Ο Κώστας Παπαποστολόπουλος διαχειριστής (BLOGGER) των "URBAN ASPIRINES" σας παρουσιάζει το βιβλίο του με τίτλο "ΚΟΚΚΙΝΑ ΠRΙΣΜΑΤΑ" από τις εκδόσεις 24γράμματα.
Τόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, Μάιος 2025
Σελίδες: 214
Είδος: Μυθιστόρημα, Λογοτεχνία
Εκδόσεις: 24γράμματα / Γιώργος Δαμιανός
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου.
Τις επόμενες δύο ημέρες απομακρυνόμουν με τα πόδια από το σπίτι και χανόμουν σε μακρινούς περιπάτους ως τη θάλασσα.
Πάλι η θάλασσα! Με λιτανείες μπλε αποχρώσεων μαγνητίζει το βλέμμα μου, χαρακώνει την αστάθεια της ψυχής μου, σπέρνει κοράλλια στο νου μου, με σέρνει, με πεθαίνει, με ξυπνά, με παρασέρνει. Με βυθίζει στην αρμονία της ζωής. Κέντημα αφροστόλιστο τα κύματά της. Θάλασσα! Πηγή ζωής, που τη ζωή μου πνίγεις.
Θάλασσα! Μάγισσα, που με καράβια σμίγεις σ' ένα συνονθύλευμα από λυγμούς και πόνους, σ' ένα σφιχταγκάλιασμα από αφρισμένους τόνους.
Θάλασσα!Προσευχή στους δώδεκα θεούς μου.
Θάλασσα! Δύναμη, κυματιστή αφή που διαβρώνεις τους ναούς μου.
Η θάλασσα! Πάλι η θάλασσα! Μου έπαιρνε το μυαλό και μου το τραγάνιζε σπιθαμή προς σπιθαμή. Το λιμανάκι του χωριού ήταν μικρό, γραφικό. Τεράστια βράχια το λύτρωναν σε μια γαλάζια ηρεμία απωθώντας τα αγριεμένα κύματα που τολμούσαν να το αγγίξουν. Η φουσκοθαλασσιά σκόνταφτε στους βράχους, αδυνατώντας να πλησιάσει τα ψαροκάικα που αποζητούσαν ένα ήρεμο απάγκιο. Μου φάνηκε πολύ παράξενη η σχέση που είχαν οι βάρκες με τη θάλασσα. Για μια στιγμή είχα την εντύπωση ότι την κοροϊδεύουν. Κλεισμένες, προφυλαγμένες μέσ' την ασφάλεια του μικρού λιμανιού, έδιναν τη εντύπωση ότι δεν την είχαν ανάγκη. Η θάλασσα όμως βούιζε, βρυχώταν, θέριευε, σα γιγάντιος χαμαιλέοντας άλλαζε το ατίθασό της χρώμα. Καλούσε μαχητές, ονειροπόλους, ταξιδευτές, μάγους και γαμπρούς να νυμφευθούν το άγνωστο παρθένο περιβόλι της. Άξιους θαλασσινούς να κορφολογήσουν τα κρυφά της λουλούδια, και να πλαγιάσουν στο βυθό, χορεύοντας στο τραγούδι της σειρήνας. Να πνιγούν και ν' αναστηθούν. Να υποταχθούν και να επαναστατήσουν. Να λιποθυμήσουν και να νιώσουν. Να ερωτευτούν και να πεθάνουν. Να νικήσουν και να χάσουν. Ταυτόχρονα. Αναπνέοντας μονάχα τις πιο μικρές και τις πιο μεγάλες στιγμές της ζωής, το όνειρο, την πλάνη και το αύριο που αύριο δεν έχει. Αφουγκράστηκα τα κύματα κι η φωνή τους καλούσε κι εμένα.
" Κι εσύ ταξιδιώτη! Πάθος μέσ' τη χαραυγή.
Ζεις, αναπνέεις ανάμεσα στου έρωτα τα σκέλια
μπροστά στα οποία σέρνεσαι.
Κι εσύ! Μέσα στη μαύρη σιωπή
που τη ματιά σου σιάχνεις,
μιας χορογραφίας τη μουσική γράφεις,
Ίσως φωτεινή.΄
Δείξε μου με την φωτιά τι φτιάχνεις;
Καταστρέφεις, Θάβεις.
Κι εσύ! Που φταις και ίσως δε γνωρίζεις
μα γύρω μας γυρίζεις.
Κι εσύ! Τυφλέ!
Κι όμως σ' αγαπάμε. Έλα! Έλα κι εσύ.
Τυφλέ! Σε ζητάμε.
Έλα."
Σήκωσα το βλέμμα στον ουρανό. Ένα σύννεφο διαλυόταν, ψυχορραγούσε διαγράφοντας μία ασήμαντη τροχιά πάνω από τον κόσμο μου. Σουρούπωνε, και βάδισα έως το σταθμό των ΚΤΕΛ για να βρω ταξί.
Μπορείτε να βρείτε τα "ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΡΙΣΜΑΤΑ" Εδώ, στα βιβλιοπωλεια:
Βιβλιοπωλειο Πολιτεία
ΙΑΝΟΣ
Βιβλιοπωλειο Πατάκη
plus4u.gr
24 γράμματα
Βιβλιοπωλειο Ευριπίδης
SelidaBook
και σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία.
No comments:
Post a Comment