SWEET HOME ALA - PATRA : Το Ταξίδι 2015

SWEET  HOME  ALA-PATRA : 19 έως 29 - 04 - 2015
Τι Μπουκόφσκι - Τι Τσιμπουκόφσκι
( Η Πεμπτουσία μιας Κραιπάλης ) Ενα beatnick ταξίδι .


Το 2014 ήταν ίσως η πιο δύσκολη χρονιά της ζωής μου , καθώς κι εκείνης του φιλαράκου μου Λευτέρη .
( Λευτέρης Φωκάκιος όπως τον αποκαλώ . )

Το 2015 θα είναι για μένα ακόμη δυσκολότερο .
Καλοκαίρι του 2014 κάναμε με τον Φωκάκιο ένα ταξίδι στα Βαλκάνια για μια εβδομάδα 
Ίσως κάποιοι από εσάς να το έχετε διαβάσει . Μπορείτε να βρείτε αυτή την τρέλα  κλικάροντας εδώ : στο " ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ LADA ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ELLADA " κάνοντας ένα απλό κλικ στο Blog " URBAN ASPIRINES "

ΣΑΒΒΑΤΟ    18 - 04 - 2015

Ώρα 05:30 Ξημερώματα
Μιλώντας με τον Φωκάκιο στο Skype μου προτείνει να σηκωθούμε νωρίς το πρωί , να ετοιμάσουμε ότι προλαβαίνουμε και να βρεθούμε 19 - 04 - 2015 το απόγευμα γύρω στις 19:30 σ΄ένα καφέ στην Πάτρα κοντά στα ΚΤΕΛ . Είχαμε κάποια τηλέφωνα για ξενοδοχεία , Μοτέλ , ενοικιαζόμενα δωμάτια και πανδοχεία γύρω τριγύρω . Σίγουρος προορισμός ουδείς . Συμφωνώ , ετοιμάζω δυο Σακβουαγιάζ , ανεβαίνω το μεσημέρι στο σπίτι των δικών μου και τους ανακοινώνω ότι την κάνω κάπου κοντά στην Πάτρα , κοντά στο Ρίο , κοντά στο Αίγιο ή κάπου αλλού .

" Στα όρτσα να προλάβουμε. Τραβέρσο και προχώρα.
Να πάμε να ξοδέψουμε την τελευταία ριξιά
σε κείνη την απίθανη σ’ όλο τον κόσμο χώρα
που τα κορίτσια το `χουνε στα δίπλα ή και λοξά."
(Νίκος Καββαδίας - Τραβέρσο )

ΚΥΡΙΑΚΗ   19 - 04 - 2015 ( 1η μέρα )

" Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες."
( Νίκος Καβαδίας - Πούσι )

Ώρα 16:30 Στριμώχνω τον μικρό μου εαυτό μέσα σε ένα λεωφορείο του Κηφισού , φτύνω τα προβλήματά μου σ΄ένα κάδο αχρήστων , δίπλα στον οποίο μια 13χρονη περίπου τσιγγάνα βυζαίνει το νεογέννητο παιδί της , με πιάνει το φιλόπτωχό μου (Εμένα τον ΑγριοΧρίστιανο ) της ακουμπώ 5 Ε και αδειάζω τη μνήμη μου από το "Τώρα" . Στάζω μαύρο μελάνι πάνω στο μυαλό μου και κάθομαι στη θέση Νο 5 . Ανοίγω το τετραδιάκι μου ( Ημερολόγιο ) κι αρχίζω να κρατάω σημειώσεις με το μαύρο μαρκαδοράκι μου . Ο πιτσιρικάς που κάθεται στη διπλανή θέση κρυφοκοιτάζει συνεχώς τι γράφω . Μου τη δίνει κι αρχίζω να γράφω στα Ιταλικά . Δεν καταλαβαίνει τίποτα και με καταλαμβάνει μια σαδιστική ικανοποίηση . ( Α Ρε Μαρκήσιε Ντε Σαντ ! )

Ψιλοσουρουπώνει , ψιλοβρέχει , ψιλοσκασίλα μου . Ώρα 19 : 30 .Περιμένω στο καφέ . Ο Φωκάκιος έχει πάει σε μια περιοχή που ονομάζεται "Καλογριά" μπας και βρει φθηνά δωμάτια . Από 65 Ε θέλουν τσις πούστηδοι γιά ένα δωμάτιο . Έρχεται με τη μηχανή του , ένα κόσμημα TDM της YAMAHA 850 κυβικά , φορτώνουμε τα ρεμάλια μας πάνω στη μηχανή , κάνουμε καμιά 30αριά χιλιόμετρα και καταλήγουμε σε ένα Camping . (Όνομα δε θα αναφέρω για ευνόητους λόγους ).

Το Camping έρημο . Ζητάμε ένα δωμάτιο : ( 30 E η βραδιά παρακαλώ ) , μια ποντικότρυπα με ένα διπλό κρεβάτι στο οποίο θα ξεραθεί ο Φωκάκιος  λόγω μεγαλύτερης εκτόπισης από εμένα , κι εγώ διαλέγω το κάτω κρεβάτι από την απέναντι διπλή πάνω-κάτω κουκέτα .

Ένας αλλοδαπός , υπεύθυνος , μας εξυπηρετεί και του ζητάμε να καλέσει ένα ταξί για να μας πάει στο κοντινότερο χωριό  κάπου να φάμε .
"Γιατί δεν πάτε με τη μηχανή ;" Μας ρωτάει .
Το επαναλαμβάνω : Όταν πίνουμε και γινόμαστε λιώμα με τον Φωκάκιο , ο Λευτέρης δεν οδηγεί τίποτα . Μονάχα τον " Χρυσό Οδηγό "!!!

Ώρα 21:30 . Το ταξί , μετά από ένα 10λεπτο μας αφήνει σε ένα χωριό ; Μέρος ; Εργοτάξιο ; Παρακμιακή επαρχιακή καρικατούρα ; Τεράστιες παλιές και νέες γέφυρες πάνω από τα κεφάλια μας στεφανώνουν ένα πικρόχολο ουρανό που δε δίνει διαταγές ούτε για βροχή . "Εδώ είναι οι μπλε γέφυρες" Μας λέει ο ταξιτζής .
Φούτσες Μπλε ! Δε δίνω καμία σημασία , ούτε καν κοιτάζω πάνω μου να δω τη ΜΠΛΕ Γέφυρα .

Μπαίνουμε σ΄ένα μαγαζί με τεράστια τζαμαρία χωρισμένη στα δύο . Μια διάφανη πινακίδα στο αριστερό μέρος γράφει " Σουβλατζίδικο - Ταβέρνα " και μια 2η στο δεξί μέρος γράφει " Σφαγείο - Χασάπικο " . Κατεβαίνουμε από το ταξί , δύο παρέες που κάθονται έξω , που έξω δηλαδή ; Πάνω στην άσφαλτο του δρόμου , σχολιάζουν το σήμα της Μερσεντές που κρέμεται αριστερά στο μπουφάν μου , καθώς και μια αλυσίδα που κρέμεται από τα δεξιά του μπουφάν μου . Ο Φωκάκιος μπαίνει μέσα , διαλέγει ένα τραπέζι , μου κάνει νόημα να καθίσω , είναι κοντά στην ψησταριά του μαγαζιού , πίσω του ένα ψυγείο που ανοιγοκλείνει τον έχει σχεδόν πλευριτώσει , παραγγέλνει ότι γουστάρει , δε φέρνω αντίρρηση , μια μπριζόλα θέλω , και η ψησταριά παίρνει φωτιά .

Ο Μαγαζάτορας , 140 κιλών , ευτραφέστατος , - Καμία σχέση με τον Ερμή του Πραξιτέλη  -, "Χασάπακλας" την ημέρα , "Σουβλατζής" το βράδυ , προσκαλείται από τον Φωκάκιο στο τραπέζι μας . Ένας ευγενέστατος γίγαντας που μας εξηγεί ότι δεν  σφάζει αυτός τα ζώα γιατί δεν αντέχει να βλέπει το αίμα . Σουρεάλ ! Ο καλόψυχος Χασάπης !
Η γυναίκα του , πάνω από τα κάρβουνα και τις ψησταριές παλεύει ένα μαραθώνιο τσίκνας , κολυμπάει σ΄ένα Νιαγάρα ιδρώτα από τη ζέστη και υπακούει σε μια ακατάπαυστη ροή από διαταγές του αφέντη της .

" Αλβανή είναι ;" Τον Ρωτάει Ο Λευτέρης .
" Μόνο αυτές δουλεύουν έτσι . Την έχω δέκα χρόνια . Δεν κουράζεται ποτέ " Απαντάει ο φεμινιστής αφέντης .
Γυρίζω και κοιτάζω τη γυναίκα που μας ετοιμάζει τα μπριζολικά και τα τζιβιτζιλίκια που έχουμε παραγγείλει .
Αποκρύπτω ένα σαρδόνιο χαμόγελο ανάμεσα από τα χείλη μου . Συμπαθητική μέλισσα εργάτρια , με μια μεγάλη μυτερή μύτη που μου φέρνει στο νου την " Μπονμίν " , τη γυναίκα του " Μοναρχίξ " από τα κόμικ του  Αστερίξ .

