Mecano – Autoportrait [1983]

Mecano – Autoportrait
Label: Divine
Catalog#: Divine 2/83
Format: Vinyl, LP
Country: France
Released: 1983
Genre:Electronic, Rock
Style:New Wave, Industrial, Avantgarde [discogs]
Tracklist
A1 Profile  
A2 The Suggestive Sleep
A3 Entr'acte
B1 Becipnbophgie
B2 Autumnmatic Play
B3 The Mutant Jasz
B4 March Of The Iron Worker
B5 To Life's Re-Union
Notes
B4 "March Of The Iron Worker" - Extra-Track
Flac [lossless] & Scans 243 MB
The Mutant Jasz here

Flac HERE

This is the vinyl rip

if you like to heαr a cd rip, here it is:(diomidis music) 

 tracks 19 - 26
if you like it lossless, here (PPP)

http://www.mecano.ws/

The story of Mecano starts with a painting, made in 1977 by founder Dirk Polak after finding an old booklet belonging to a Meccano construction box, as fabricated and sold in the thirties.While scanning the booklet, Dirk was struck by a vision of a world built out of Meccano, in painting, sculpture and even lyrics and music.

In the years before Lego existed, Meccano was very popular amongst parents, as they believed that Meccano was not just a toy, but an educative tool for schoolboys with technical abilities. An average box consisted of iron strips, wheels and plates with holes in it, based upon half an inch distance in between. It was designed “for the engineer of tomorrow” and patented in 1901 by Frank Hornby, who advertised it in the swollen tone that colored the first decades of the century and promised membership of “the Meccano Guild” and “unlimited possibilities as the system itself”.

The examples in the instruction booklet set Dirk to paint his Meccano figures, surrounded by surrealistic landscapes and interiors. In those days punk was booming and Dirk thought it was time to start a band and together with Pieter Kooyman and a few hired guns he recorded Face Cover Face, b/w Fools as Mecano Ltd. for the “No Fun” label. But Dirk wanted a real band and so he asked Ton Lebbink to be the drummer. Ton, who was a bouncer at Paradiso in Amsterdam and thus knowing everbody on the scene, immediately introduced the brothers Tejo and Cor Bolten, who also worked at Paradiso, Tejo as floor-manager and Cor, who was a bouncer too and were standing right next to him as he spoke and the band was formed in the blink of an eye. Before that, Dirk was close with Pieter, who was in the short lived “God's heart attack” and also “The Helmettes” and had a single out that was produced by Dirk and so Mecano showed up with 2 guitarists.

Another advantage of Ton and the Bolten brothers, beside their musical abilities, was that they had unlimited acces to Paradiso, the best rehearsing place a band could think of and they started experimenting and putting the music together, mainly based on the ideas of Dirk and the Bolten brothers.
Emerging from the punk-era, Mecano is best described as new wave, leaving raw punk behind, adding poetry and remarkable arrangements, colored with unusual guitar harmonies, combining Allen Ravenstine-like squeeks with time experiments, sonicly floating as one, with brashness and provocation, converting into an ashtonishing electric blend.
Dirks' lyrics, influenced by such artists as Andre Breton, Paul Eluard and above all Russian poet Maiakovski, are overall cryptic and along the way Dirk added his own grammar like “lack of joie de vivre” or “globeold”.

In the summer of '79 Mecano made their stage debut and began touring the alternative circuit. Later they toured France and their '81 Paris concert had an enthousiastic press in the France Soir, their high intensity performance in Reims left a huge impression on the audience.

Early 1980 newly founded Torso Records had released the mini-lp Untitled and in that same year Subtitled, both nowadays reaching high prices amongst collectors. The next year Torso released two singles, Escape the Human Myth b/w History Landmark and Robespierre's Remarks b/w Room for Two, heading for hunters to collect. After that the band split up, to be reunited in 1982 without Ton Lebbink and Pieter Kooyman and a smaller size Mecano started recording Autoportrait, which came out early ‘83 and on which Pieter Kooyman is present on Suggestive Sleep and To Life's Reunion.

Leo Schelvis

Dirk Polak Interview here

* * * * * * 

One of the lost treasures of the decade of 80's, this album is one of my best 10 albums ever....

Την πρώτη φορά που άκουσα αποσπάσματα από αυτό το άλμπουμ, ήταν όταν ο Αργύρης Ζήλος το είχε παρουσιάσει στην εκπομπή του " Απόηχοι" μια χειμωνιάτικη Τετάρτη στο 2ο Πρόγραμμα.Περιττό να πω πως έπαθα την πλάκα της ζωής μου,και με την πρώτη ευκαιρία βρήκα και αγόρασα το άλμπουμ...Πόσες φορές έχω ακούσει το άλμπουμ?Δεκάδες? εκατοντάδες? Με τίποτε δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ εκείνη την πρώτη ραδιοφωνική του μετάδοση...

Είναι στιγμές που το ακούω συνέχεια για μέρες, και στιγμές που τον αφήνω στην άκρη για χρόνια, αλλά πάντοτε ξαναγυρνώ σε αυτό.
Αυτή πιστεύω είναι η ουσία όλων των σπουδαίων άλμπουμς, να τα αφήνεις και μετά να ξαναγυρνάς σε αυτά, κάτι σαν ένα σπουδαίο βιβλίο να πούμε...
Ήχος βαρύς, σκοτεινός, και αυτοί οι στίχοι...Η τόλμη να τραγουδάς στα Ρώσικα, και να ακροβατείς από το punk στην κλασική μουσική...

