best, but it proved to be the last, though the single "Break" was also a hit in Europe. The double album "666" finally was released in June 1972, and having sold over 20 million albums .

"666" is one of the most significant albums of Progressive Rock ever .
Though it was a big one, the group became little more than a trivia answer after keyboardist Vangelis Papathanassiou dropped his surname and hit number one with the theme to "Chariots of Fire" in 1981.

The song "YOU" was not a love song , as the most songs of the 70's , but was a complette
shit song about Love . ( Years before the Punk lyrics )


 You Always Stand In My Way
        LYRICS

Hey you
You always stand in my way

You
will you hear to what I say?
I want you to go away

You
You should find another man

I say you
make my face become one
I want you to cut it down



You, you, you
get away
I can't stand you,
you, you
I am mad when I see you
you, you you
better hide or clutch your face

You
you come on and change your mind

Say you
You're the one I must cement
and what if I don't want you

You
You always stand in my way

And I said you
Will you hear to what I say
And I want you to go away

You you, you
get away
I can't stand you,
you you
    I am mad when I see you
You, you better pack up all your things
and I, I, I feel like chewing so I'm getting mad,
baby

And I said you
you, you always stand in my way
(better not)

You
will you hear to what I say
I want you to go away

You
you should find another man
I said you
make my face become one
I want you to cut it down

you, you, you
got a way I can't stand
you you, you, you
get away
I can't stand

you
You you you better hide and clutch your face
And I, I, I feel it
You better say
you, you, you

TRACKS



1. End Of The World        
2. Don't Try To Catch A River        
3. Mister Thomas        
4. Rain And Tears
5. The Grass Is No Green        
6. Valley Of Sadness        
7. You Always Stand In My Way        
8. The Shepherd And The Moon        
9. Day Of The Fool

With this album we concluse the discography of Aphrodite's Child .



Flac    Size  :  214 MB

Friday, November 16, 2012

17 Νοέμβρη

(Το κείμενο αυτό,το έγραψε η κολλητούλα μου Ευτυχία,η οποία ποτέ δεν συμβιβάστηκε.)


Ένα, δύο, τρία,
πολλά Πολυτεχνεία!
Στη μνήμη του Μιχάλη και του Γιάννη.

" Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.

'Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σούχα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα "

(Κατερίνα Γώγου)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ


Το  1967 ήμουν στην ΣΤ΄ Δημοτικού. Οι πολιτικές συζητήσεις ήταν ανύπαρκτες στο σπίτι και αγνοούσα την κεντρική  πολιτική σκηνή… Αυτό που  με κάνει να  θυμάμαι την μέρα της 21η Απριλίου είναι η έκπληξη μου για την απαγόρευση της  κυκλοφορίας και οι χαμηλόφωνες και ανήσυχες  κουβέντες των μεγάλων που μισοκαταλάβαινα… Τον πιάσανε… Που θ αφήσει τα παιδιά της… Τους  συγκεντρώνουν στα σχολεία… Θα πάει εξορία…. Άκουγα για δικτατορία και χούντα και θυμάμαι ότι  άνοιξα την εγκυκλοπαίδεια του Ελευθερουδάκη να δω τι σημαίνουν,  αλλά δεν έβγαλα άκρη…

Δυστυχώς στα πρώτα χρόνια του γυμνασίου δεν ευτύχισα να έχω καλούς δασκάλους. Η φιλόλογος μας, για παράδειγμα, ήταν μια ξερακιανή, συντηρητική  γυναίκα που χειριζόταν την αρχαία σοφία ως ασκήσεις συντακτικού και το μάκρος της φούστας ήταν  το πρώτιστο μέλημα της…. Αλλά και  οι υπόλοιποι διεκπεραίωναν τις ώρες  τους όπως- όπως!

Το  1969 γνώρισα τον Αλέκο  Καλαφάτη, έναν  ξεχωριστό για τη ζωή μου άνθρωπο. Ο Αλέκος  την επόμενη χρονιά τελείωσε το σχολείο, πέρασε στο πανεπιστήμιο της Πάτρας και εντάχτηκε στο φοιτητικό κίνημα. Μου έφερνε πληροφορίες καλλιτεχνικές και πολιτικές  από  έναν  άγνωστο κόσμο, πέρα από την θάλασσα…

Το χειμώνα του ‘71 γνώρισα την Μαριάνθη Παγουλάτου. Η οικογένεια της ήταν αριστερή και είναι η πρώτη φίλη που αποκτώ και μιλάει για διώξεις σε πρώτο πρόσωπο.