  Ένας καμπουριασμένος πιτσιρικάς , με φατσούλα βγαλμένη θαρρείς από ένα κακέκτυπο σκίτσο του "Μικρού Πρίγκηπα" μας σερβίρει . Με παραπέμπει σε φιγούρα από το Θέατρο σκιών του Ευγένιου Σπαθάρη , έτσι που περπατάει σκυφτός και καμπουριασμένος . Δεξιά , πάνω από τα αυτιά μας , ένα ηχείο μας προσφέρει μια άψογη μουσική πανδαισία σε " ΡΕ Ματζόρε " και σε " ΡΕ Μαλάκα ". Μια παρέλαση από το "  Αφάν Γκατέ Σκυλάδικης Μπαρόκ Βερσαλίας " ταλαιπωρεί τα όμορφα Ροζ αυτιά μας και με στέλνει στον αστερισμό της γκρίνιας . Δεν έχω ακούσει τίποτα χειρότερο στη ζωή μου . Επαρχιακά σκυλάδικα 3ης διαλογής ! Ένα παλιό κομμάτι του Μητροπάνου που παίζει κάποια στιγμή , ακούγεται σα βάλσαμο . Ακολουθούν καπάκι 3 κομμάτια του Βοσκόπουλου , ( Τον σιχαίνομαι ) , το ένα πίσω από το άλλο , δεν αντέχω και βγαίνω έξω από το μαγαζί να πάρω αέρα .

  Ο Φωκάκιος συζητά με τον " Big Billy " ( Έτσι ονόμασε τον αγαλμάτινο κολοσσό του σουβλατζίδικου ) , " Την επόμενη φορά που θα έρθουμε θα μας βάλεις σε τραπέζι όσο πιο μακριά από τα ηχεία ".
 Το φαγητό , όμως άψογο  ! Συγχαρητήρια στο μαγαζί ! Και οι τιμές του πολύ προσιτές . Το Ροζέ κρασί που παρήγγειλε ο Φωκάκιος με χαλάει και αρχίζω τις μπύρες . Κάποια στιγμή σκάει και ένα Αλβανικό τσίπουρο Δυναμίτης .
" Από τη γυναίκα μου " Λέει ο " Big Billy " . Κερασμένο .
" Λίγο δυνατό " Λέει ο Φωκάκιος και μου βάζει ελάχιστο σ΄ένα σφηνάκι .
Το πίνω μονοκοπανιά και μου γυρίζουν τα μάτια ανάποδα . Χάνω το φως μου . Ούτε να μιλήσω δε μπορώ . Η φωνή μου έχει εξαφανιστεί , έχει γίνει ένα γυαλόχαρτο μέσα στο λαρύγγι μου και ο Φωκάκιος σκάει στα γέλια . Μου έρχεται να τον πνίξω .

Έχουμε σκάσει στο φαΐ .
Τον Φωκάκιο αρχίζουν και τον πιάνουν κάτι παράξενες κράμπες στο δεξί του χέρι από το σκληρό φρένο της YAMAHA . Εγώ δε γουστάρω ούτε το κρασί του μαγαζιού ( Σπάνια πίνω κρασί ) , ούτε το " Νιτρογλυκερίνη Τσίπουρο " . Παραγγέλνω άλλη μια μπύρα για να στρώσω .
Η πρώτη ημέρα μας ήταν το Άλφα και το Ωμέγα . Αποφασίζουμε να λιώσουμε μέσα σε ένα δωμάτιο , μακριά από τα πάντα .

Φωτογραφίες δεν πρόκειται να δημοσιεύσω από αυτή τη διασκεδαστική DECADANCE παραίσθηση της 1ης ημέρας για να μη φέρω σε δύσκολη θέση τους ευγενικούς αυτούς ανθρώπους που μας εξυπηρέτησαν και να μη πάρουν στραβά τη σατιρική διάθεση που χαρακτηρίζει τα κείμενά μου .

Σε κάποια στιγμή , όταν τα Πανκ Χερουβείμ και τα Gothic Σεραφείμ που χρόνια τώρα συνθέτουν  παιάνες μέσα στο μυαλό μου σιγούν συντετμημένα από τα σκυλάδικα , μπαίνει στο μαγαζί ένα μεσήλικο ζευγάρι , βγαλμένο λες από Cartoon ταινία . Ο Κυριούλης μεσήλιξ , ασπρομάλλης , καλοβαλμένος και η κυριούλα του ενδεδυμένη με ένα αυστηρό σινιέ λουλουδάτο ταγιεράκι τηλεοπτικής πολύχρωμης κλιμακτηρίου κολεξιόν για μεγαλοκοπέλες .
Φοβερό συνολάκι !Ήταν σα να μπαίνει η Άνοιξη !

" Ξινή δασκάλα μου θυμίζει " Λέω στο Φωκάκιο .
" Δικαστική υπάλληλο μου κάνει εμένα ". Μου απαντά .
Μεγάλο λυκοτόμαρο Εγώ , παίρνω το ποτήρι της  μπύρας μου και κάνω ότι βγαίνω έξω να πάρω αέρα . Στην ουσία , ήθελα να παρατηρήσω καλύτερα αυτό το υπερθέαμα γιατί μας είχαν γυρισμένη την πλάτη έτσι όπως κάθισαν στο τραπέζι τους .

Ρουφουχλίζω τη μπυρίτσα μου , κόβοντας βόλτες , παρατηρώ την σινιέ κυριούλα βγαλμένη λες από τα φιγουρίνια του 60 , με τη φουσκωτή κόμμωση που μοιάζει με φρεσκοκομμένο λάχανο και την βλέπω να κόβει μια πίτα γύρω-γύρω όλοι με ένα μαχαιροπίρουνο .
Ένα πιτόγυρο σε κομμάτια ; Όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω !!! Η κυρία πρέπει να είναι η μετεμψύχωση της Μαρίας Αντουανέτας ! Σαβουάρ Βιβρ !

Ώρα 00:30 Ζητάμε το λογαριασμό και 12 μπύρες for the road που λέμε στα Ελληνικά .
Σύνολο 50 Ε
Ο "Big Billy " προσφέρεται να μας γυρίσει με το αμάξι του στο κάμπινγκ αντί να πάρουμε ταξί και μας αφήνει άφωνους .
Τελικά , τώρα , τελευταία στιγμή , αποφασίζω να γράψω το όνομα του χωριού . Λέγεται " Καμάρες " και είναι γύρω στα 32 χλμ έξω από την Πάτρα μετά την περιοχή " Λαμπίρι ". Εσύ περαστικέ ταξιδιώτη που θα θελήσεις πολύ καλό φαγητό , μη διστάσεις να σταματήσεις στο Σουβλατζίδικο-Ταβέρνα του Βασίλη . Θα φας πάρα πολύ καλά και θα πληρώσεις λιγότερα από τα λογικότατα  .

Ώρα 00:45 Μπαίνουμε στο δωμάτιο . Δίπλα στο κρεβάτι που θα κοιμηθεί ο Φωκάκιος υπάρχει ένα παράθυρο δίχως στόρια , παντζούρια ή κουρτίνες . Απέναντι από τη δική μου κουκέτα υπάρχει ένα άλλο ορθογώνιο στενότατο παράθυρο ύψους 2 σχεδόν μέτρων και πλάτους 20 περίπου εκατοστών . Τον Φωκάκιο τον πιάνουν τα διαόλια του .
" Ρε μαλάκα , μόλις βγει ο ήλιος θα μας τινάξει τα πέταλα και θα μας ξυπνήσει "
Μου λέει .
Στο δωμάτιο , ούτε ένα ποτήρι για να πιούμε νερό ( Ποιος χέστηκε για το νερό ; Τα τσιπουράκια μας θέλουμε να βάλουμε ) .Ούτε καν τηλεόραση μέσα στο δωμάτιο . Απαράδεκτο!
Πηγαίνω στον υπεύθυνο αλλοδαπό , ψιλοστραβώνει με την ενόχληση και του ζητάω τέσσερα ποτήρια , δύο μικρά και δύο μεγάλα . Μου δίνει τέσσερα μεγάλα , δε γκρινιάζω και επιστρέφω στο δωμάτιο .
Ανοίγουμε από μια μπύρα , βάζουμε κι ένα εξαιρετικό τσιπουράκι από τα 5 λίτρα που έχει κουβαλήσει μαζί του ο Λευτέρης και αρχίζω να σβουρίζω μέσα στο δωμάτιο ψάχνοντας λύσεις για τον ήλιο . Σε λίγο , μια ανισόρροπη εικαστική παρέμβαση από κωλόχαρτα σε λουρίδες έχει καλύψει και τα
δύο παράθυρα . Κολλάω τις πάνω άκρες τους με χαρτοταινία που μου δίνει ο Φωκάκιος και τις αφήνω να κρέμονται .

Μόλις φθάσαμε το βραδάκι στο κάμπινγκ , το δωμάτιο δεν είχε ούτε ένα τραπέζι , ούτε μια καρέκλα για να καθίσουμε . Φέρνουμε από τη βεράντα του δωματίου ένα μικρό στρογγυλό μεταλλικό τραπεζάκι παλαιού καφενείου και δύο μεταλλικές καρέκλες που δεν έχουν καν μαξιλάρια . Για να περάσω εγώ ή ο Λευτέρης από τον  ελάχιστο χώρο που παραμένει ελεύθερος προς την τουαλέτα πρέπει  να στριμωχνόμαστε ανάμεσα από τις δύο άβολες καρέκλες που εμείς φέραμε μέσα στο δωμάτιο και όχι ο υπεύθυνος υπάλληλος .

Ώρα 01:20 . Βγάζω από το σακβουαγιάζ δύο ζευγάρια παντόφλες που είχα αγοράσει μια εβδομάδα πριν . Το ένα σκούρο μονόχρωμο μπλε , το άλλο μπλε με καρώ .
" Διάλεξε ποιο γουστάρεις " Λέω . " Δεν μπορούμε να καθόμαστε σαν τους Παπουτσωμένους Γάτους "
Κοιτάζει και τα δύο ζευγάρια , διαλέγει τη μια αριστερή μονόχρωμη και την άλλη δεξιά καρώ , τις φοράει και τι μου απομένει ; Μια διαφορετική παντόφλα για κάθε πόδι . Δύο κλόουν στο τσίρκο του τραγέλαφου .
Τοποθετούμε μια παρέλαση από τα 5 λίτρα τσίπουρα και τις μπύρες , πιάνουμε στο Internet ένα σταθμό με Ρεμπέτικα και αρχίζουμε τη μυσταγωγία της κραιπάλης . Δεν έμεινε παρά μονάχα μια μπύρα για την επομένη .
            

