Επιθυμίες την καρδιά μας παρασέρνουν
μεσ' το μαβύ από κοχύλια πορφυρά
αγνού παιδιού το τρέξιμο το φέρνουν
σιμά στης θάλασσας τα άγρια οχυρά .
μεσ' το μαβύ από κοχύλια πορφυρά
αγνού παιδιού το τρέξιμο το φέρνουν
σιμά στης θάλασσας τα άγρια οχυρά .
Σκάβει στην άμμο , γονατίζει ο εαυτός μας
τα φύκια οσμίζεται και ψάχνει στα νερά
μοιάζει με πόλη ατείχιστη το αναφιλητό μας
ότι απόμεινε το βλέπω καθαρά .
Ασπρα πλοκάμια από νερά που όλο τρέχουν
δίπλα στα δάση μιάς αστείρευτης πηγής
Νέα , Καθάρια , τη Ζωή μας όλο γνέθουν
και ας κυλιόμαστε στις λάσπες καταγής .
Τις κούφιες ώρες
αφουγκραζόμαστε το κλάμα της βροχής ,
τα μετέωρα μάτια μας
καλύπτουν κύκλοι ταραχής .
Το απομεσήμερο χτυπιέται όρθιο
στον καλοκαιρινό χορό ,
έχει ντάμα τη Θάλασσα
και καβαλιέρο τον Αφρό .
αφουγκραζόμαστε το κλάμα της βροχής ,
τα μετέωρα μάτια μας
καλύπτουν κύκλοι ταραχής .
Το απομεσήμερο χτυπιέται όρθιο
στον καλοκαιρινό χορό ,
έχει ντάμα τη Θάλασσα
και καβαλιέρο τον Αφρό .
Σχέδια : Κώστας Βιτάλης
Κείμενο : Kostas
Κείμενο : Kostas
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteThis comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteΣ'αγαπώ πολύ πολύ Κωστάκη και σου στέλνω πολλά φιλιά.
ReplyDeleteΕίσαι το σπουργιτάκι μου
Strawberry Girl
Strawbery girl γούτσου , γούτσου !!!
ReplyDelete