Τα καλοκαίρια  του 1970 έως και 1972 γίνονται ατέλειωτες  συζητήσεις που ξεκινάνε το μεσημέρι στο Μακρύ Γιαλό για να συνεχιστούν από το βραδάκι μέχρι τα ξημερώματα στις καρέκλες του «Σπυράτου»  σε μια ανοιχτή παρέα που όποιος ήθελε μπαινόβγαινε.

Οι συζητήσεις στρέφονταν επί παντός επιστητού, για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, για το Μάη του 68, για την πόκα, τον Μαρξ και το σοσιαλισμό, για κινηματογράφο και βιβλία, για έρωτες, για γιαουρτοπολέμους και πάει λέγοντας… Αρκετές φορές  πηγαίναμε   στην αμμουδιά, νύχτα, ανάβαμε φωτιά και ακούγαμε  κάποιο καινούργιο  δίσκο που είχαμε αποκτήσει  σε φορητό πικάπ. Θυμάμαι την πρώτη τέτοια μαγική νύχτα που ο Μάκης Ζολάς είχε φέρει Χατζή. Το «γύφτοι τα φτιάξαν τα καρφιά».

Και τους  χειμώνες στο σχολείο τα πράγματα ήταν καλά. Οι  δάσκαλοι μας  αυτή τη φορά «ήθελαν να μας μάθουν γράμματα». Συζητούσαμε συχνά  στην τάξη για τα πολιτικά, μέσα σε σύγχυση φυσικά.  Ακούγαμε  «Ντόιτσε Βέλλε»  ενώ  διαφωνούσαμε και μαλώναμε  για τα τραγούδια στο «Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης»….

Τον Ιούνιο του ‘73 τελείωσα  το σχολείο και πήγα στην  Αθήνα για να δώσω εξετάσεις. Η μόνη μέχρι τότε «επαναστατική μου δραστηριότητα» ήταν μια οργισμένη αντιδικτατορική επιστολή που γράψαμε  με τον συμμαθητή μου, το Δημήτρη Ξενίδη, με σκοπό να τη δημοσιεύσουμε στις «Επιφυλλίδες» του Βήματος και που τελικά όταν την τελειώσαμε φοβηθήκαμε  και δεν την στείλαμε…

Στις  αρχές του Νοέμβρη του ‘73 έγινε το μνημόσυνο του «γέρου» Παπανδρέου που μετατράπηκε σε μεγάλο συλλαλητήριο με πολλές  συλλήψεις μεταξύ των οποίων και ο παιδικός μου φίλος ο Βασίλης Στεργιώτης.  Τελικά τον αφήσαν ελεύθερο και παρέπεμψαν σε δίκη μόνο 17 άτομα. Με πήρε ο Βασίλης και πήγαμε στα δικαστήρια της Σανταρόζα για να συμπαρασταθούμε στους συντρόφους του. Μας απώθησε   βίαια η αστυνομία και τρέχοντας μέσα στους γεμάτους με κόσμο διαδρόμους του δικαστηρίου για να ξεφύγουμε, κρυφτήκαμε  για λίγο σε μια αίθουσα όπου δικαζόταν   ο Νίκος Κοεμτζής. Ο Κοεμτζής είχε παρεξηγηθεί, στα μπουζούκια, με αστυνομικούς  θαμώνες, οι οποίοι επιδεικνύοντας προκλητικά  την ταυτότητα τους, δεν σεβάστηκαν την παραγγελιά του και σηκώθηκαν να χορέψουν αυτοί το τραγούδι του (τα χέρια σου με κάψανε που άλλον αγκαλιάσανε…). Και έγινε  μακελειό…Τον  είχαμε μυθοποιήσει ως λαϊκό αντιεξουσιαστή! Δεν είναι τυχαίο που λίγο αργότερα θα  γράψει ο Σαββόπουλος το έξοχο  «Μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο».

