Μοναχικά Κορίτσια / Κώστας και Βάσω Delirium

Μοναχικά κορίτσια με κορμιά τεντωμένα σαν παλλόμενες χορδές
στην αυγή του έρωτα ,
Προσμένοντας το γλυκό της νιότης σας φιλί
στο σφιγγαλιάλιασμα από τα φύκια ,
Ζηγιάστε με τα κύματα τα δάκρυά σας ,
κάντε πνοή τον φλοίσβο της νεαρής αμμουδιάς ,
Γίνετε ένα με τις ώρες της μοναξιάς .

Πάνω στο βράχο , Ονειρα !
Κάτω οι τρικυμίες , λόγια που ροκανίζονται .
Αγάπες ! Θυσίες !

Αλλόγιστα κορίτσια του Ερωτα , φτερά στη χαραυγή σας .
Μα ...
Ποιό κρεβάτι έγειρε , της ηδονής ,
ν'αφουγκραστεί την κραυγή σας ;

Αστεία τόλμη πολεμά το θάρρος της ματιάς σας
Γευθηκατε αμαρτωλούς οργασμούς στην επανάσταση της γενιάς σας .

Αντιφατικός όρος είναι ο Ερωτας .
Πότε Δυστυχίες μας χαρίζει , πότε Ευτυχίες .
Καλύπτει όμως ,
την ανθολογία από τα περισσότερα χρόνια μας .

Κορίτσια !

Στης απόγνωσης τα σύννορα γατζωμένα
στου κορμιού την υγρασία παραδομένα
στης νύχτας το σκοτάδι χαμένα
στης μέθης το ρυθμό προδομένα .

Κορίτσια !

Γεννημένα γιά έρωτα , που ο έρωτας συνθλίβει
γεμάτα σπέρμα γέννησης , που ο τοκετός τα θλίβει .

Κορίτσια !

Ενα λουλούδι . Κυκλάμινο . Στο φθινοπωρινό δάσος .
Σα χρώμα !
Μαβύ ! Βιολετί ! Μωβ !
Η πρώτη βροχή που θρέφει .

Κι αρχίζουν τα πράσσινα φύλλα να σκιρτούν στην ομορφιά του δάσους
σφίγγουν τα πρώτα κλόνια σας , πυκνοί βλαστοί του δέους .

Το κορμί γέρνει στο πάθος και η αναπνοή στην ταχύτητα .
Οτι Ζει γεύτεται τη δημιουργία στην έκσταση της πρώτης ημέρας .
Χαμόγελα από άρωμα θηλυκό απλώνονται
πάνω στη γλάστρα του βασιλικού
σπέρνοντας το ζευγάρωμα με το αρσενικό .

Κορίτσια !

Κι εσείς σα τη ΓΗ
πασχίσατε τα παιδιά σας να γεννήσετε .

Δίπλα στην εκκλησία , ο Ερωτας πενθεί το νυφικό της παντριάς σας .

Μοναχικά κορίτσια της θάλασσας
κάντε Ναό την ερημική παραλία της Μοναξιάς .
Προσευχηθείτε στο άρωμα του γαλάζιου
σκαρφαλώστε στα διαμάντια του λογισμού
και μη σκεφθείτε πόσο αυστηρές είναι οι κατακόμβες της συνουσίας

Μην εξηγήσετε τις εντολές που γατζώνουν στην ευφορία του Ερωτα .

Τι διάβολο συμβαίνει ;
Τώρα που όλοι εκπληρώνουν τον προορισμό του βίαιου χαμού τους ;

Εχουν καρδιά τα Κορίτσια !
Καρδιά αληθινή !
Υπεύθηνη γιά τις κρεμασμένες συμβουλές
που τα προηγούμενα βράδια έφεραν .

Κορίτσια !

Μέσα σ'ένα θάλαμο υγρής αναστάτωσης από φωνές μοιχείας
στη γκιλοτίνα του οργασμού ζούνε .
Σα λουλούδια ντροπιασμένα από το Θάνατο
αναπνέουν μέσα στο βάζο της διακόσμησής μας
σκορπώντας Ζωή στο γύρω χώρο και τον ομορφαίνουν .

Καίγεται ;

Η Ζωή ;
Ο χρόνος ;
Οι λέξεις ;
Ο πόνος ;
Οι τάξεις ;
Ο μύθος ;
Τι θα διατάξεις ;
Ο Φόνος ;

Μοναχικά Κορίτσια
Τέλειωσε !!!

...Και η Ζωή σέρνεται στα τέσσερα
Σαν ερπετό !
Καταραμένο ΟΝ !!!

Στίχοι  Κώστας  ,  Σχέδια Βάσω Delirium