                         


                                                                               
ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                       ΚΩΣΤΑΚΗΣ
Μπύρες : 4                                          Μπύρες : 6
Τσιπουράκια : 2                                   Τσιπουράκια : 2                                                 

  ( Αυτά που ρουφουχλίσαμε στο μαγαζί του "Big Billy" δε τα γράφω καν )                                                                                                             
ΔΕΥΤΕΡΑ   20 - 04 -2015   ( 2η Μέρα )

" Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: «Θα 'ναι μαγική». Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;"
( Νίκος Καββαδίας - Έχω Μια Πίπα )

Ώρα 14:30 Ξυπνάω κεφάτος , ο Λευτέρης κοιμάται και ροχαλίζει σαν πριονοκορδέλα , φτιάχνω ένα καφεδάκι , του στρίβω και 3 τσιγάρα για να τα βρει έτοιμα μόλις ξυπνήσει , βγαίνω έξω από το δωμάτιο με το καφεδάκι μου στο χέρι , προσπερνώ μια αχυροκαλύβα και κατεβαίνω κάτι σκαλοπάτια που οδηγούν σε μια μικρή παραλία στρωμένη με βότσαλα που οδηγούν σε μια θάλασσα πεντακάθαρη . Υπάρχουν 3 πλαστικές ξαπλώστρες στην παραλία , αράζω σε μία και στρίβω ένα τσιγάρο .

Ο ήλιος παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα και η ψύχρα μου απαγορεύει κάθε μου σκέψη για βουτιά . Γυρίζω στο δωμάτιο με συνοδεία από δύο σκυλιά που μου έκαναν παρέα στην παραλία .
Ο Φωκάκιος κοιμάται ακόμα , η μια πατούσα του περισσεύει έξω από την κουβέρτα και μου έρχεται η τρελή ιδέα να πάρω το μαρκαδοράκι μου και να βάψω τα νύχια του ποδιού του μαύρα . Μόλις το αποφασίζω , ο αλήτης Φωκάκιος , ξαναχώνει το ποδάρι του μέσα στην κουβέρτα . Τζίφος !

Αποφασίζω να ακολουθήσω τον αντιαλκοολικό αγώνα μας και ανοίγω ένα μικρό κουτάκι μπύρας , έτσι για το καλημέρα . Κοιτάζω τις λουρίδες από το κωλόχαρτο που κρέμονται μπροστά από το

παράθυρο του κρεβατιού μου και μου καρφώνεται η ιδέα να τις ζωγραφίσω και να κάνω το δωματιάκι μας " Λούβρο " . Δύσκολο εγχείρημα όμως ! Το μελάνι του μαρκαδόρου παπαριάζει το χαρτί τουαλέτας και το τρυπάει παντού . Η μεσημεριανή μπύρα αρχίζει να κάνει το μυαλό μου ομελέτα . Γαμώτοτο ! Είναι βάσανο να φτιάξω ακόμα κι ένα μικρό σχεδιάκι πάνω στο κωλόχαρτο . Με τα χίλια ζόρια καταφέρνω να φτιάξω μια αρλούμπα πάνω στο πορώδες κωλο-υλικό που θα τη ζήλευε ακόμα κι ο Ρέμπραντ . Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και θαυμάζω το δημιούργημά μου . Νέοι ορίζοντες ανοίγονται στα καλλιτεχνικά δρώμενα ! Αναρωτιέμαι πόσες , μα πόσες Πινακοθήκες θα σφαχτούν στη ποδιά μου για να αποκτήσουν αυτό το νεωτεριστικό αριστούργημα έμπνευσης και δημιουργίας .

Θα αφήσω ένα μικρό κενό εδώ , γιατί ο Φωκάκιος έχει πάθει γαστρεντερίτιδα και βρίσκεται στο μαύρο του το χάλι .Τουαλέτα "Αλέ Ρετούρ"

Αργοτερέστερα ,  χτυπάει το τηλέφωνο του Λευτέρη . Είναι ο ιδιοκτήτης που μας τη λέει άσχημα   "Σέρνατε έπιπλα και δεν μας αφήσατε να κοιμηθούμε " 
Από τόσα υποτίθεται δωμάτια που διαθέτει , μας έδωσε εκείνο πάνω από το σπίτι του ;
Η περιοχή μπορεί να είναι υπέροχη σαν τοποθεσία , η διοργάνωση όμως μέσα στο δωμάτιο

ανύπαρκτη . Ούτε ένα ποτήρι ; Άσε δε που δεν υπάρχει καν ντουζιέρα στο μπάνιο . Ένα συρμάτινο καλώδιο που κρέμεται από τον τοίχο και έχει ένα τηλέφωνο του ντους  είναι το απαύγασμα  δίπλα στην τουαλέτα του WC . Αυτό αγαπητέ μου κύριε δεν το μετράς καθόλου ;
Ώρα 19:15 Καβαλάω έναν ταξιτζή , με πηγαίνει στο χωριό , κάνω βουρ σ΄ένα σούπερ μάρκετ και φορτώνω 18 μεγάλες μπύρες , 2 μικρά μπουκαλάκια νερό και δύο κόκα κόλες 
Ταξί : 10 Ε
Ξύδια : 23 E

Ώρα 20:00 Ανοίγω τη 2η μπύρα και ο Φωκάκιος βάζει το 1ο τσιπουράκι του . Παραγγέλλουμε φαγητό  και 1μιση λίτρο κρασί από το εξαιρετικό μαγαζί του Βασίλη.
Σύνολο 18 Ε
Τρώμε του σκασμού και συνεχίζουμε τη λιτανεία της κραιπάλης . Ο Φωκάκιος έχει βαλθεί να θεραπεύσει την γαστρεντερίτιδά του με φάρμακο το τσίπουρο .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                                    ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Κρασί : Μισό λίτρο                                          Μπύρες : 6
Μπύρες : Άγνωστο το νούμερο ή καμία          Τσιπουράκια : 4
Τσιπουράκια : 12

( Πάλι μου έσκισε τον πάτο στα καλλιστεία της Μπέκρας !)



ΤΡΙΤΗ    21 - 04 - 2015  ( 3η Μέρα )


" Σαλπάρουμε! Μας περιμένουν στο Μπραζίλι.
Το πρόσωπό σου θα το μούσκεψε το αγιάζι.
Ζεστόν αγέρα κατεβάζει το μπουγάζι
μα ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι."
( Νίκος Καβαδίας - Cambay's Water )

Κάποια ώρα , κάπου πολύ νωρίς το πρωί μας ξυπνάει ο θόρυβος από τρυπάνια , σφυριά , φωνές , μπουλντόζες , φορτηγά και κομπρεσέρ δίπλα στο δωμάτιο και επάνω στο δρόμο . Σηκώνομαι συφιλιασμένος , βλέπω δίπλα στο δωμάτιο κάποιους μαστόρους να κοπανάνε και τους ρωτάω τι τρέχει .

" Κάνουμε ανακαίνιση στο κάμπινγκ και φτιάχνεται ο δρόμος "
" Εμείς τι φταίμε ; " Τους ρωτάω ." Την ησυχία μας θέλουμε . Θα έπρεπε ο υπεύθυνος του κάμπινγκ να μας έχει ενημερώσει ότι θα κάνετε εργασίες ανακαίνισης ώστε να μην έρθουμε καθόλου . Κατά τα άλλα μας ζητάτε 30 Ε για πληρωμένη ηχορύπανση ."
Δε φθάνει μονάχα αυτό , αλλά έρχεται και ένα μήνυμα της προηγούμενης βραδιάς από τον ιδιοκτήτη του κάμπινγκ στο κινητό του Λευτέρη :
 " Κοιμόμαστε "
Είναι αλήθεια ότι μέσα στο λιώμα μας τα κάναμε όλα μπουρδέλο , αλλά ρε φίλε μη μας ζητάς να κάνουμε εμείς ησυχία όταν εσύ μας πηδάς τα πρέκια εάν θέλεις να κοιμηθείς από τις δέκα το βράδυ και μη μας νοικιάσεις το δωμάτιο πάνω από το σπίτι σου . Δώσε μας άλλο δωμάτιο να μην σε ενοχλούμε κιόλας . Εσύ δε μας ενοχλείς από τις οχτώ το πρωί που γουστάρουμε να κοιμηθούμε στέλνοντας εργάτες με γυαλόχαρτα και τρυπάνια δίπλα στα αυτιά μας ; Γιατί δεν μας είπες ότι θα κάνεις ανακαίνιση και τα μαστόρια σου θα μας γαμήσουν στο θόρυβο ; Τρία Black-out μας έκανες μέσα στο δωμάτιο επειδή μας έκοψες το ρεύμα για να κάνεις τη δουλειά σου . Δεν το είχες προγραμματίσει ; Δεν το ήξερες όταν μας έκλεινες την ποντικότρυπα ;  Ας μας έλεγες ότι θα έπρεπε να φέρουμε κεριά για να βλεπόμαστε και θα φέρναμε ολόκληρα μανουάλια από κλεμμένες εκκλησίες που λέει ο λόγος . Και μια αρμαθιά από μπαταρίες στους φακούς μας . Η Απόλυτη Ξεφτίλα .