" Η δίκη του έγινε τον άγριο Νοέμβρη, το ένιωθε άραγε κι εκείνος;
Ο Τύπος πάντως τον πρόβαλε ανοιχτά σαν αιμοβόρο κτήνος.
Τα ίδια λέγαν και πολλοί προοδευτικοί· παράξενο δεν ήταν:
η σύμβασή τους  διαισθάνθηκε σ’ αυτόν, μιαν άλλη απειλή.
Νίκο, είν’ η αρρώστια που μας  σώζει
καθώς σε φέρνει πιο μακριά κι απ’ το κελί σου,
Νίκο, στον ουρανό της μουσικής σου."

Ήταν η πρώτη μου επίσημη επαφή με τη βία, πολιτική και κοινωνική ταυτόχρονα….

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ


Την Τετάρτη το απόγευμα, στις 14 Νοέμβρη, πηγαίναμε  με τον Αλέκο από την Κυψέλη στη Πλάκα να συναντήσουμε τον Γιάννη  Μαρκόπουλο,  για μια συναυλία του, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Περνώντας μπροστά από το Πολυτεχνείο είδαμε πολύ κόσμο μαζεμένο στο διάζωμα της Πατησίων. Η κίνηση γινόταν ακόμα κανονικά.
Καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει και προστεθήκαμε χωρίς δεύτερη σκέψη και μείς στο διάζωμα. Ο κόσμος κάθε στιγμή  πλήθαινε… Η συγκοινωνία διακόπηκε…

Σαν μέσα σε  έξαψη από γλυκό μεθύσι θυμάμαι τις επόμενες δύο μέρες! Χιλιάδες αγόρια και κορίτσια στην ηλικία μου, ενθουσιασμός, πάθος, δράση, έπαρση…

" Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Ει, εσείς που σουλατσέρνετε,
Βγάλτε τα χέρια από τις τσέπες.
Πάρτε μαχαίρι, πέτρα, μπόμπα,
Κι αν ειν΄ κανείς σας δίχως χέρια
Ναρθεί να χτυπηθεί με κουτουλιές "

(Μαγιακόφσκι)

Παρασκευή 16, το απόγευμα, ο Αλέκος επέμενε να φύγω για το σπίτι, γιατί φοβόταν την συνέχεια… Βγήκαμε μαζί με τη Μαριάνθη από το Πολυτεχνείο αλλά μετανιώσαμε και   όταν γυρίσαμε πίσω, μετά από λίγο, είχαν κλείσει οι πύλες και δεν μπορέσαμε να συναντήσουμε τους δικούς μας (είχαμε ανταμώσει και  πολλούς ακόμα από την παρέα του «Σπυράτου»). Χωρίσαμε… Έπρεπε να τηλεφωνήσω στη μάνα μου και πήγα σε έναν υπόγειο ΟΤΕ που ήταν στη  στοά, αρχή Σταδίου, στην Ομόνοια. Είχε ουρά  και περίμενα αρκετά! Της είπα ότι είμαι καλά, να μην ανησυχεί.. Την ώρα που «αναδύθηκα» έπεφτε άγριο ξύλο.  Ήταν η  πρώτη μεγάλη συμπλοκή που έγινε στα Χαυτεία. Προσπαθώντας να καταλάβω τι συνέβη κουτρουβάλησα με άλλους και έπεσα κάτω. Κάποιος με τράβηξε, με σήκωσε  και υποβαστάζοντας με  τρέξαμε  για πολύ ώρα αλαφιασμένοι μέχρι που ξεφύγαμε. Ήταν ένας  ψηλός  νεαρός που τον έλεγαν Χάρη κι έπαιζε μπάσκετ στον Παναθηναϊκό! Δυστυχώς δεν θυμάμαι  τίποτε άλλο  για την ταυτότητα του. Να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται… Μαζί μείναμε μέχρι το πρωί ώσπου σε κάποια άλλη συμπλοκή τον έχασα κι αυτόν……
Έμεινα εγκλωβισμένη όλη την νύχτα στα γύρω από το Πολυτεχνείο τετράγωνα, ανάμεσα σε φωτιές και οδοφράγματα.  Το μυαλό μου επέλεξε  να θυμάται  με θυμό  τα τανκς να κατεβαίνουν την λεωφόρο Αλεξάνδρας και να αφήνουν πίσω τους μισοπατημένα αυτοκίνητα. Τα ουρλιαχτά και τα συνθήματα όταν έπεφτε η πύλη …. Τα ασθενοφόρα να σταματάνε και να βγαίνουν από μέσα πάνοπλοι άντρες που χτυπούσαν και συλλαμβάνανε όποιον έβρισκαν  μπροστά τους…..