Ο ίδιος ο Dirk Polak λέει :

Αρχικά κυκλοφόρησα ένα single το 1978 αλλά ήταν με ένα τύπο που αργότερα έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη των Mecano. Το συγκρότημα επίσημα δημιουργήθηκε το 1979. Βγάλαμε δίσκους, κάναμε περιοδείες και διαλυθήκαμε το ‘81. Μετά επανενωθήκαμε μερικοί από μας το ‘82 και ηχογραφήσαμε ένα ακόμη άλμπουμ, το “Autoportrait”. Ήμασταν τρία άτομα οι αδερφοί Bolten και εγώ. Ύστερα απ’ αυτό σταματήσαμε και οι Mecano συνέχισαν με τη ζωγραφική όχι τη μουσική. Δηλαδή δεν σταματήσαμε ακριβώς ποτέ, πάντα δουλεύαμε. Και πριν από λίγα χρόνια συνέβη ένα περιστατικό που με επηρέασε πραγματικά. Ένας από τους καλύτερους μου φίλους δολοφονήθηκε στην Ολλανδία από ένα θρησκευτικό εξτρεμιστή. Είχε γυρίσει ένα έργο που το έλεγαν “Submission” και το όνομα του ήταν Theo Van Gogh. Ήταν δισέγγονος του παλιού Τheo Van Gogh, αδερφού του Vincent. Ήταν διάσημος σκηνοθέτης και επειδή έκανε αυτό το φιλμ για το θρησκευτικό φανατισμό, κυρίως για την απελευθέρωση των γυναικών από τη μπούργκα και την καταπίεση τους από τους άντρες, δολοφονήθηκε από έναν φονταμενταλιστή. Ήμασταν πολύ στενά συνδεδεμένοι. Οι γονείς του φίλου μου ήταν ηλικιωμένοι και δεν συνηθίζεται να υποχρεώνουν τους γονείς, εφόσον βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία να αναγνωρίζουν το πτώμα των παιδιών τους στην αστυνομία. Γι αυτό και αναγκάστηκα να πάω εγώ μαζί με την πρώην σύζυγό μου, που ήταν και η μητέρα του παιδιού του Theo για να κάνουμε την αναγνώριση. Μετά από αυτό το γεγονός ουσιαστικά έχασα και εκείνη γιατί άρχισε να συμπεριφέρεται σαν να ήταν η χήρα του και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε πλέον. Όλη αυτή η κατάσταση με αρρώστησε και δεν ήξερα τι να κάνω. Τελικά κατέληξα να κάνω αυτό που πάντα με βοηθούσε: να δημιουργώ τέχνη, έτσι έγραψα στίχους από όλο αυτό. Ο Tejo, ο μπασίστας, η συντροφιά μου στους Mecano, είναι ένα παλιό, πραγματικό μέλος του γκρουπ. Εξελίχθηκε μέσω των ηχογραφήσεων και παίζοντας πλήκτρα στις συναυλίες μας. Οι δυο μας ξεκινήσαμε πάλι τους Mecano. Για να λειτουργήσει όλο αυτό βέβαια στρατεύσαμε 4 άτομα. Δύο από το Rotterdam, το Mark και το Reinier που είχαν μια πολύ καλή εναλλακτική μπάντα τους Spasmodique, καθώς και δύο νέα παιδιά τη Sonja και τον Idan από το Ισραήλ, που είχαν το γκρουπ Sophya. Κάπως έτσι ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το υλικό για τον καινούργιο δίσκο. Μετά μας κάλεσαν να εμφανιστούμε στο Rockwave στη Μαλακάσα. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που παίξαμε μετά από 25 χρόνια. Στη συνέχεια κάναμε live στο Gagarin και στο Mύλο στη Θεσσαλονίκη. Παίξαμε και 3 φορές στο Booze με κάποιους έλληνες μουσικούς όμως. Έτσι όπως είπα συνθέτουμε και αποσυνθέτουμε…

To punk ήταν ένα αληθινό κίνημα που ξεκίνησε το 1976 και ήδη το ‘79 είχε τελειώσει ουσιαστικά. Μετά ακολούθησε μια πιο σκοτεινή περίοδος που τώρα την ονομάζουν dark wave, αν και τότε ήταν μάλλον new wave. Είχε να κάνει με μια διαφορετική προσέγγιση στη μουσική. Μπάντες όπως οι Joy Division, οι Μαgazine,οι Μοnochrome Set και εμείς. Eίχαme όλοι την ίδια σκοτεινή ατμόσφαιρα, μιλώντας για τη ζωή και το θάνατο. Αποτελέσαμε μέρος όλου αυτού έστω και χωρίς τη θέληση μας, γιατί πραγματικά ουδέποτε είχα τη πρόθεση να ανήκω σε ένα τέτοιο κίνημα. Εμείς ήμασταν από μόνοι μας ένα κίνημα κι αυτό γιατί άλλωστε ήμασταν οι μόνοι που δεν εκθέταμε τη μουσική μας, αλλά τους πίνακες, τα σχέδια και τα γλυπτά μας.
[Η συνέντευξη εδώ]