Ζητάς από εμάς , τους πελάτες σου ( 30 Ε επαναλαμβάνω ) ,να κάνουμε ησυχία για να κοιμηθείς από τις δέκα ; Δεν έχεις συνηθίσει τόσα χρόνια με τόσους κάφρους τουρίστες να τα κάνουν όλα πουτάνα ; Δε λέω , υπέροχο το μέρος σαν φύση , ποντικότρυπα το δωμάτιο , δίχως ντουζιέρα , μια οθόνη τηλεόρασης δεν υπάρχει καν  , Γιατί ; Τι πληρώνουμε ; Τις διακοπές του ηλεκτρικού ρεύματος ;
Πανάκριβο για μια εξυπηρέτηση του τίποτα , θα δημοσιεύσω και φωτογραφίες από την υπέροχη φυσική ομορφιά  του μαγαζιού σου , απλά θα πω την αλήθεια γιατί δεν ξέρω να χαϊδεύω τα αυτιά κανενός . Ότι μας έδωσες αυτά θα πάρεις . Σε ευχαριστούμε πάντως .

Ώρα 12:00 Τα τρυπάνια  έχουν σταματήσει για μεσημέρι . Καταφέρνουμε να κοιμηθούμε κάτι λίγες ώρες , βαριόμαστε να κουνηθούμε , να κάνουμε οτιδήποτε , θα σαπίσουμε στην απραξία . Το απόγευμα αρχίζουν και πάλι τα γκάπα-γκούπα και μας τσακίζουν τα νεύρα .

Καβαλάμε τη Yamaha και φεύγουμε  από το φεστιβάλ της ηχορύπανσης .
Μετά από 40 περίπου λεπτά φθάνουμε στην Πάτρα και ο Φωκάκιος με πηγαίνει στο γκαράζ κάποιου φίλου του Βασίλη για να επισκευάσουμε τις δύο τσάντες που κρέμονται αριστερά και δεξιά στη μηχανή . Η μια έχει καεί ακουμπώντας πάνω στην εξάτμιση . Ο Φωκάκιος με συστήνει στον Βασίλη και τον πατέρα του . Ωραίος και εγκάρδιος τυπάς ο Βασίλης ! Βλογιοκομμένος στην φάτσα , λες και τον είχαν περάσει με μία ροδέλα γυαλόχαρτο , κιλών περίπου πενήκοντα αλλά τον έκανες τουλάχιστον ενενήκοντα έτσι όπως ήταν ντυμένος .
Φοράει την Αρτα και τα Γιάννενα . Μια αμάνικη φανέλα , ένα Ti-shirt , ένα μπλουζάκι , ένα πουκάμισο και από πάνω ένα μπουφάν . Ολάκερη χειμερινή και καλοκαιρινή κολεξιόν από τη μόδα του μόδιστρου " Πάρτε ότι πάρετε από τα καλάθια της Ερμού " .
 Ευγενέστατος άνθρωπος , τον συμπάθησα αμέσως .
 Με ρωτάει : " Ο Λευτέρης πίνει ακόμη ;"
" Εκτός από τον κώλο του , όλα τα άλλα και τα υπόλοιπα " Του απαντώ .
Χαμογελάει και πάει να βοηθήσει τον Λευτέρη που παλεύει να επισκευάσει τις τσάντες  με Τάιρ-απ .

Φεύγουμε από το γκαράζ του Βασίλη και πάμε με τον Λευτέρη να κλείσουμε ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο " Καλλιρρόη " . Μας λένε ότι δεν έχουν διαθέσιμο δωμάτιο , αλλά αύριο θα μας δώσουν κάποιο . Ο Φωκάκιος ανεβαίνει στον 1ο όροφο , του δείχνουν ένα δωμάτιο , συμφωνεί και τους λέει ότι θα γυρίσουμε την επαύριον .
Επιστρέφοντας προς το κάμπινγκ πηγαίνουμε στο χωριό " Καμάρες " για να πάρουμε φαγητό και βρίσκουμε το μαγαζί του  " Big Billy " κλειστό . Απογοήτευση . Γυρίζουμε στο δωμάτιο .

Ώρα 19:00 Τρώμε ότι μας έχει περισσέψει από εχθές , βάζουμε ραδιόφωνο και πετυχαίνουμε το 2ο Πρόγραμμα . Μια χαρά !
Σαπίζουμε.

Σηκώνομαι  για να πάω τουαλέτα και το βλέμμα μου πέφτει πάνω σε μια σοβατισμένη τρύπα δίπλα στο πάνω μέρος του κουφώματος της πόρτας που μοιάζει με φαλλοκρατικό σύμβολο . Το δείχνω στον Λευτέρη και του λέω : " Το δωμάτιο της Πούτσας " .

Αποφασίζουμε να εγκαταλείψουμε το συγκεκριμένο μέρος και μαζεύουμε γρήγορα τα πράγματά μας . Δε γουστάρουμε να μείνουμε ούτε μια άλλη μέρα εκεί .

Ώρα 22:15 Παραγγέλλουμε φαγητό κι ένας πιτσιρικάς ντελιβεράς κορνάρει έξω από το κάμπινγκ . Πάω να παραλάβω το φαγητό μας και τρεις τουβλίθιοι ντυμένοι με στολές κατάδυσης με πλησιάζουν 
" Όπα ρε παιδιά " Τους λέω . " Που πάτε ορέ παλικάρια , που πάτε ορέ παιδιά ; "
" Από βραδινό ψαροτούφεκο ερχόμαστε " Μου απαντά ένας εξ αυτών  " Δεν πιάσαμε τίποτα " Λέει ο δεύτερος ψαροτουφεκάς .

" Χαίρομαι που πιάσατε τ΄αρχίδια σας και δε σκοτώσατε τίποτα " Απαντάω χαιρέκακα . Ευτυχώς δε στραβώνουν και πιάνουν τη χιουμοριστική διάθεση που έχω .
" Έλα αύριο μαζί μας και θα σου μάθουμε τα κόλπα " μου λένε .
" Ξέρω άλλα καλύτερα " Απαντώ , μου δίνουν τα χέρια , ακομλεξάριστα παιδιά που κατακραχτήκακαμε μεταξύ μας στην πλάκα και τελικά γίναμε φιλαράκια .

Ο ντελιβεράς πιτσιρικάς εξακολουθεί να κορνάρει , οι τρεις του ρίχνουν ένα  ψιλοκράξιμο , τον πληρώνω και γυρίζω στο υπερμέγεθες δωμάτιο . Σκοτάδια παντού . Ακούω τον Φωκάκιο να σκούζει μέσα από την τουαλέτα : " Ρε μαλάκα δεν υπάρχει ρεύμα μέσα στο δωμάτιο "
Ωραία εξυπηρέτηση ! Μας είχαν κόψει ξανά το ρεύμα για να κάνουν τις δουλειές τους . Κι άλλο  black-out  χωρίς ειδοποίηση .Τέλεια !
Ώρα 00:30 " Τώρα θα πάμε να κοροϊδέψουμε τους πεθαμένους και τους ρουφιάνους " Μου λέει ο Λευτέρης .
Τι εννοεί ο ποιητής ;
Οι ρουφιάνοι πέφτουν για ύπνο δίχως ψυχή και συνείδηση . Οι πεθαμένοι πέφτουν γιά ύπνο δίχως ζωή .

Ώρα 12:45 Λέμε  να πάμε για ύπνο .Αρχίδια !!!


ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                  ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Τσιπουράκια : 8 μιση                    Μπύρες : 5
Κρασί : Μισό λίτρο                      Τσιπουράκια : 2μιση


ΤΕΤΑΡΤΗ      22 - 04 - 2015   ( 4η Μέρα )

" Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αέρας με φλογίζει.
Κάτι άνθη εξαίσια του ποταμού βρωμούν,
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

Θα προχωρήσω!...Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκυ, τζιν και μπύρα,
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα."
( Νίκος Καββαδίας - Μαραμπού )

Το τελευταίο ταξίδι ίσως . Θα έπρεπε να είμαι εκεί που θα έπρεπε να είμαι κι όμως είμαι εδώ που Πρέπει να ανήκω , εδώ που Θέλω . Δεν μοιρολαγνώ κι ούτε κλαψομουνίζω . Γιατί τα γράφω όλα αυτά δεν ξέρω . Μάλλον θα το μετανιώσω και σιχτιρίζω τον εαυτό μου σε όσα πίστεψα και δεν έπρεπε να πιστέψω . Ρε γαμώτο , υπάρχει πάντα ένα Πρέπει που δεν Πρέπει να υπάρχει .

Ώρα 10:00 Μας ταλαιπωρούν και πάλι θόρυβοι από παντού . Να κοιμηθούμε αδύνατον . Βγαίνω συφιλιασμένος έξω από το δωμάτιο και ρωτάω τους δύο εργάτες που ξύνουν , κοπανούν , καρφώνουν έξω από τους τοίχους του δωματίου μας : " Θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα αυτό το πανηγύρι ; "
" Εμείς τη δουλειά μας κάνουμε " Μου απαντούν .