Όταν έμεινα μόνη μου είχε ξημερώσει και ήμουν στην πλατεία Βικτωρίας. Άκουγα πυροβολισμούς απ΄ τις ταράτσες και δεν ήξερα προς τα πού να  κινηθώ….. Ήμουν εξουθενωμένη από το ξενύχτι, το τρέξιμο, τα δακρυγόνα.  Κρυμμένη σε μια κόγχη για ώρα, με ασαφή αίσθηση του χρόνου κατόρθωσα κάποτε να περάσω στα κάτω στενά και να φθάσω με χίλιους κόπους στο σπίτι μου που δεν ήταν πάρα  πολύ μακριά… Στον Άγιο Νικόλα Αχαρνών, Πετροπουλάκη 23. Υπόγειο. Το  μοιραζόμουν με το ξάδερφο μου, τον Διονύση Μπεκατώρο, που εκείνες τις μέρες ήταν  στην  Κεφαλονιά.

Θα πρέπει να  ‘ταν μεσημέρι όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου αλλά πριν προλάβω να λιποθυμήσω χτύπησε το κουδούνι. Μπήκε ο Γιάννης  Κρούσος με την Μαριάνθη. Τα νέα του ήταν ότι στην εκκένωση του Πολυτεχνείου βγήκαν με τους  τελευταίους. Με τον Αλέκο  χαθήκανε. Δεν είχε ιδέα πού ήταν. Κατάφερε και έφθασε στο σπίτι της Μαριάνθης που έμενε στα Εξάρχεια και εκεί τον ειδοποίησε ο πατέρας του ότι τον ψάχνει η αστυνομία. Είχε έρθει στο δικό μου για να κρυφτεί. Μέχρι το βράδυ δεν είχαμε νέα από τον Αλέκο. Ούτε τηλέφωνο είχαμε στο σπίτι. Πέρασε όμως πολύς κόσμος.  Οι φημολογίες για νεκρούς και τραυματίες μας είχαν καταβάλει…
Θυμάμαι ότι η Μαριάνθη γύριζε μ΄ ένα ταξί κι έψαχνε στα νοσοκομεία. Θυμάμαι να λένε, ότι κάποιος ρώτησε στο νεκροτομείο. Θυμάμαι αγωνία και φόβο!

Μετά δύο νύχτες, την Δευτέρα το μεσημέρι, επιτέλους, χτύπησε το κουδούνι και ήταν ο Αλέκος. Τον είχαν χτυπήσει πολύ, αλλά ευτυχώς είχε αντέξει και  ήταν καλά…


ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Το Πολυτεχνείο αλώθηκε δυο φορές!
Η πρώτη  ήταν την νύχτα που τα τανκς έριξαν την πύλη.
Η δεύτερη και η πιο ανελέητη, όταν συστηματικά και ενορχηστρωμένα «χαλκεύθηκε»  από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τα κόμματα. Του αποδοθήκαν με τα χρόνια διαστάσεις ισάξιες με αυτές του «κρυφού σχολειού» και της «εθνικής παλιγγενεσίας».

Το Πολυτεχνείο, ανεξάρτητα αν στήθηκε από «350 προβοκάτορες» η όχι, γιγαντώθηκε και εξελίχθηκε στην πιο μαζική αντιχουντική εκδήλωση από πολύ νέους ανθρώπους που βρέθηκαν για χιλιάδες διαφορετικούς λόγους εκεί. Και που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ακόμα ανένταχτοι πολιτικά. Και που σε καμιά περίπτωση δεν τους ενδιέφερε να γίνουν νεομάρτυρες για τις επερχόμενες γενιές….

