Η ΠΑΡΑΛΙΑ

     

Δίχως βότσαλα . Ολοστρόγγυλα ζελεδάκια , παστάκια , μπακλαβαδάκια , Σου και  τρίμματα άμμου από τρούφα που ο άνεμος παρασέρνει σκεπάζοντας κοχύλια γεμάτα  πραλίνα .

    Μελένια η θάλασσα .

    Κύματα από αφρισμένο μέλι , γλυκό , παχύρρευστο σαν όνειρο υγρής νύχτας , σκάνε στην παραλία , δίχως ήχο .

    ...Κι όμως όλες τις γλώσσες ομιλούν .

    Απάνωθέ της , σύννεφα από λευκή σαντιγί ευωδιάζουν βανίλια .

  ...Και ρώτησα τα σύννεφα :

   " Για ποίου στρατηλάτη το ένδοξο πεδίο τραβάτε ;"

    ... Και πήρα απάντηση . Όχι από τα σύννεφα .

   Από ένα χαρταετό που έτρεμε στον άνεμο , ζυγιάζοντας το πέταγμά του , χαμένος στις γλυκές μελωδίες μιας γαλάζιας τούρτας φτιαγμένης από ένα μπλε ουράνιο τρούλο ζάχαρης ... Και μου είπε το ζαχαροπλασμένο μυστικό του  :

    " Ένας ποιητής

    νιώθει την ακινησία του συννεφιασμένου ουρανού

    όταν οι στίχοι του

    αδυνατούν να ταξιδέψουν "

    Φύσηξε Μαΐστρος , Μύρισε κανέλα και γαρύφαλλο .

( Αντιγόνη - Κ.Π - Βάλια . Λιώμα σε ένα μπαράκι της Ανάφης , Πάνω από την παραλία του Ρούκουνα )

    Φθαρμένα σκούρα βράχια από "Τίραμι Σου" , μοιράζονται τα γλυκά μυστικά τους με τους νεοσσούς των θαλάσσιων καραμελένιων πουλιών που φωλιάζουν πάνω τους .

    Ζαχαρένιοι λευκοί γλάροι .

    Αρμενίζει αργοτάξιδη η ματιά έως τα κοντινά νησάκια από σοκολάτα .

    Με μαρκαδόρο που στάζει γλυκό του κουταλιού θα σκαλίσω λέξεις πάνω στο ξεχασμένο σου άγλυκο τετράδιο , ένα κομμάτι από το κέικ της ψυχής μου να σου φιλέψω . 

    Γονατίζουν τ΄αστέρια του ουρανού μου επάνω σου στάζοντας νέκταρ .

    Τα χείλη σου δύο ροζ ζαχαρωτά . Μουλιάζω στο σιρόπι μιας μικρής αιωνιότητας κι αναρωτιέμαι , πόσο πιο γλυκό μπορεί να γίνει το σεξ μαζί σου . Κόβω ένα κλαδάκι από μαστιχόδεντρο της Χίου να στο φορέσω βραχιολάκι στο χέρι σου . Ανυπότακτος εραστής της μουσικής , περπατώ πάνω στη λιωμένη κουβερτούρα από το διάβα σου , σε ψάχνω και αφήνω ίχνη από νότες στο σοκολατένιο πεντάγραμμο σου.

    Αναδύεσαι από τη θάλασσα φορώντας ένα ένδυμα στολισμένο με ερωτήσεις . Σινιάλο σου κάνω .

    Γυμνός από απαντήσεις είμαι .

    Σε κάλεσα και το ξέρω θα έρθεις .

    Φοβάμαι όμως ! Τόση γλύκα που μπορεί να χωρέσει ;

    και το μυαλό σου θα την αντέξει ;

    το δικό μου πως θα τη γητέψει ;

    Γλυκιά σωτηρία για εσένα επιθυμώ . Όχι για μένα .

    Ξεδιπλώνω το βλέμμα μου και θωρώ μια σκιά . Μας πλησιάζει φως μου . Κλέφτης είναι . Κλέφτης !. Αντιστέκομαι , παλεύω , δεν θα τον αφήσω να κλέψει τις  γλυκές στιγμές μας .

    
    Βγες από τη θάλασσα κι έλα να με βρεις στην παραλία . Εκεί που όλα άρχισαν .
    Στο Τίποτα και στο Παντού .
    Στο Μέσα και στο Έξω .
    Στο Πριν και στο Μετά .
    Εκεί που τίποτα δεν έγινε , εκεί που πρωτογνωριστήκαμε , φοβισμένοι Εραστές της άγνοιας . Εχθροί τώρα , επιλογή σου είναι . Όχι δική μου .
    Βγες από τη θάλασσα .
    στο μυαλό μου κύματα θεριεύουν .
    Κάποτε . Τότε . Πότε ;

    Κι ήρθες ΕΣΥ .
    κι ήρθε το μέλι να τραγουδήσει ότι θέλει .
    Κι ήρθες ΕΣΥ .
    Κι ήρθε η Αγάπη να μας φιλέψει κάτι
    Κι ήρθε το Τίποτα να ψιθυρίσει τα ανείπωτα
    Κι ήρθες Εσύ .

    Το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου .
    Εκείνο το πιο γλυκό και επώδυνο !!!

Στίχοι : Κώστας 

( Γράφτηκε πριν ενάμιση μήνα στο σπίτι της φίλης μου Κέλλυς )
( Οι φωτογραφίες είναι από την παραλία του Ρούκουνα - Ανάφη 2012 , όπου και έμεινα εκεί 6 μήνες )