Κάποια στιγμή αποφασίζουμε να το ρίξουμε  στα ξύδια για να ξεραθούμε τελείως και να την κάνουμε την επομένη και αρχίζουμε το έπος της " Ξενέρας ". Το παρακάνουμε , ποτέ δεν έχουμε διασχίσει τόσα ακραία μονοπάτια μέσα στο δρόμο της κραιπάλης και πάμε γιά ύπνο γύρω στις 08:30 . Σε ελάχιστες  ώρες πρέπει να εγκαταλείψουμε την ποντικότρυπα και να πάμε στο ξενοδοχείο "Καλλιρρόη" όπου έχουμε κλείσει ένα δωμάτιο-σουϊτα .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                             ΚΩΣΤΑΚΗΣ
                           
Τσιπουράκια : 16                      Τσιπουράκια : 6                                      
Κρασί : Μισό λίτρο                  Μπύρες : 7                                    
Μπύρες : Μισή


ΠΕΜΠΤΗ      23 - 04 - 2015  ( 5η Μέρα ) 

" Με πορφυρό στα χείλη μου κοχύλι σε προστάζω.
Στο χέρι το γεράκι σου και τα σκυλιά λυτά.
Απάνωθέ μου σκούπισε τη θάλασσα που στάζω
και μάθε με να περπατώ πάνω στη γη σωστά."
( Νίκος Καββαδίας - Yara yara )

Ώρα : 11:40 . Πάλι θόρυβοι από παντού . Ο Φωκάκιος βελάζει ωσάν Πασχαλινή προβατίνα από τον βήχα .
" Ξέρεις τι ώρα είναι ;" Με ρωτάει .
Σηκώνομαι έντρομος , το μυαλό μου είναι πολτός , οι σκέψεις μου καμένες λες και έχουν ψηθεί σε μια τεράστια τοστιέρα , τριγυρίζω μέσα στο δωμάτιο σαν επιληπτική χρυσόμυγα , κάνω σβούρες δίχως να ξέρω τι κάνω ή που πάω , πετάω όπως όπως τα πράγματά μου στα Σακ-Βουαγιάζ μου , φτιάχνω ένα καφέ στον Φωκάκιο , εκείνος επιτέλους σηκώνεται από το κρεβάτι , παλαντζάρει , παραπατάει και θα είναι ένα θαύμα το πως θα καταφέρει να οδηγήσει τη μηχανή σε λίγο . Είμαστε το λιώμα της αρκούδας !!!

Εάν υπάρχει κάποιος Θεός ας μας προστατεύσει να μη σκοτωθούμε στο δρόμο .

Κουφάλα Μπουκόφσκι τι να μας πεις κι εσύ ; Όχι μόνο μαθητές σου είμαστε , αλλά έχουμε γίνει πλέον Δάσκαλοι της κραιπάλης .

Ώρα : 12:30 φεύγουμε από το κάμπινγκ και πάμε σφαίρα στην Πάτρα . Κάπου βάζουμε βενζίνη στη μηχανή 18.50 Ε και φουλάρουμε το ντεπόζιτο . Κάτι μου λέει ο Λευτέρης να σημειώσω για τις αποστάσεις. Αργοστόλι-Πάτρα-Καμάρες : 213 Χλμ .
Ώρα 14:45 Φθάνουμε στο ξενοδοχείο " Καλλιρρόη " . Αυτό που έκανε ο Λευτέρης θέλει μεγάλα @ρχίδια . Η οδήγηση ήταν ένας άθλος . Μία μηχανή υπερφορτωμένη , με ένα συνοδηγό κουρούμπελο και τον οδηγό σε ακόμα χειρότερα χάλια . Παλατζάραμε κάνα δυό φορές στον δρόμο , τα μάτια μας βούρκωναν από την αντηλιά , αλλά είχαμε πλήρη άγνοια του κινδύνου και του θανάτου . Τα κατάφερε όμως το θηρίο ο Φωκάς  !!!
 Ο Φωκάκιος κανονίζει για δωμάτιο , μας δίνουν κάτι σαν σουίτα , καμία σχέση με την ποντικότρυπα του κάμπινγκ , 45 Ε τη βραδιά . Δύο διπλά κρεβάτια το ένα δίπλα στο άλλο μας υποδέχονται .
Χλίδα !!!

Είμαστε πτώματα από την αϋπνία και την κούραση , ξεφορτώνουμε τα μπαγκάζια μας , παραγγέλλουμε φαγητό από ένα ντελιβεράδικο . Πηγαίνω στη ρεσεψιόν με το ζευγάρι από τις διαφορετικές παντόφλες , ο Φωκάς με κράζει : " Που πας ορέ μαλάκα φρίκουλα έτσι ;"
Σημασία δεν του δίνω , μια ευγενέστατη κούκλα ρεσεψιονίστ δε δείχνει να πτοείται από την εμφάνισή μου , της δίνω την ταυτότητά μου , της χαρίζω ένα ηλίθιο χαμόγελο και ζητάω ένα ταξί για να μας πάει στο " Μάκρο "

Ώρα 18:45 Το ταξί μας πηγαίνει στο " Μάκρο " , φορτώνουμε ένα καρότσι υπέρ του Αντιαλκοολικού Αγώνα με τρία καφάσια μπύρες ( 24  μπύρες 500 ml κάθε μια , εκείνες με το κόκκινο αστέρι , τη βλέπουμε "Τσε Γκεβάρα" ) σύνολο : 72 μπύρες , δύο μπουκάλια Ουίσκι , δύο μπουκάλια τσίπουρο , ένα μπουκάλι ούζο , ένα μπουκάλι Fernet Branca , πατατάκια τσιπς , πλαστικά πιατάκια , πλαστικά μαχαιροπίρουνα , νερά , κόκα κόλες και δε θυμάμαι τι άλλο , και καλούμε πάλι ένα ταξί να μας πάει πίσω στην " Καλλιρρόη "
162 Ε είναι το μπουγιουρντί για τις ομορφιές που κάναμε . Έχουμε καβάντζα άλλα 2 λίτρα τσίπουρο .
" Θα μας φτάσουν ώσπου να φύγουμε ; " Με ρωτάει ο Φωκάκιος .
Ρίχνω μια ματιά στα υπάρχοντά μας και δεν λέω τίποτα .

Ώρα 19:44 Επιστροφή στο ξενοδοχείο ,Παρατάσουμε σε παρέλαση πάνω στον καναπέ του δεύτερου δωματίου τα ξύδια που έχουμε πάρει και τραβάμε φωτογραφία τους κόπους μας . παραγγέλλουμε φαγητό από ένα ντελιβεράρικο .
Η μετριότης της μετριότητας 20 Ε . Εντάξει , δε γκρινιάζουμε . Τουλάχιστον δε φάγαμε σουβλάκια με κατσαρίδες που βλέπω σε ντοκιμαντέρ για την Ασία .Αρχίζουμε τα ξύδια .

Κάποια στιγμή μου λέει ο Φωκάκιος : " Ο Αι Βασίλης που χαρίζει δώρα περνάει τον δικό του Γολγοθά , διότι αυτοί που παίρνουν τα δώρα δεν θα καταλάβουν ποτέ γιατί τα πήραν ."
Συμφωνώ μαζί του , δεν λέω τίποτα , έχουμε τσακωθεί άγρια για αυτό το θέμα , γιατί όταν του χάρισα κι εγώ κάτι ένα χρόνο και κάτι πριν , το έριξε στα σκουπίδια  της λήθης και αυτό με έχει πειράξει πάρα πολύ . Θα το βαστήξω ακόμα για πολύ μέσα μου αυτό , γιατί ξέρω ότι θα συνεχίσεις να το γράφεις στ΄αρχίδια σου . Sorry Λευτέρη .

Ώρα 00:15 Παίρνω τηλέφωνο την Αντα Λαμπάρα , την κιθαρίστρια των Villa 21 και των  Nonmandoll , της λέω ότι βρίσκομαι στην Πάτρα , της καραφλιάζω το μυαλό με τα διάφορα που της περιγράφω , μου ζητάει να μιλήσει και να γνωρίσει τον Φωκάκιο , τα λένε μεταξύ τους και ο Λευτέρης πάει ξερός στο κρεβάτι για ύπνο . Ένα ζωντανό Ζόμπι .

Ώρα 02:30 Ξημερώματα . Ο Φωκάκιος σηκώνεται από το κρεβάτι , ένα καταραμένο συνάχι τον έχει σχίσει και παίζει σαξόφωνο με το κωλόχαρτο της τουαλέτας . Βγαίνει από το μπάνιο και μου δείχνει τη συσκευασία από το σαπουνάκι του ξενοδοχείου .
" Διάβασε εδώ " : Μου λέει
Είμαι πίτα , τυρόπιτα και αδυνατώ να διαβάσω το οτιδήποτε . Φέρνει έναν ηλεκτρικό φακό και μου δείχνει τα γράμματα που είναι γραμμένα πάνω στη χαρτονένια θήκη του σαπουνιού .
Διαβάζω τη λέξη " MUNI " .

" Τεν τούτο ;" Τον ρωτάω . " Τι είναι αυτό το " MUNI ;"
" Καβλωτικό σαπουνάκι ξενοδοχείου " Μου απαντά .
Δεν καταλαβαίνω τον Χριστό μου . Τι " MUNI " κι @ρχίδια μου τσαμπουνάει ο κύριος Φωκάκιος ;
 Δεν αντέχω πλέον , θα πάω να την πέσω για ύπνο , αφήνοντας τη λέξη αυτή να υπερίπταται πάνω από τα διαστροφικά Σαλβατόρ Νταλί σουρεάλ όνειρά μου .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                               ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Τσιπουράκια : 4                                          Τσιπουράκια : 3
Ουίσκι : 3                                                   Μπύρες : 7
Μπύρες : 2



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ     24 - 04 - 2015  ( 6η Μέρα )

" Σε ποιες σπηλιές εκρύφθηκες
και πώς να σε φωνάξω,
κουστάρω κι’ όλο με τραβάει
μακρυά το γκαραντί."
( Νίκος Καββαδίας - Αριάδνη στη Νάξο )

Ώρα 15:30 Ξυπνάμε και αποφασίζουμε να βγούμε αργότερα από το δωμάτιο για μια βόλτα .
Έτσι κι αλλιώς , Εγώ παιδί της μοναξιάς και της Rock κατάρας προσπαθώ να γυρίσω τα όνειρά μου ανάποδα , να βγάλω τη ζωή μου φάουλ και να σου εξιστορήσω αγαπητέ αναγνώστη όλα αυτά που πραγματικά δε θα ήθελες ποτέ να μάθεις , παραπατώντας με σταθερά βήματα σε όλα αυτά που θα σου ήταν αδύνατο να ζήσεις ή και να πεθάνεις για αυτά .
Ζητώ συγνώμη για τη στιγμιαία μαυρίλα του κειμένου , αλλά έπρεπε να κάνω το " Πρέπει " που δεν " Πρέπει " .