Καληνύχτα Γιάννη…
Καληνύχτα Μιχάλη…

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΜΙΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΞΕΣΠΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΥΠΟΒΟΣΚΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΕΙ…


ΕΠΙΜΥΘΙΟ

" Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα,
μοναχός στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να έρθω μαζί σου."

(Γιάννης Ρίτσος)

Ευτυχία Μπεκατώρου
Φλεβάρης 2008

Tuesday, November 13, 2012

Captain Beefheart: Trout Mask Replica 1969


The compositions on Trout Mask Replica draw their inspiration primarily from blues and free jazz but also include elements of genres ranging from folk music to the current avant-garde of classical music to sea shanties and beyond.

Van Vliet's vocals range from growling blues singing to frenzied falsetto to laconic, casual ramblings. His lyrics contained all manner of references: music history, American and international politics, the Holocaust, love and sexuality, Steve Reich, gospel music, conformity, and man's impact on his surroundings.

Van Vliet used a piano—an instrument he had never played before—as his main compositional tool. Since he had no experience with the piano and no conventional musical knowledge at all, he was able to experiment with no preconceived ideas of musical form or structure. Beefheart sat at the piano until he found a rhythmic or melodic pattern that he liked.


 
Beefheart often showed signs of outlandish behaviour which split the band as much as his personality .
Trout Mask Replica was handed to Zappa , much to his surprise , after four and half hours  in the studio .

When released at the turn of decade , it was initially given the thumbs down by many critics and fans .

Still an avid sculptor and painter , with the help of fan Julian Schnabel  , he began exhibiting his primitive canvases which made him more money than his records ever did .

Since its release, Trout Mask Replica has been acknowledged not only as Captain Beefheart's masterpiece, but as one of the greatest albums of all time.

In 2003, the album was ranked fifty-eighth by Rolling Stone in their list of The 500 Greatest Albums of All Time 


 
TRACKS


01 Frownland     1:40    
02 The Dust Blows Forward 'N The Dust Blows Back     1:53    
03 Dachau Blues     2:22    
04 Ella Guru        Horns [Flesh] – Antennae Jimmy Semens 2:26    
05 Hair Pie: Bake 1     4:58    
06 Moonlight On Vermont     3:59    
07 Pachuco Cadaver     4:40    
08 Bills Corpse     1:48    
09 Sweet Sweet Bulbs     2:21    
10 Neon Meate Dream Of A Octafish     2:26    
11 China Pig         Guitar – Doug Moon 4:02    
12 My Human Gets Me Blues     2:46    
13 Dali's Car     1:26    
14 Hair Pie: Bake 2     2:23    
15 Pena        Lead Vocals – Antennae Jimmy Semens 2:34    
16 Well     2:07    
17 When Big Joan Sets Up     5:18    
18 Fallin' Ditch     2:08    
19 Sugar 'N Spikes     2:30    
20 Ant Man Bee    Horns [Simran], Oboe [Musette] – Captain Beefheart 3:57    
21 Orange Claw Hammer     3:34    
22 Wild Life     3:09    
23 She's Too Much For My Mirror     1:40    
24 Hobo Chang Ba     2:02    
25 The Blimp (Mousetrapreplica)     2:04    
26 Steal Softly Thru Snow     2:18    
27 Old Fart At Play     1:51    
28 Veteran's Day Poppy     4:31


 
Neon Meate Dream Of A Octafish : Lyrics


Lucid tentacles test 'n sleeved
'n joined 'n jointed jade pointed
Diamond back patterns
Neon meate dream of a octafish

Artifact on rose petals
'n flesh petals 'n pots
Fack 'n feast 'n tubes tubs bulbs
In jest incest injest injust in feast incest
'n specks 'n speckled speckled

Speckled speculation
Fedlocks waddlin' feast
Archaic faces frenzy

Ceramic fists artificial deceased
'n cists rancid buds burst
Dank drum 'n dung dust
Meate rose 'n hairs
Meaty meate rose 'n hairs
Meaty dream wet meate

