Φθάσανε στιγμές να νιώθεις Κανενός
να μη σου ανήκουν κάποιοι κάποτε κι εσύ να μην τους ανήκεις
Κοίταξες μπροστά , είδες μονάχα ο γκρεμμός
και θες αυτόχειρας να γίνεις , ο αυτουργός μιάς νίκης .
Κάτω εκεί και κάπου μακριά
δεν βρήκες τα σκοτάδια πως να σχίσεις
τα όνειρα που έζησες , τα έζησες δειλά
κι όλο το μύρο της ψυχής σου που να φτύσεις ?
Μιά αγάπη νόμισες πως βρήκες μιά στιγμή
και θα'θελες γιά πάντα να την έχεις
ξεχνάς όμως δεν είσαι ο τρελός ο εραστής
μεσ' την καρδιά του άλλου γιά να τρέχεις .
Ασ' το καλύτερα όσο είναι καιρός
γιατί καιρός είναι , σε λίγο , ίσως πεθάνεις
αυτά που νόμιζες και έκρινες σωστά
ήταν αυτά που έκανες και τίποτα δεν κάνεις .
πολυ λυπημενες και απαισιοδοξες σκεψεις...
ReplyDeleteτο να μην ανηκεις Κανενος δεν ειναι βεβαια απαραιτητα κακο, ισως να ειναι και επιτευγμα
@ Βάσω : Ναι μεν αλλά . Δεν είναι το μοναδικό σκοτεινό ποίημα που έχω γράψει . Χρόνια πριν είχα ανεβάσει το "ΕΓΩ" . Κάπου , κάπου πέφτω μέσα στη μαύρη Καντίφλα , αλλά αυτό πολλές φορές με λυτρώνει .
Delete