" Νερό καλάρει το Ford Peak , νερό και τα πανόλια
μα εσένα μια παράξενη ζαλάδα σε κινεί
με στάμπα που δε φαίνεται σε κέντησε η Σπανιόλα
ή το κορίτσι που χορεύει απάνω στο σκοινί ;"
( Νίκος Καββαδίας - Θεσσαλονίκη )

Ώρα 18:30  Παίρνουμε τη μηχανή  και πάμε προς το τίποτα . Κάνουμε βόλτες  μέσα στην πόλη , δεν μ΄ενδιαφέρει , δεν έχω να δω κάτι , ο Φωκάκιος είναι γαμάτος οδηγός , προσέχει παντού και τα πάντα , εάν είχα εγώ το τιμόνι στα χέρια μου θα έκανα τις μαλακίες που έκανα στην Ιταλία όταν καβαλούσα μια Τσοπεριά . Δε  κάνουμε  τη βόλτα την τεράστια και γυρνάμε στο ξενοδοχείο .Έτσι κι αλλιώς να αδειάσουμε το μυαλό μας θέλουμε και να γεμίσουμε την ψυχή μας . Το συκώτι μας όμως ίσως πάρει ένα γερό μάθημα πληρότητας . Χεστήκαμε !
Εβίβα το 1ο ξύδι . Ανοίγω την 1η μπύρα και ο Φωκάκιος το 1ο ουισκάκι του .

Ώρα 20:30 Μετά από 3 μπύρες μπαίνω να κάνω ένα ντουζάκι προτού ανοίξω την 4η μπύρα και το 1ο τσιπουράκι . Χλιδάτο το μπάνιο του ξενοδοχείου !!!

Ακούω τον Φωκάκιο να μου λέει : " Μην ξεχάσεις να πλυθείς με το " MUNI " σαπούνι .
Βγαίνω από το μπάνιο και μου ρίχνει ένα φάσκελο γιατί το αφρόλουτρο Neutro Roberts που έχω κουβαλήσει από την Αθήνα του θυμίζει Ζαχαροπλαστείο και γλυκά .
" Είμαι γλυκός μαλάκας " Του λέω , και τρώω το 2ο φάσκελο .

Ώρα 21:30 Παραγγέλλουμε φαγητό από ένα ντελιβεράδικο . Τέλειο φαγητό !
Χειροποίητα τυροπιτάκια , τορτίγιες με παναρισμένο κοτόπουλο , πίτες στεγνές και 2 μερίδες σκέτο παναρισμένο κοτόπουλο . 20 Ε μαζί με ένα πακέτο τσιγάρα γιατί βαριόμαστε να στρίβουμε και μια εφημερίδα για την οποία ακούσαμε διαφήμιση στο Ιντερνετικό Ραδιόφωνο της Πάτρας που ακούμε
.Τον "Λουξ" .
Ώρα 22:55 Έχουμε σκάσει στο φαΐ , ο Φωκάκιος με βάζει με το ζόρι να δοκιμάσω το τσίπουρο δυναμίτη που αγοράσαμε από το " Μάκρο " . Ανοίγει το λάπτοπτ του , το χαρχαλεύει λίγο και μου λέει : " Η Αντα Λαμπάρα των Villa 21 με έκανε φίλο της στο Facebook .

" Συγχαρητήρια " Του απαντώ . " Τώρα μόλις έγινες μέλος της υψωλής κοινωνίας του Κολωνακίου , αλλά από δω και μπρος να προσέχεις τι λες και τι κάνεις , γιατί τι θα πει ο κύκλος μας ;"
Τρώω άλλο ένα φάσκελο που ήταν όλο δικό μου και το βουλώνω .

Ακούγεται το τραγούδι των U2 " With or without you " και σκοτωνόμαστε .
" Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο , μπορείς να ζήσεις με αυτόν ή όχι , τα χρόνια θα κυλάνε , τα αισθήματα θα παραμένουν ίδια όσο κι αν ξεφτίσουν ή μεγεθυνθούν " Του λέω .
Ο Φωκάκιος διαφωνεί κάθετα , παράθετα , επίθετα , σκατάθετα , υπόθετα , περίθετα ,  υπέρθετα , και αει στο καλό !

Του γράφω ένα στιχάκι και του το αφιερώνω :

" Κι αν γίνουν οι λέξεις αλκοόλ
θα τυλιχτώ μ' ένα κασκόλ
θα χέσω την καφρίλα μου
θα βρίσω την τσαντίλα μου
θα φάω κι ένα παναντόλ .

Τριάντα γκόμενες σκυφτές
να ' ρθούν να τις περάσω
τα ξύδια που ' πιαμε σήμερα
ποτέ δε θα ξεχάσω "

Ώρα 08:30 Έχει ξημερώσει , έχουμε τρελαθεί σε ένα απαύγασμα σαχλαμάρας , το παραγαμήσαμε και πάλι και πάμε για ύπνο .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                             ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Τσιπουράκια : 6                                        Τσιπουράκια : 2
Ουίσκι : 7                                                  Μπύρες  :  10
Μπύρες : 4

ΣΑΒΒΑΤΟ      25 - 04 - 2015  ( 7η Μέρα )

" Hρθε μία θύμησι παληά πολύ και χτύπησε
την πόρτα της θλιμμένης της ψυχής μου ...
Ηταν ένα θλιμμένο δειλινό.
Ξερά τά φύλλα χάμω πέφτανε.
Οι γερανοί στο νότο πέταγαν.
Μέσ'στη γαλήνη τα καράβια αρμενίζαν
και συ φτωχή ψυχή κάτι περίμενες ..."
( Νίκος Καββαδίας - Ηρθε Μιά Θύμιση )
* Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας
στις 20 Μαΐου 1928, αρ. φύλλου 131, σελίδα 2.

Ώρα 14:30 Ξυπνάω και φτιάχνω καφέδες . Ο Φωκάκιος κοιμάται του καλού καιρού , μουρμουρίζει κάτι ακατάληπτες λέξεις που δεν βγάζουν νόημα , μάλλον γκρινιάζει μέσα στον ύπνο του , σταματάει ξαφνικά το μουρμουρητό και βάζει μπροστά την πριονοκορδέλα . Βγαίνω έξω από το δωμάτιο , φθάνω στην εξώπορτα του ξενοδοχείου και προσπαθώ να καταλάβω εάν υπάρχει θάλασσα κάπου εκεί κοντά . Φοβερή αντηλιά βουρκώνει τα μάτια μου , επιστρέφω και βουλιάζω στον καναπέ .

Ο Φωκάκιος ξυπνάει μια ώρα μετά και κάθεται αμέσως πάνω από το λάπτοπ του . Το χαρχαλεύει κάμποση ώρα , ενώ εγώ κάθομαι αποχαυνωμένος στον καναπέ .

Ώρα 17:36  Τον ακούω να μου φωνάζει : " Ξύπνα μαλάκα , ήρθε η ώρα να ξαναμεθύσεις "
Ακολουθώ πιστά τις διαταγές του και ανοίγω την 1η μου μπύρα , ενώ αυτός ασχολείται με υψηλή λογοτεχνία διαβάζοντας τα κουτσομπολιά από την εφημερίδα Κόσμος της Πάτρας . Ολόκληρος ο κόσμος του Arthur Rimbaud , του Σεφέρη και του Λοτρεαμόν αναδύεται μέσα από τίτλους όπως :

" Η σύζυγος πλάκωσε στο ξύλο την ερωμένη "
" Ο γκέι γιος δέρνει τη χήρα μάνα ! Μένει στο σπίτι με τον σύντροφό του και της κάνει τον βίο αβίωτο "
" Star Ελλάς γυμνή στο Solarium "
" Sex στο προαύλιο του σχολείου "

Πολύ θα ήθελα κι εγώ να γράψω ένα άρθρο με τίτλο : " Διάσημος Κτηνίατρος διηγείται πως έσπασε και θεράπευσε σπυρί στο δεξί κωλομέρι γνωστού παρουσιαστή της τηλεόρασης "

Ώρα 18:10 Ο φωκάκιος βάζει το 1ο ουισκάκι του , δύο ώρες μετά ανοίγω την 4η μπύρα μου , μου σερβίρει ένα δυναμίτη τσίπουρο που πήραμε από το Μάκρο , ρουφουχλίζω μια μικρή τζουρίτσα και παθαίνω Στερεοφωνικό Συγκλαφόν .
Βήχω σα φυματικός και τρέχω στην τουαλέτα να ξεράσω .
Φοβερή συμπαράσταση ο Φωκάκιος ! Έχει ξεραθεί στα γέλια , ενώ εγώ δεν έχω φωνή ούτε για να τον βρίσω .

Ώρα 20:45 Ο Φωκάκιος κάνει την υπέρτατη ομορφιά του Αντιαλκοολικού αγώνα ανοίγοντας και το μπουκάλι με το ούζο .
Μια Χαρά-δρα το πάμε το σκηνικό !

Παραγγέλλουμε φαγητό και τρώμε του σκασμού .
Τσίλι μπέργκερς , Τορτίγιες , πίτες , σουβλάκια , Club sandwiches , υπέροχα τυροπιτάκια με σος μαγιονέζας , ένα μπουκάλι νερό και μια πιπεριέρα . Ρίχνουμε τη μισή στα φαγητά και τρώμε σαν βόες .

