This post was originaly uploaded by Urban Aspirines at : 26 / 11 / 2008 in different parts . I decided to reupload it now as a complete work .
Many of you know it .
Many others not .
- Damn!!! He put off one nail .
-The Master tries to free himself . Is he nuts ? He must suffer untill the end , for our salvation . It was always like this .
- May I put the nail back my Master ? Sure , I understand , but you have to proceed with your eternal suffering . It' s our faith .
- What ? Do you want say something to me ?
- What ? Shall I come closer to you ?
- Yes Master . What do you wish ?
SLAP !!!
- I' m not gonna take it no more . I shall call the holly council about it .
Πέτρος Ζερβός
Ο Δούρειος άνεμος των κόμικς.
Έχει βγάλει πολλά φρούτα - κομιξάδες η Αρχιτεκτονική. Τέτοιο φρούτο είναι και ο Πέτρος Ζερβός, όμως με ένα ιδιαίτερο άρωμα και με μια λεπτή νοστιμιά στα σκίτσα και στις ιδέες του.
Συνεπής, διακριτικός, πολιτικά και κοινωνικά ευαίσθητος, όταν χρειάζεται καυστικός και δεικτικός, είναι σα να λέμε κομιξάς βιολογικής καλλιέργειας ,γιατί αυτό που τον χαρακτηρίζει, είναι η ποιότητα και η ουσία. Σκίτσα με λεπτό χιούμορ και μεγάλη διατρητικότητα, μπορούν μετά το πρώτο χαμόγελο να σε κάνουν ν’ ανησυχήσεις, ίσως ακόμα και να σκεφτείς.
Οι πιο πολλοί τον ξέρετε μέσα από τις σελίδες του ένθετου κομιξοπεριοδικού «9» της Ελευθεροτυπίας που σκιτσομαχεί ανελλιπώς από το πρώτο τεύχος του. Στην σελίδα του «Δούρειος Άνεμος», μας χαρίζει συνήθως ένα μπουκετάκι από δυο- τρεις γελοιογραφίες. Αν και δεν υπάρχουν χαρακτηριστικοί ήρωες που να επαναλαμβάνονται από βδομάδα σε βδομάδα, οι γελοιογραφίες αυτές διατηρούν μια μινιμαλιστική θεματική σύνδεση μεταξύ τους. Έτσι ξαναβρισκόμαστε τακτικά στα σκηνικά ενός νοσοκομείου, στο γραφείο ενός ψυχολόγου, στο διάλειμμα ενός πυγμαχικού αγώνα , στην αίθουσα ενός μουσείου ή μιας γκαλερί...Παράλογοι διάλογοι, ή καλύτερα, διάλογοι ανατροπής της...επικρατούσας λογικής.
Αυτό όμως που δεν ξέρετε για τον Πέτρο Ζερβό, είναι η σκιτσογραφική (διαστροφική) συνέπεια κι η επιμονή του μέσα στα χρόνια να συνεχίζει να δημιουργεί. Είναι απ’ τους πρωτοπόρους της γενιάς της Βαβέλ. Δημοσίευσε το πρώτο του δισέλιδο κόμικ από το τέταρτο κιόλας τεύχος του περιοδικού ( Μάιος 1981) , όταν άλλοι μετέπειτα κομιξάδες δημιουργοί, ακόμα ροχάλιζαν στα λιβάδια της κόμικς άγνοιας. Κι αν μιλάμε για γελοιογραφία, τα πρώτα του πειράματα τα έκανε ακόμα παλαιότερα, στον «Θούριο» του «Ρήγα Φεραίου» την περίοδο 1977- 1978.
Από τότε, με τον δικό του τρόπο, παραμένει παρόν στα κακοτράχαλα και κακοπληρωμένα βουνά των Ελληνικών Κόμικς. Δουλειές του δημοσιεύονταν στο, πρωτοποριακό για την εποχή του, περιοδικό «CONVOY» (1985-1988) ,καθώς και στο πολύ αξιόλογο περιοδικό «Σχολιαστής» όπου ήταν τακτικός συνεργάτης σε όλη σχεδόν την περίοδο έκδοσής του. Επίσης σκίτσα του δημοσιεύονταν στα περιοδικά «Νέο Επίπεδο» και «Πριν».
Το 1991 ο Ζερβός κάνει ένα δημιουργικό άλμα. Μεταφέρει σε κόμικς το βιβλίο του Σωτήρη Κακίση «Οι ξανθιές το γλεντάνε» όπου δημοσιεύεται από τις «Εκδόσεις του Ρόδου». Ένα αξιόλογο κόμικ-άλμπουμ με ασπρόμαυρες αυτοτελείς κόμικς ιστορίες, με μια γραμμή ρεαλιστική αλλά ταυτόχρονα πολύ ιδιαίτερη .
Όμως οι συνεπείς άνθρωποι και οι συνεπείς δημιουργοί, ξέρουν πότε να προχωρούν και πότε να σιωπούν. Πότε να συσσωρεύουν και πότε να δίνονται. Έτσι, μετά το ’91 , ο Ζερβός εγκαταλείπει σταδιακά τα κόμικς και τις γελοιογραφίες του. Στρέφεται πιο πολύ στον επαγγελματικό του κόσμο, την Αρχιτεκτονική (αλλά και το κινούμενο σχέδιο και την διαφήμιση). Μια καλλιτεχνική αποχή, αντίδραση ίσως, στην σχετική αδιαφορία του κόσμου για τα κόμικς αλλά και ταυτόχρονα μια στάση αναμονής απέναντι στην αλλαγή του τρόπου σκέψης και τις νέες αξίες όπως αυτές μετεξελίσσονταν.
Η σιωπή δεν ήταν απόλυτη γιατί σε όλο αυτό το διάστημα συνεχίζει να εμφανίζεται , αν και πιο σπάνια, στις εκθέσεις κόμικς. Παραδείγματος χάριν στο «Folignio» της Ιταλίας το ’90 και ’92 , στους «Νέους Έλληνες Σχεδιαστές Κόμικς» στο Βόλο το ‘91, Στην Β΄ Πανελλήνια Έκθεση Κόμικς στον «Μύλο» της Θεσσαλονίκης το ’92, στο Φεστιβάλ Κόμικς του περιοδικού «Νέο Επίπεδο» το’94, στο Φεστιβάλ της Βαβέλ το ’97 κλπ.
Η περίοδος της Ζερβικής σιωπής σταμάτησε (ευτυχώς κι επιτυχώς) το 2000 όπου ξαναβρίσκουμε τον Πέτρο στο «9» , πλουσιότερο, ωριμότερο, πιο κατασταλαγμένο και γιατί όχι, πιο σοφό. Η πένα του να στάζει ένα ιδιαίτερο χιούμορ και να καυτηριάζει με τούτο, εμμονές ανασφάλειες και πάθη. Αυτός είναι ο Πέτρος Ζερβός. Ουσιαστικός, διακριτικός αλλά πάντα παρόν. Ας ευχηθούμε ο Δούρειος άνεμός του να συνεχίσει να διαπερνά τις αδυναμίες μας και σύντομα να δούμε μαζεμένες τις γελοιογραφίες του σε ένα αλμπουμάκι. Μας το χρωστάει.
No comments:
Post a Comment