Limp damp rows
Peeled 'n felt fields 'n belts
Impaled on 'n daeman

Mucus mules
Twot trot tra la tra la
Tra la tra la tra la

Whale bone fields 'n belts
Whale bone farmhouse
Cavorts girdled 'n latters uh lite
Cavorts girdled 'n latters uh lite

Uh dipped amidst
Squirmin' serum 'n semen 'n syrup 'n semen
'n serum
Stirrupped in syrup
Neon meate dream of a octafish    
 

Friday, November 09, 2012

The Sandman : Neil Gaiman : Ο Μορφέας


                                                  
The Sandman is a comic book series, written by "Neil Gaiman". Info Here.
The central character in the series is "Dream"  , also known as " MORPHEUS ",
also known by many other names, one of the Endless.
He is captured in 1916 by an occult group, and held prisoner until he escapes in 1988.


Neil Gaiman's The Sandman was launched in 1989.  Following "Dream of the Endless",
also known as "Morpheus", "Onieros" ( His Greek name - Greek Mythology )
and many other names, we explore a magical world filled with stories both horrific
and beautiful.


There are seven brothers and sisters who have been since the beginning of time,
"The Endless". They are "Destiny", "Death", "Dream", "Desire", "Despair", "Delirium"
who was once Delight, and "Destruction" who turned his back on his duties.
Their names describe their function and the realms that they are in charge of.

DESTINY - ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ


DELERIUM - ΝΤΕΛΗΡΙΟ

 

DESTRUCTION - ΟΛΕΘΡΟΣ




                             
THE  STORY

       In 1916, the magician Roderick Burgess attempts to attain immortality by capturing
the embodiment of Death. Mistakenly, he binds Death's brother Dream instead.

Fearing retribution, Burgess keeps Dream imprisoned.
In 1988, after Burgess has died and his son Alex has been charged with watching Dream,
Dream is able to escape.


Dream punishes Alex by cursing him to experience an unending series of nightmares.

Dream (also known as Morpheus) is weakened after his captivity,
 and attempts to return to his realm. He is found by Gregory,
a gargoyle belonging to Cain and Abel.

 
 Once they have nursed Dream back to health,
Dream returns to his home and is shocked to see it has fallen into ruin.
Lucien, the librarian, fills Dream in on the goings-on since his incarceration.


                 
Dream begins a quest to recover his totems of power (a pouch of sand,
a helm and a ruby, which were dispersed following his capture.


He visits The Three that are One (the three Fates) and answers them where
are his totems of power.


The pouch of sand was taken by a man called John Constantine,
his helm was taken by a demon in Hell and
the ruby was taken by the mother of  the doctor John Dee.

After retrieving the pouch from a former girlfriend of John Constantine,
She was a fantom of herselfe , cause of the using the sand of dreams.

Dream travels to Hell seeking his helm.
                                          
He is guided by the demon Etrigan to Lucifer.


Dream explains one of the demons in Hell has his Helm,

and it is returned to him following a battle of wits which Dream wins.




The ruby is in the possession of John Dee, a.k.a. Doctor Destiny. 


Dee escapes from Arkham Asylum before going to a diner,
where he disorts reality for those inside, using them as toys until they all
ultimately
 murder each other or commit suicide.



Dream arrives and attempts to take the ruby, only to overpowered by Dee.
Thinking it will kill Dream, Dee shatters the ruby,
inadvertently returning its power to Dream. Considering Dee at least partially responsible for his victory, Dream shows mercy and returns Dee to Arkham Asylum.

Reflecting on his recent incarceration,
Dream is visited by his sister Death.
She talks Dream out of his brief depression and persuades him to explore
the world and see what he missed during his seven decades in prison.
                                                                         DEATH

                                                                                   
As part of a manhood ritual, an old man in the desert tells a younger man
an ancient story, detailing the tragic love between Dream and Queen Nada



Fearing the consequences of loving an immortal, Nada spurns Dream. In anger,
Dream sends Nada to Hell, where she remains to the present day.


Meanwhile, Dream's androgenous sibling Desire calls upon its twin, 

DESIRE


Despair, to inform her there is a new dream vortex.
The two of them allude to a scheme against Dream.