Ώρα 05:10 Πάμε για ύπνο

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                   ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Ουισκάκια : 2                                  Μπύρες : 8
Τσιπουράκια : 6                               Τσιπουράκια : 3
Ούζα : 2
Μπύρες : 4

( Πάλι μου έσκισε τον πάτο στα ξύδια ο Λευτέρης , αλλά δεν τον παλεύω τον αθεόφοβο ! )

ΚΥΡΙΑΚΗ      26 - 04 - 2015  ( 8η Μέρα )

Εκείνα που σκεφθήκαμε δεν κάναμε
και πάντα το αναβάλαμε γιά το αύριο
Και το αύριο ποτέ δεν εσκεφθήκαμε
ούτε καν την ημέρα της φυγής μας.
... Τώρα το πλοίο μας παίρνει. Πέρα το άγνωστο
ή τρικυμίες!, οι μπόρες! ...
( Νίκος Καββαδίας - Το Καλοκαίρι επέρασε )
Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας
στις 21 Οκτωβρίου 1928, Αρ. φύλλου 153, σελίδα 3

Ώρα 13:15 Ξυπνάμε . Νωρίς νωρίς για πάρτη μας . Να πάμε στο κατηχητικό βλέπαμε στον ύπνο μας ; Καλούμε τις καθαρίστριες , έρχονται , μας αλλάζουν σεντόνια , μαξιλαροθήκες , πετσέτες , στρώνουν τα κρεβάτια , χασκογελούν μεταξύ τους βλέποντας τα μπουκάλια , το δωμάτιο το είχαμε άψογο , ούτε ακαταστασία έχουμε κάπου , κύριοι σε όλα τους εμείς !!!

Ώρα 17:45 Αρχίζουμε το βιολί βιολάκι μας , δηλαδή τα ξύδια .
Ώρα 19:53 Ο Φωκάκιος παίρνει τηλέφωνο στη ρεσεψιόν για να πει ότι αύριο θα πληρώσουμε  τα δύο βράδια .
" Εεεεεε ( λιώμα ο Λευτέρης )
" Ορίστε " Απαντά ο ρεσεψιονίστας .
" Αύριο θα έρθουμε να πληρώσουμε το διήμερο του δωματίου γύρω στις 4 με 5 το απόγευμα , υπάρχει πρόβλημα ; "
" Όχι " του λέει ο ευγενέστατος κύριος , δίχως να ξέρει με τι κάφρους έχει να κάνει .
" Εεεεεε . Τι ήθελα να πω ; Εεεεεεε το ξέχασα " Λέει ο Φωκάκιος
" Σας ακούω "
" Εεεεεεε δε θυμάμαι . Εεεεεεε . Καλά θα σας πάρω αργότερα ευχαριστώ "

Το τηλέφωνο κλείνει προς το παρόν και δέκα μόλις δευτερόλεπτα αργότερα το ίδιο πατιρντί

" Εεεεεεεε Τι ώρα θα πρέπει να αφήσουμε το δωμάτιο όταν θα φύγουμε ; "
" Θα φύγετε αύριο ; " Ρωτάει ο κύριος
" Εεεεεεεε Όχι "

Πάω για κατούρημα , δεν αντέχω αυτή τη συνδιάλεξη της παραφροσύνης και όταν γυρίζω βρίσκω τον Φωκάκιο να μου έχει βάλει ένα τσιπουράκι και να με ρωτάει εάν έχω διαβάσει το βιβλίο " Ο Καπετάν Μιχάλης "
Απαντώ Ναι .
Ποιητικός οίστρος τον καταλαμβάνει και αρχίζει να μου απαγγέλει :

" Δύο κοπέλες μοναχέστες
περπατούσαν δυσκόλως
και τις βλέπει ο παπούστης
και του έφυγε ο κώλος "

" Να σου απαγγείλω κι εγώ κάτι δικό μου ; Είναι από την Μπαλάντα της Ξυρισμένης Μασχάλης "

" Δυο τούμπες αλλοπρόσαλλες
εκάνανε πατίνι
επάνω σ' ένα βούλωμα
από λικέρ Μαρτίνι "

Δε μου δίνει την πρέπουσα σημασία και ξαναπαίρνει τηλέφωνο στη ρεσεψιόν .

" Εεεεεεεε να σου πω , εάν χρειαστούμε το δωμάτιο και κάποια μέρα παραπάνω υπάρχει πρόβλημα ; "
Κάγκελο ο ρεσεψιονίστας !

Θέλουμε να πάμε στη θεατρική παράσταση " Οίκος Ευγηρίας " , παίρνουμε τηλέφωνο για εισιτήρια , δε βρίσκουμε και μας τη δίνει να πάμε βόλτα . Καβαλάμε τη μηχανή και σέρνουμε τα ρεμάλια μας έξω από το ξενοδοχείο . Δυστυχώς ο Φωκάκιος δεν είναι καλά , έχει στραβώσει η μέση του , ουρλιάζει από τους πόνους και κουβαλάει μια γαστρεντερίτιδα που έχει φέρει από το Αργοστόλι . Κάνει ψοφόκρυο , δεν μας παίρνει για βόλτες , πεινάμε της πουτάνας και αποφασίζουμε να γυρίσουμε στο δωμάτιο και να παραγγείλουμε φαγητό.

Ώρα 21:30 Ο ντελιβεράς μας φέρνει ρύζι με πικάντικη σάλτσα πεπερόνι , πέννες με κόκκινη σάλτσα και χωριάτικο λουκάνικο , μανιτάρια πλευρώτους στη σχάρα με λιαστή ντομάτα και τυρί , χοιρινά σουβλάκια σε καλαμάκι και μία πίτσα σκορδόψωμο που είναι μεν γαμάτη , αλλά μας έσκισε τα πρέκια το επόμενο πρωί . Κάνει ο Φωκάκιος  τη συνηθισμένη του ομορφιά και γαμάει τα πάντα στο πιπέρι . Μαύρη μαυρίλα παντού . Μαύρη σα καλιακούδα και γουστάρω πολύ . Ενθουσιάζομαι !!! Ότι πρέπει για το ταλαιπωρημένο στομάχι μας !
Περνάμε το υπόλοιπο βράδυ βγάζοντας στο φως τα εσώψυχά μας , του αφηγούμαι τα δικά μου , μου λέει κι αυτός τα δικά του . Έχει σοβαρέψει πολύ το θέμα . Είναι μια ψυχική κάθαρση μεταξύ φίλων .

Ώρα 08:35   Έχει ξημερώσει , πάμε για ύπνο τρεκλίζοντας

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                   ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Ουισκάκια : 5                                 Μπύρες  : 10
Τσιπουράκια : 4                              Τσιπουράκια   :  3
Ούζα : 2
Μπύρες : 6

Το ξεπατώσαμε για τα καλά και σήμερα και αρχίζω να σκοντάφτω πάνω στον εαυτό μου .
Πέφτω ξερός για ύπνο , ενώ ο Λευτέρης έχει ήδη κοιμηθεί .

ΔΕΥΤΕΡΑ    27 - 04 - 2015  ( 9η Μέρα )

Το τηλέφωνό μου κουδουνίζει ανατριχιαστικά , είναι η αδερφή μου , μου λέει κάτι παρανοϊκά που ούτε τα θυμάμαι και ξαναπέφτω για ύπνο .
Έχει γίνει της πουτάνας το κάγκελο με τη μητέρα μου .
Από μικρός δεν έδινα ποτέ λογαριασμό στην οικογένειά μου , που είμαι , που θα πάω , τι θα κάνω και ποιους κάνω παρέα . Τη ζωή μου την κρατάω πάντα δική μου και δε λογοδότησα ποτέ σε κανένα .

[ Έχει γίνει το έλα να δεις με τη μητέρα μου ! Της είχα πει ότι απλά θα πάω στο Ρίο με τον Λευτέρη .
Σάββατο απόγευμα είχα τηλεφωνήσει σπίτι μου , η μητέρα μου μου ρίχνει ένα μυρωδάτο αποσμητικό χέσιμο , με βρίζει , με αποκαλεί ψεύτη λέγοντάς μου :
" Ποιο Ρίο , Ποια Πάτρα ; Εσύ μάλλον βρίσκεσαι στο Ρίο της Βραζιλίας."
Μου κλείνει το τηλέφωνο κατάμουτρα . 
Μένω άφωνος , προσπαθώ να εξηγήσω , σκοντάφτω πάνω σε ένα τοίχο παράνοιας , με παίρνει από κάτω και βουλιάζω στον καναπέ του ξενοδοχείου . Ο Λευτέρης προσπαθεί να μου μιλήσει , δεν επικοινωνώ , σπάει τα μούτρα του πάνω σε ένα Τίποτα , επικοινωνεί με τη θεία μου την Ελένη , της δίνει το νούμερο του ξενοδοχείου , εκείνη τηλεφωνεί στο δωμάτιο του " Καλλιρρόη " , μιλάνε μεταξύ τους και η θεία μου πηγαίνει στο σπίτι της μητέρας μου για να δώσει στη μητέρα μου το νούμερο του ξενοδοχείου ώστε να πιστοποιήσει ότι είμαι όντως στην Πάτρα . Η μητέρα μου αρνείται την αλήθεια , λέει στη θεία μου ότι λέω ψέματα και της κόβει την κουβέντα με πλήρη άρνηση .]

Μακάρι να ήμουν στο Ρίο της Βραζιλίας χαλβαδιάζοντας μελαμψά κωλαράκια στολισμένα με εξωτικά φτερά να λικνίζονται εμπρός μου .
Έχω γίνει ένα ανθρώπινο κουρέλι !
Με τα χίλια ζόρια ο Φωκάκιος με παίρνει για μια βόλτα . Ακολουθώ πειθήνια .

Ώρα 23:15 ( Δευτέρα τώρα ) Κατεβάζω το γενικό διακόπτη του μυαλού μου , με σπρώχνει ο φίλος μου έξω από το δωμάτιο , παίρνει μπύρες , βγαίνουμε έξω από το δωμάτιο και πάμε να βάλουμε μπρος τη μηχανή . Καθόμαστε σ΄ένα πεζούλι δίπλα στη μηχανή , ανοίγουμε τις μπύρες και ακούω τον Φωκάκιο να μου λέει :
" Μπορεί σ΄αυτό το ταξίδι να μην είδαμε Τοπία , αλλά είδαμε τα "Οποία "
Σωστός !!!

