Σκέψεις [3]

Live πάλι σήμερα...Μετά τη δουλειά , προκατειλημμένος για το τι θα δω και το τι θα ακούσω , φτάνω με καλή παρέα αυτή τη φορά ,
και οι εκπλήξεις ξεκινούν...πρόσωπα γνωστά , διψασμένα και σε μια γωνιά κάποιοι που δεν περίμενα να δω... συγγενικό μου πρόσωπο μου χαμογελά. Παρουσίες ανάγκης μάλλον παρά ενδιαφέροντος... Χαιρετούρες και καλή διάθεση και νοιώθω ότι βρίσκομαι αλλού , και ο τραγουδιστής με εκπλήσσει ευχάριστα.
Καλή φάση , ο ήχος καλός , ο κόσμος συμμετέχει , τα τραγούδια ηχούν καλύτερα στα αυτιά μου συμμετέχω και απορώ...

Κατανοώντας
---------------
Την ευαισθησία και το δάκρυ και την ανάγκη , αλλά και την αδιαφορία και την χαζομάρα και την ζήλια...Την αποδοχή του κάνω αυτό που είμαι και την παραδοχή του είμαι αυτό που κάνω...Λόγια και πράξεις που κάποτε μετρούσαν αποδεικνύουν τώρα την κενότητα και την μικροπρέπεια τους...
Ποιος είναι ο βασιλιάς του Ελληνικού ροκ? Πάρτε λίγη από την δόξα του εν αγνεία του...
Νομίζεις ότι για αυτό σε συμπαθώ...
Υπάρχουν χίλιοι διαφορετικοί λόγοι...

Απορώντας
-------------
Όχι με την καρδιά μου , αλλά με αυτά που βλέπουν τα ματάκια μου.
Λάθος άνθρωποι σε λάθος μαγαζί , αδυναμία επικοινωνίας , έτυχε νάμαστε εδώ , γίνε το προσωπικό μου jukebox για να γουστάρω , τραγούδα θεατρίνε , έλα μωρέ τώρα που δεν μπορείς...
Τραγούδι και φυσαρμόνικα και γω πετάω και βρίσκομαι αλλού , εκεί που μόνο το βλέμμα και το χαμόγελο σου μου δίνουν λόγο ύπαρξης , χαμογελώντας και γω , παίρνω ακόμα ένα ποτό ,
χαζεύω τα παγάκια του να λιώνουν, το παπάκι γεμίζει φυσαρμόνικα και εξακολουθώ να απορώ...

Αδιαφορώντας
----------------
Για τον εκφυλισμό του Ελληνικού ροκ...
Από που και ως που Ελληνικό ροκ είναι μόνο ο Σιδηρόπουλος? Από που και ως που θα ακούμε πάλι το "Να μ'αγαπάς" ? Μέχρι στα σκυλάδικα έχει φτάσει , ένα τραγούδι που τυχαία μπήκε σε ένα soundtrack...
Το σιχαίνομαι τώρα πια... Ο Σιδηρόπουλος και ο κάθε Σιδηρόπουλος δεν το έχει ανάγκη...
Show your soul and i'll be in heaven...

Απολαμβάνοντας
----------------------
Ένα χαμόγελο , ένα άγγιγμα , στην υγειά μας , θα ποιούμε ένα σφηνάκι , τα πρίμα και το echo της κιθάρας , την κατανόηση ότι κάτι γίνεται εδώ κόντρα στους δύσκολους καιρούς που μας συντροφεύουν ένας ''Πύραυλος'' που νοητικά γράφεται , και η γνώση ότι ότι κι αν κάνω και λέω και ζω έχω σύμμαχο εσένα.

Γράφοντας
-------------
Τώρα στον υπολογιστή , προσπαθώντας να κάνω τις σκέψεις μου κείμενο , γιατί ξέρω ότι σας αρέσει ( σε κάποιους εκεί έξω ) και ακούω τραγούδια αγαπημένα , Stand By Me , Fever , Song To The Siren , Feels So Good και νιώθω κοντύτερα αυτούς που μου λείπουν...πρόσωπα αγαπημένα...
Το καλύτερο δώρο που μου έδωσες είναι ένα πλάσμα πεινασμένο για αγάπη...
Αγάπη ? Χαρίστε την Απλόχερα όπου και όπως μπορείτε...

Υ.Γ. η φώτο είναι της φίλης μου Θεοδώρας Θ.