Groove Machine - Fairy Tales From A Big City

Groove Machine

Fairy Tales From A Big City






Label: Fifth Dimension Records
Catalog#: route 9
Format: Cd, Limited 500 p.
Country: Greece
Released: 1997
Genre: Alt. Rock

Tracks
01. Daydrifting In Grey Light
02. Dimensions
03. Reality Is Back
04. Nightalk
05. Virous Inside
06. Room 204
07. T.V. Comercial [revisited]
08. How Colourful Is To Die

Music + Poetry by: Antonis Vlastos, Makis Kedepozidis, Yiannis Raouzeos, Stefanos Konstantinidis. Produced by: Dinos Zouberis & The Groove Machine. Sound Engineered by Dinos Zouberis.

Take It HERE   [Flac & scans 300 MB].

http://www.myspace.com/thegroovemachineathens

Αυτή η δουλειά αφιερώνεται σε όσους βοήθησαν με την ενεργό συμπαράσταση τους στην υλοποίηση της. Αυτοί δεν είναι και πάρα πολλοί, γι’ αυτό και μιας και ξέρουν ποιοι είναι, τα ονόματα τους δεν θα αναφερθούν πέρα από τον γενικό τίτλο "οι φίλοι μας". Η δουλειά αυτή αφιερώνεται στους "φίλους μας" λοιπόν, τους οποίους αγαπάμε πολύ και ευχόμαστε να συνεχίσει αυτή η σχέση αγάπης και στο μέλλον. Επίσης αφιερώνεται στο Δημήτρη Εμμανουήλ (που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι και συνεργάτης, γι’ αυτό ξεφεύγει από την παραπάνω κατηγορία) και στη Νίκη Χριστοδούλου για το φωτογραφικό υλικό, στη Θεοδώρα Καλέση για τα τυπώματα, τη Κική Λέφα για τη δακτυλογράφηση των κειμένων και φυσικά στους ειδικούς συνεργάτες Γιώργο Κωνσταντινίδη και Θάνο Ευγενίου και το Χρήστο Λιάλιο. Τέλος αυτή η δουλειά αφιερώνεται στις οικογένειες μας, όσο εκτεταμένος κι αν είναι ο ορισμός αυτός για κάποιους από μας. Ας είναι απαλός ο δρόμος του καθενός από τα μέλη τους.
“Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ” [Απόσπασμα από το cd].

Στην αρχική σύνθεση ήταν οι Βλαστός, Κεντεμποζίδης, Ραουζαίος και Πατρωνίδης, ο οποίος αποχώρησε το ’97 και σχεδόν παράλληλα ήλθε ο Κωνσταντινίδης. Πρωτοεμφανίστηκαν στην τέταρτη Fragmenta, το 1992, με το “Richard Brautigan” το οποίο,  είναι ηχογράφηση στο Αν, ανήμερα των Χριστουγέννων του 1991.

Το πρώτο τους ολοκληρωμένο πόνημα, "Destroy The Presence Of This World" κυκλοφορεί το ’93 σε όντως ευάριθμα αντίτυπα. Λίαν ενδιαφέρον πρωτόλειο, του οποίου η αξία ωστόσο έχει υπερεκτιμηθεί λόγω της δυσκολίας να βρεθεί σήμερα.Αν και κυοφορείτο επί τρία χρόνια, το δεύτερο άλμπουμ έρχεται το 1997. Εδώ τα πράγματα διαφοροποιούνται. Πρόκειται για ένα κόνσεπτ θεατρικοποιητικής ηχορυθμίας, ένα ηλεκτρομετρονομικό ντανσομακτροκτυπικό δοκίμιο περί της αστικής πραγματικότητας, τεφρογενούς στιχουργίας υγιούς προβληματισμού, με ολίγη αγχωτική εκφορά του λόγου, απολύτως συγγνωστή. Με παραπομπές, μεταξύ άλλων, στο πανοπτικόν του Bentham, μας δίνουν μια πεσσιμιστική επίγευση, πρόγευση των σημερινών παγιωμένων καταστάσεων. Ουσιαστικά, οι Groove Machine, αποτέλεσαν μία επιτυχημένη πολυπρισματική κολεκτίβα, μία πολιτικοποιημένη αυτοδιαχειριζόμενη δράκα ρεκτών και αγκιτατόρων, που αναλάμβανε όλη την ευθύνη μόνη της για τις συναυλιακές της δραστηριότητες, εμπλουτίζοντάς τις με προβολή σλάιντ κ.λ.π., ενώ ως μέλος της «Ομάδας στον τρόμο του κενού» διοργάνωνε κάποτε στο “Κενό σπίτι”, κάπου στην Πειραιώς, τεχνοτροπικά χάπενινγκ, goa πάρτυ και άλλα παρεμφερή, προβλέψιμα και μη, τινά. [ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΒΑΝΔΟΥΛΑΚΗΣ]

Members:
Γιάννης Ραουζαίος , Αντώνης Βλαστός , Μάκης Κετεποζίδης , Στέφανος Κωνσταντινίδης , Στέφανος Πατρονίδης .[Από το  myspace  τους].

ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ
ή "ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝ ΕΞΕΛΙΞΕΙ" Το 18ο αιώνα ο Άγγλος μεταρρυθμιστής και στοχαστής της ώριμης περιόδου του διαφωτισμού, Jeremy Bentham, πρότεινε μια εξαιρετική, όπως πίστευε, ιδέα για τον εξανθρωπισμό των φυλακών. Το "ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ" ήταν το σχέδιο για την τέλεια φυλακή. Ένας πύργος στην άκρη του αυλόγυρου θα επόπτευε συνεχώς τα κελιά του αμφιθεατρικού κτιρίου απέναντί του, που θα αποτελούσε τη φυλακή του μέλλοντος. Έτσι, όπως υποστήριζε ο Jeremy Bentham, οι φυλακισμένοι χωρίς ιδιαίτερη χρήση βίας θα ένοιωθαν συνεχώς πάνω τους το άγρυπνο μάτι του "φύλακα". Έτσι θα αναγκάζονταν να συγκεντρωθούν, να στρέψουν το βλέμμα τους προς τον εσώτερο εαυτό τους, να συνειδητοποιήσουν τα λάθη τους και κατά την έκτιση της ποινής τους να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Οι προθέσεις του Βρετανού διαφωτιστή ήταν καλές, αλλά όπως και τόσα μεγαλεπήβολα σχέδια, γρήγορα φάνηκε πως η υλοποίηση τους δεν θα είχε καμιά σχέση με το απελευθερωτικό όραμα του δημιουργού τους. Το πρόβλημα στη φυλακή είναι η ίδια π ύπαρξη της ως μηχανισμού και η ύπαρξη της ως τέτοιας αντανακλά πλήρως το κοινωνικό σύστημα και τις σχέσεις των ανθρώπων αυτού του κοινωνικού συστήματος. Στις κοινωνίες ίου ελέγχου και του απόμακρου "κράτους-τιμωρού-Λεβιάθαν", το "Πανοπτικόν" δεν θα μπορούσε να γίνει παρά ένα ακόμα πιο ψυχαναγκαστικό μέσο ελέγχου. Στην πράξη φάνηκε ότι, αντί για την ενδοσκόπηση, ο κρατούμενος έχανε κάθε προσωπική ελευθερία, κάθε έννοια ιδιωτικού χώρου. 0 φύλακας γινόταν κάτι σαν ένα είδος "Πανεπόπτη" θεού που σιωπηλά μπορούσε από το μακρινό και απρόσιτο για τους φυλακισμένους πύργο του να ελέγχει ανά πάσα στιγμή κάθε πτυχή της ζωής τους. Έτσι απογοητευμένος ο Jeremy Bentham εγκατέλειψε το σχέδιο της "τέλειας φυλακής". Εγκαταλείφθηκε όμως πραγματικά το σχέδιο; Κι αν απλά το ενστερνίστηκαν σκοτεινές δυνάμεις και μηχανισμοί που έβαλαν πλάνο σιγά σιγά να το εφαρμόσουν και να χρησιμοποιήσουν κάθε τεχνολογική εξέλιξη -Η ΚΑΜΕΡΑ, ΚΑΜΕΡΑ, ΚΑΜΕΡΑ - ΤΟ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ, ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ, ΤΕΡΜΑΤΙΚΟ- για να μετατρέψουν τις πόλεις ίου τότε μέλλοντος, δηλαδή του παρόντος, εσένα κι εμένα, σε τεράστιες φυλακές, όπου πλέον δεν θα χρειαζόταν η ύπαρξη ενός πύργου εποπτείας; ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΥΛΑ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ, ΤΟΥΣ ΚΩΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΦΟΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ, ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ, ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΤΙΣ ΤΑΡΑΤΣΕΣ, ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΚΑΙ (ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;) ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ. ΤΟ “ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ” ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΩΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΟΛΗ-ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ-ΕΛΕΓΧΟΥ -ΕΛΕΓΧΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ! (μόνο μερικοί) ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! The Groove Machine. [Από το Cd].

* * * * * * *
Από τα καλύτερα άλμπουμς της δεκαετίας του '90, concept  άλμπουμ, ταιριάζει απόλυτα στις μέρες που ζούμε και τώρα.Υπήρχε έτοιμο καιρό τώρα, αν και είχε χαθεί στον παλιό μου σκληρό, το ανακάλυψα τώρα και το ποστάρω τώρα, έστω και με καθυστέρηση.Κατά τα άλλα, ο Κώστας είναι εδώ μαζί μου, και οι Ασπιρίνες είναι και πάλι μαζί, στις κρεπάλες και στα λιώματα. Απολαύστε άφοβα.