Ξυπνάω από το λήθαργο , βλέπω έναν ομορφοντυμένο κυριλέ νεανίσκο ( Κλασσικός σύγχρονος υπαλληλίσκος που μένει στο ξενοδοχείο για τα σεμουνάρια  κάποιας πολυεθνικής ) Γιάπη τυπάκο που κατεβαίνει την απέναντι σκάλα από κάτι δωμάτια , τρέχω ,τον τραβάω από το μανίκι , φρικάρει τελείως στην αρχή , του χαμογελάω , δεν επιθυμώ να τσιτώσει , να έχουμε νταβατούρια  και ζωγραφίζοντας το πιο ηλίθιο χαμόγελό μου στο μεθυσμένο μου πρόσωπο του ζητώ να βγάλει μια φωτογραφία εμένα και τον Φωκάκιο δίπλα στη μηχανή που σκούζει την εξάτμισή της και ο μελλοντικός χαρτογιακάς τραβάει δύο φωτογραφίες , του λέμε ένα μελιστάλαχτο ευχαριστώ και επιστρέφουμε στο δωμάτιο της " Σούρας " .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                               ΚΩΣΤΑΚΗΣ
                                       
Μπύρες : 4                                                 Μπύρες : 5
Τσιπουράκια : 2                                          Τσιπουράκια : 4
Ουισκάκια : 3
Ούζα : 5

Δύσκολο να πεις πως κυλάει ο χρόνος . Ένα φιάσκο είναι ! Ζεις στιγμές που τις περισσότερες δεν τις θυμάσαι καν . Τρομάζεις όταν δεις τι πραγματικά έχει συμβεί . Μια λήθη δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε επισκέπτεσαι τα κενά του μυαλού σου . Το θέμα είναι αλλότροπο και ίσως πολλές φορές επικίνδυνο όταν αποφασίσεις να θυμηθείς , να αναμοχλεύσεις τις θύμισες , να το κλείσεις σε ένα κουτί , να το μαζέψεις και να το χαρίσεις στον άνθρωπό σου , σ' αυτόν που πιστεύεις ότι σε αγαπά . Είτε ανήκει στον φιλικό σου κύκλο , είτε στον οικογενειακό σου , είτε στους εραστές σου .

" Δείξε μου την πίσω φάτσα σου , αυτή που κρύβεις "
Πες το μαλάκα , δεν είναι ντροπή η αλήθεια .
Ντροπή είναι οι ψεύτικες υποσχέσεις και οι δικαιολογίες ."
Και δε μιλάω σε όλους εσάς ! Ούτε στο Λευτέρη . Στον εαυτό μου μιλάω ο Μαλάκας

Φτιάχνουμε στη μοκέτα πάνω στο πάτωμα ένα Χριστουγεννιάτικο δένδρο με τα κουτάκια μπύρας κι ευχόμαστε "καλή Χρονιά " ο ένας στον άλλο . Τι κουλό είναι πάλι αυτό ; Δε θυμάμαι πως σκεφτήκαμε αυτή τη μαλακία ! Τραβάμε και φωτογραφία .

TRITH     28 - 04 - 2015  ( 10η Μέρα )

Ώρα 14:30  Εγερτήριο .
Δεν έχω κάτι να γράψω για το τελευταίο βράδυ , τα έχω πει όλα και πραγματικά , δεν έχει ουσία να σας γράψω για την αμηχανία της τελευταίας διανυκτέρευσης .

Καβαλάμε τη μηχανή και ο Φωκάκιος με πηγαίνει στο λιμάνι . Βρίσκουμε ένα παγκάκι μπροστά από τη θάλασσα και βυθιζόμαστε παρέα με τους καφέδες μας στα κρωξίματα των γλάρων που ακολουθούν ένα πλοίο το οποίο αναχωρεί . Δε μιλάμε , δε λέμε τίποτα , έτσι κι αλλιώς τα έχουμε πει όλα , θυμηθήκαμε πως πρωτογνωριστήκαμε 26 χρόνια πριν όταν έπαιζα σαν πιανίστας σε ένα ανταγωνιστικό μαγαζί - Τον "Κούκο" . Λίγες ημέρες έπειτα με πήρε πιανίστα στο Pub Old House όπου και έπαιζα για δυόμιση χρόνια .

Ώρα : 19:30 Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο .
Αρχίζουμε από νωρίς αυτό που ξέρουμε και οι δύο να κάνουμε καλά .

ΛΕΥΤΕΡΗΣ                                         ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Μπύρες : 5                                            Μπύρες : 6
Τσιπουράκια : 5                                     Τσιπουράκια : 5
Ουισκάκια : 4
Ούζα : 4

Πίνουμε ότι μας πρέπει . Δεν αντέχω άλλο αυτά τα καλλιστεία της Μπέκρας .

ΤΕΤΑΡΤΗ       29 - 04 -2015

Ώρα 14:30  Εγκαταλείπουμε το δωμάτιο , περιμένω ένα ταξί για να πάει στα ΚΤΕΛ ώστε να γυρίσω στην Αθήνα και ο Λευτέρης να πάει στην Κυλλήνη να πάρει το πλοίο για το νησί του .
Τώρα είναι η ώρα της σύγχυσης , μια πικρή γεύση αισθάνομαι στο στόμα , πρέπει να φύγουμε , από που ; Για που ; Μια περίοδος μάθησης και κατανόησης . Τελειώνει η μάθηση , η κατανόηση όμως όχι ! Δεν υπάρχει αμηχανία  για κάτι μελλοντικό διότι θα υπάρξει σίγουρα κάτι τέτοιο ανάλογο και ίσως καλύτερο . Τα στόρια δεν πρόκειται να πέσουν , ούτε τα παράθυρα θα κλείσουν , 26 χρόνια είναι δύσκολο να γίνουν στάχτη , όση βροχή κι αν πέσει , όσοι κεραυνοί τραγουδήσουν το ατέρμονο ποίημα της μοναξιάς που οι αποστάσεις δεν έχουν καν  δικαίωμα να τo απαγορεύσουν . Έτσι είναι οι φιλίες ! Δύσκολες , μοναδικές και αναντικατάστατες .

Τελειώνει ο χρόνος , θυμάμαι πολλά , άλλα όχι όλα , ο Φωκάκιος μου λέει αυτά και τα δια ταύτα που κρατάει στη μνήμη του , εγώ δε γνωρίζω , Sorry έχω μερικά κενά , παραμένω όμως εραστής της αλήθειας , θα ερευνήσω τις φλέβες μου , εκείνες με το μαύρο μελάνι , ψέματα δε θα πω , αλλά αυτό το ταξίδι ήταν καλύτερο από το προηγούμενο . Έκρυβε καινούργια πράγματα ποτέ ιδωμένα , ποτέ ειπωμένα .

Αυτό το ταξίδι ήταν πιο αληθινό από το προηγούμενο , το πράξαμε σαν ψέμα το ζήσαμε σαν αλήθεια και για αυτό υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας ότι θα το ξανακάνουμε με την επόμενη σκιά που θα πέσει επάνω μας .

Αποχαιρετιζόμαστε με τον Λευτέρη .
Πέρασαν 10 ημέρες .
Το Ταξίδι τέλειωσε . Όλες οι αλήθειες ειπώθηκαν . Όνειρα πλέον κάνω .

ΟΝΕΙΡΑ

Όνειρα .

Ο σκελετός μιας μηχανής τρελού εφευρέτη

σε Σινεμά φανταστικό

το φως που ρίχνει ο φακός

βαριεστημένου ταξιθέτη .  

Κάποια ταινία απόμακρη

χωρίς αρχή και τέλος

μια σαΐτα στο μυαλό μέσα στη χάση

μιας φαρέτρας βέλος .

Φαράγγια δίχως νόημα

και βράχια τσακισμένα

σε πανηγύρι αγύρτικο

από σκέψεις προδομένα .

Η Ηρωίνη που κυλά

στις φλέβες για αιώνες

με δίχως άσπρες φυλακές

και με τρελές βελόνες .

Τα αηδόνια που αφήσαμε

πια λεύτερα να ζούνε

μες΄το γλυκό κελάηδισμα

που μόνοι μας θα βρούμε .

Πιθάρια στο κελάρι μας

από άγνωστο γεμισμένα

φρούτα , καρποί στον κήπο μας

παραγινωμένα .

Σακάτηδες που σέρνονται

μέσα στην παρεξήγηση

Εικόνες , φλόγες , κύματα

δίχως δομές και εξήγηση .

Ο Όμηρος στην τύφλα του

ζητά τον οδηγό του

στην Τροία Άτι ψεύτικο

πονάει το ριζικό του .

ΟΝΕΙΡΑ

Αχαλίνωτα

στου ύπνου μου τη μήτρα

πάρτε με και σκορπίστε με

στην άγνωστή σας φύτρα .

Δώστε μου Μέλλον , Παρελθόν

ζωντάνια να ανιχνεύσω

Δώστε στιγμές μέσ΄το παρόν

αέρα να αναπνεύσω .

Και αυτό το ταξίδι τελείωσε , εγώ θα πάω εκεί που πρέπει να πάω και ο Φιλαράκος μου θα πάει κάπου αλλού . Κανένας από τους δύο δε γουστάρει να πάει εκεί που πρέπει .

Θα ξανακάνουμε ένα καινούργιο ταξίδι όταν η μοίρα θα το φέρει και ο χρόνος  το επιτρέψει .

Αύριο ίσως !

Δημοσιεύω την  απάντηση του Φωκάκιου όταν διάβασε το πρόχειρο κείμενο του ταξιδιού μας που του έστειλα στο Yahoo :

( "Εφτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις.
Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη.

 Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
εσείς χασίσι να καπνίζετε,
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ. "

Σε ευχαριστώ φίλε !!! )