DESPAIR


Dream reviews a census of his realm, and discovers four of his creations are missing.
He undertakes a quest to find them.

On Earth, young Rose Walker and her mother Miranda


meet Unity Kinkaid,
a victim of the sleeping sickness that occurred while Dream was imprisoned.

She was raped in her sleep, and became pregnant with Miranda.
 Miranda was adopted as an infant, and never knew about Unity.
Unity reached out to them because she wanted to meet her daughter
and granddaughter before she died. While Miranda stays in England with Unity ,
Rose will find her younger brother, Jed, and tell him the news.

Rose's father, who had been caring for Jed,
died and left Jed to some abusive distant relatives.
As she tries to track theier whereabouts,
 Rose takes up residence in a boarding house full of peculiar characters,
 including Chantal and Zelda, an ambiguosly lesbian couple who always wear
bridal garb and own a collection of stuffed spiders;

Ken and Barbie, an extremely yuppie-ish couple;


the eccentric Gilbert,
 a self-described "amateur knight errant"; and the landlord Hal,
a gay man who performs at nightclubs in drag. At night, Rose dreams of her brother Jed.

Jed's new caretakers keep him locked in their basement
while they enjoy the monetary benefits they receive from the state for caring for him. 

Meanwhile, Brute and Glob, two creatures created by Dream,
 have escaped the dreamrealm and taken residence in Jed's mind.
Jed is freed when Dream comes to collect Brute and Glob,


 but as he wanders along the road he is given a ride by the Corinthian,
an escaped nightmare.

Dream takes a break from his quest to meet Hob Gadling,
 who Dream granted immortality in 1389.
The two share a drink in the same tavern every hundred years.

On their way to find Jed, Rose and Gilbert stop at a hotel.
The Corintian brings Jed to this same hotel,
 where Corinthian is attending a convention of fellow serial killers.
Gilbert recognizes the Corinthian, and tells Rose that if she is in danger she should call "Morpheus", Dream's name.



When one of the serial killers tries to harm her, Rose calls for him and Dream arrives. He destroys the Corinthian with little difficulty, and punishes the convention attendees by taking their dreams of granduer away from them, thus making them realize how pathetic and devoid of meaning their lives and crimes ultimately are.


Gilbert finds Jed in the back of the Corinthian's car,
and has him sent to the hospital. Miranda, back in England,
is sad to find that Unity has precious little time left,
and is there to try and comfort her in her final moments.
Dream informs Rose she is a dream vortex,

and the world will be destroyed if he does not kill her. Gilbert,
 who was the fourth missing creation, offers his life in Rose's place.
Dream tells him it isn't an option. However, before Dream can kill Rose,
her grandmother Unity enters the Dreaming and tells Dream to kill her instead.
Unity was meant to be the dream vortex,

but she never became one because of the sleeping sickness,
so it was passed on to her granddaughter instead. Rose gives Unity her "heart",
the object that makes her the vortex.

At that moment, Unity seems to naturally die in the waking world,
thus destroying the vortex.
 Dream explains to Rose that there is much that he doesn't understand,
but she doesn't have to worry about it.

After months of thought, Dream confronts Desire with his conclusions.


Desire admits to raping Unity in an elaborate plot to force Dream to murder his own blood, which would destroy Dream. Dream warns Desire against overstepping his bounds again.
 THE   END 
 Τα βιβλιαράκια αυτά κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα ( 1ο Βιβλίο Δεκέμβριος 1997 - 750 Δρχ
απο τις Εκδόσεις   Modern Times )

BOOK 1

.
( Bublished in Greece : Dec. 1997 )

BOOK 2
 ( Publised in Greece Feb. 1998 )














BOOK3
(  Publised in Greece April 1998 )
















BOOK 4
(  Publised in Greece  july 1998 )

















BOOK 5 
( Publised in Greece Oct. 1998 )


















BOOK 6
( Publised in Greece Dec. 1998 )
BOOK 7
( Publised in Greece March 1999 )
















BOOK  8
( Published in Greece April 1999 )



The Artists :

 Sam Kieth
Mike Dringernberg
Malcom Jones III
Michael  Zulli
Steve Parkhouse